Dodaj do koszyka

Charmaine Liebertz Praktyczny poradnik nauczania integracyjnego Kategoria   katecheci, wychowawcy Wydawnictwo Jedność Cena 24.10 zł ISBN 83-7224-493-6 192 strony format 180x200 mm oprawa miękka Kielce 2003 r. waga 0.405 kg nr kat. Rhema 09480                                    Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Kto chce odpowiedzialnie towarzyszyć dzieciom w drodze w przyszłość, ten za swój centralny cel musi obrać integracyjne wychowanie i nauczanie. Oznacza to uwzględnienie uwarunkowań dzieci do nauki oraz optymalne przygotowanie ich do stawienia czoła wymaganiom społeczeństwa informacji w dwudziestym pierwszym wieku. Naprzeciw tej naglącej potrzebie wychodzi poradnik dr Charmaine Liebertz. Autorka zebrała w nim cenne informacje:
- najnowsze rezultaty badań dotyczące uczenia się właściwie wykorzystującego możliwości mózgu;
- wiadomości na temat siedmiu inteligencji człowieka;
- sześć jednostek nauczania integracyjnego (ruch, postrzeganie, koncentracja, odprężenie, rytm, rytuały) wraz z uzupełniającymi je 70 zabawami i pomysłami do przeprowadzenia w przedszkolu, szkole podstawowej i w domu;
- zwięzły opis nowoczesnych metod terapii i nauczania.
Poradnik powstał na podstawie wielu dyskusji oraz praktycznych działań z powodzeniem wypróbowanych w placówkach oświatowych, może więc być wkładem do pedagogicznej prewencji, a także służyć skuteczną pomocą w integracyjnym wspieraniu rozwoju dziecka.

Spis treści

Słowo wstępne
Jakie skarby kryje w sobie ta książka?

Rozdział 1. Jak zmieniło się dzisiaj dzieciństwo?

Rozdział 2. Jakie wymagania stawiane są współcześnie wychowaniu i nauczaniu?

Rozdział 3. Dlaczego nauczanie integracyjne jest ważne?
Tło historyczne
Jak funkcjonuje nasz mózg?
Nowe odkrycia w badaniach nad inteligencją
Co z tego wynika?
Integracyjna praca mózgu zasługuje na integracyjne nauczanie!

Rozdział 4. Sześć elementów integracyjnego nauczania z 70 zabawami i ćwiczeniami
Pierwszy element: Ruch
Drugi element: Postrzeganie
Trzeci element: Koncentracja
Czwarty element: Odprężenie
Piąty element: Rytm
Szósty element:

Rozdział 5. Propozycje projektów

Rozdział 6. Nowoczesne metody terapii i nauki

Rejestr zabaw

Wstęp

Każdy jest inny, musimy tylko pozwolić innym na ich inność!

Wszędzie tylko tworzymy sobie obrazy rzeczywistości. Nasze ograniczone zdolności postrzegania i doświadczania oraz podejmowane wysiłki i badania pozwalają nam zawsze tylko zbliżać się do rzeczywistości.

Wyraźnie ukazuje to ten obraz olejny, który wisi w Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles. Fajka ta nie pachnie, nie smakuje, nie dymi, nie stara się nam przypodobać ani nie jest ciepła - jest to tylko obraz.
Na świecie żyje sześć miliardów ludzi, a tym samym sześć miliardów obrazów rzeczywistości. Każdy człowiek ma inne kulturowe, środowiskowe i genetyczne uwarunkowania do tworzenia tych obrazów. O nich decyduje też mózg w oparciu o określone doświadczenia i związane z nimi uczucia, pojawiające się również w czasie nauki.
Nauka jest procesem trwającym całe życie, zyskującym energię oraz przetwarzającym różnorodne informacje. Życie nie istnieje bez energii ani energia bez życia. Nauka nie jest ograniczona jedynie do szkoły i do zdobywania technik kultury.
Doświadczenie i nauka są ze sobą ściśle powiązane. Stanowią one jedność. Pod naciskiem zalewającego nas bodźcami i informacjami świata mediów pytanie o jakość nauki przesuwa się coraz bardziej do centrum teoretycznego i praktycznego zainteresowania. Coraz ważniejsze staje się zdobywanie osobistych i konkretnych doświadczeń, aby nie żyć "z drugiej ręki".
Fantazja umiera, jeśli zostanie wyparta przez sztucznie wytworzone obrazy. Konieczne są wyzwania dla własnego myślenia i działania. Wydaje się, ze coraz większym niebezpieczeństwem jest odsunięcie rozumienia od fizycznych doświadczeń i bezpośredniego kontaktu, dotyku z daną rzeczą. Dotykanie, które poprzedza w nieunikniony sposób wszelkie rozumienie, nie może zostać zastąpione ani przez werbalne abstrakcje, ani elektroniczne obrazy. Kreatywność, samodzielność, odpowiedzialność - samodzielna i dzielona z innymi - oraz zdolność do współpracy są warunkami przezwyciężenia problemów życiowych i poradzenia sobie z wymaganiami przyszłości. Ważne jest, by każdy człowiek miał poczucie tego, że jest potrzebny. Wtedy jest on gotowy do porozumienia i przejmowania odpowiedzialności. Duże znaczenie ma także to, by na początku procesu nauki znajdowało się badanie i odkrywanie. Metody nauczania muszą opierać się na zdobyczach współczesnej nauki, m.in. biologii zachowań, neurologii, psychologii, pedagogiki oraz geriatrii. Chodzi bowiem o, dopasowaną do możliwości mózgu, naukę wszystkimi zmysłami - głową, sercem i ręką - tak, by osiągnąć jak najwyższą efektywność. Każda osoba powinna zyskać wgląd w struktury i prawa, zdobyć umiejętność przestrzennego, kompleksowego myślenia oraz rozwiązywania problemów.
Wszystko zależy od wszystkiego, wszystko wzajemnie się warunkuje i wszystko ma swoje skutki, które ciągną za sobą kolejne oddziaływania. Wyniki badań mózgu i psychologii potwierdzają założenia integracyjności, jakie przewidzieli już pedagodzy okresu reformy. Nawet starożytni Grecy mieli jedno wspólne słowo na postrzeganie i odczuwanie: aisthesis! Nowoczesna pedagogika musi postrzegać człowieka w całości, z jego uwarunkowaniami i potrzebami, jego zainteresowaniami i uczuciami. Musi ona odpowiednio do jego zaciekawienia otwierać możliwości i wskazywać drogi. Z tych powodów reprezentanci różnych dziedzin zdecydowali się na założenie "Stowarzyszenia nauczania integracyjnego", którego celem jest badanie, zbieranie informacji, ocenianie i przekazywanie tych "doświadczeń" rodzicom, nauczycielom i wychowawcom. Stowarzyszenie to szuka dróg, możliwości, metod i materiałów, dzięki którym ludzie zostaną wzmocnieni, rzeczy wyjaśnione, wspierane będą mocne strony człowieka, a słabe rozwijane.
Ten poradnik nauczania integracyjnego dr Charmaine Liebertz powstał na podstawie wielu dyskusji oraz praktycznych działań podejmowanych na licznych warsztatach i seminariach, których przeprowadzenie spotykało się z dużym zainteresowaniem.
Franz-Josef Kuhn
założyciel i wiceprezydent Stowarzyszenia nauczania integracyjnego

Fragment tekstu

(...)

Rozdział trzeci
Dlaczego nauczanie integracyjne jest ważne?

Człowiek osiąga wiele dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu poszczególnych zdolności,
osiąga niezwykłe rzeczy dzięki połączeniu wielu umiejętności.
Ale to jedno jedyne, nieoczekiwane osiągnięcie uda mu się tylko wtedy,
gdy wszystkie cechy równomiernie się w nim połączą.
Johann Wolfgang Goethe

Tło historyczne
Już dość wcześnie pedagodzy, filozofowie i psycholodzy rozpoznali, że różnorodne doświadczenia zmysłowe mają ogromne znaczenie dla dziecięcego rozwoju:

- Johann Amos Comenius (1592-1670) jako jeden z pierwszych pedagogów zwrócił uwagę na to, że wiedza opiera się na doświadczeniach zmysłów.
- Filozof John Locke (1632-1704) ogłosił: "W umyśle nie ma niczego, co nie byłoby wcześniej w zmysłach". W tej teorii sensualizmu wychodzono jednak jeszcze z założenia podziału człowieka na dwoje: na zmysłowe i umysłowe siły.
- W swojej znanej powieści wychowawczej "Emil" filozof Jean Jacques Rousseau (1712-1778) poświęcił jeden rozdział "Ćwiczeniom organów i zmysłów".
- A wielokrotnie cytowane dzisiaj powiedzenie: "Uczyć z głową, sercem i ręką" zawdzięczamy pedagogowi o nazwisku Johann Heinrich Pestalozzi (1746-1827).

Te wczesne założenia teoretyczne rozumiały pod pojęciem szkolenia zmysłów surowy trening, w którym miało zostać wyostrzone funkcjonowanie poszczególnych organów zmysłów. Brakowało jeszcze zrozumienia, że konkretne wykorzystywanie wszystkich zmysłów optymalizuje nasze osiągnięcia w myśleniu i w nauce.
Najwcześniejszą krytykę przeteoretyzowania i wrogości w stosunku do zmysłów w pedagogicznych instytucjach wyrażali pedagodzy reformatorscy. Na początku dziewiętnastego wieku francuski lekarz i założyciel pedagogiki medycznej Jean Marc Itard (1775-1838) oraz jego uczeń Edouard Seguin (1812-1880) rozpoznali wzajemne oddziaływanie pracy zmysłów oraz intelektu, motoryki i umysłu. Opracowali oni "fizjologiczną metodę", dzięki której chcieli oddziaływać z peryferii w kierunku centrum. W swojej pracy z osobami upośledzonymi umysłowo mogli udowodnić, że dzięki konkretnemu pobudzaniu zmysłów i aparatu ruchowego (= "peryferii") można podnieść umysłowe osiągnięcia (= "centrum").
Te założenia pedagogiki medycznej, dotyczące rozwijania zmysłów, włoska lekarka Maria Montessori (1870-1952) przeniosła na pedagogikę ogólną. Wyszła ona z założenia, że dziecko w swoim rozwoju kieruje się biologicznym planem, któremu pedagogika musi towarzyszyć i wspierać go. Według zasady: "Pomóż mi zrobić to samodzielnie" opracowała ona uaktywniające zmysły materiały do nauki, które obecnie znane są wszystkim pedagogom jako materiały Montessori.
W tym samym czasie psychologowie zaczęli zajmować się fenomenem integracji. W założeniach całościowej psychologii Felixa Kruegera (1874-1948) całość jest czymś więcej niż tylko sumą części. Całość przeżycia istnieje przed wszystkimi częściami. Wniosek ten wpłynął na praktykę pedagogiczną. Wychodząc od charakterystycznego dla dzieci rozumienia i przezywania świata, szkoły przekazywały, szczególnie w początkowych klasach, doświadczenia zwiększające intensywność przeżycia i zależności zmysłowych.
Ta krótka historyczna wyprawa ma nam pokazać, ze rozwijanie zmysłów nie jest odkryciem nowoczesnej pedagogiki. "Nauka wszystkimi zmysłami" jest ponownie odkrytym wymogiem. Dzisiaj jednakże możemy podeprzeć je wynikami badań nad mózgiem, nad inteligencją oraz nad procesem nauki. Ówczesne przypuszczenia, że głowa, serce i ręka stanowią jedność w nauce, stało się dzisiaj pewnikiem udowodnionym naukowo.

O tym warto wiedzieć z historii badań
Sensualizm był pochodzącym z Anglii kierunkiem filozofii, który wszystkie treści świadomości wyprowadzał z odczuć lub też wrażeń zmysłowych, albo postrzegania.

(...)

Strona redakcyjna

Tytuł oryginału: Das Schatzbuch ganzheitlichen Lernens.
Grundlagen, Methoden und Spiele fur eine zukunftsweisende Erziehung

Copyright by Don Bosco Verlag, Munchen 1999
Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2003

Tłumaczenie Magdalena Jałowiec
Redakcja i korekta Bożena Malec
Redakcja techniczna Artur Czerwiec
Rysunki Margret Russer
Projekt okładki Justyna Kułaga-Wytrych

ISBN 83-7224-493-6

WYDAWNICTWO "JEDNOŚĆ"
25-013 Kielce, ul. Jana Pawła II nr 4
Dział sprzedaży tel. (0-41) 344-98-63
Redakcja tel. (0-41)368-11-10
www.jednosc.com.pl
e-mail: jednosc@jednosc.com.pl