Dodaj do koszyka

ks. Ireneusz Okarmus Pozwólcie dzieciom przychodzić do Chrystusa. Kazania i katechezy... Kategoria   homiletyka Dom Wydawniczy Rafael Cena 31.40 zł ISBN 83-89431-14-9 135 stron format 130x200 mm oprawa miękka Kraków 2003 r. waga 0.139 kg nr kat. Rhema 09401                                    Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Trzeba mieć świadomość, że dzieci nastawione są raczej na odbiór obrazu aniżeli abstrakcyjnych pojęć, takich jak miłość, świętość, łaska, grzech.
Niniejszy zbiór jest próbą zastosowania takiej metody i formy przekazu, aby abstrakcyjne pojęcia były podawane w formie obrazowych symboli. Ta metoda nie jest ani odkrywcza, ani nowa. Wystarczy przeanalizować nauczanie Jezusa, by odkryć, że w celu wyjaśnienia trudnych prawd posługiwał się On obrazem i przypowieścią.
Kazania i katechezy dla dzieci nie są pracą pisaną przy zielonym stoliku, na zamówienie wydawcy, lecz owocem doświadczeń kaznodziejskich z kilkunastu lat kapłaństwa. Wygłaszałem je wielokrotnie na rekolekcjach dla dzieci i w czasie pracy duszpasterskiej w parafiach. Ich recepcja wśród dzieci była pozytywna.
Niniejszy zbiór adresowany jest do kaznodziei, katechetów, a także rodziców stojących przed wyzwaniem przekazania swym dzieciom trudnych praw moralnych.
Autor

Spis treści

Od Autora
1. Jak brudy dostają się do duszy?
2. Aby modlitwa była skuteczna
3. Jak grzech rani ludzką duszę i co z tego wynika?
4. Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu,to wszystko jest w porządku
5. Jak roztopić zimne ludzkie serce?
6. Aby dobro nie było zmarnowane
7. Bez Jezusa Chrystusa nie ma Kościoła
(Kazanie dla dzieci ze starszych klas szkoły podstawowej)
8. Nigdy nie zamykaj się na łaski Pana Boga
9. Na modlitwie trzeba się wyciszyć i skoncentrować
10. Eucharystia jest niezbędnym pokarmem w drodze do nieba

Wstęp

Wbrew pozorom kazania dla dzieci stanowią bardzo duże wyzwanie dla kaznodziei. Można bowiem popełnić kilka błędów natury pedagogicznej, które powodują, że pomimo najlepszych chęci kazanie będzie nieudane. Chodzi o to, aby przekazywana treść, zwłaszcza dotycząca zagadnień moralnych, była ujęta w sugestywny obraz, który może stać się tłem do przekazu precyzyjnych definicji teologicznych.
Trzeba mieć świadomość, że dzieci z pierwszych klas szkoły podstawowej nastawione są raczej na odbiór obrazu aniżeli abstrakcyjnych pojęć, takich jak miłość, świętość, łaska, grzech.
Niniejszy zbiór kazań i katechez jest próbą zastosowania takiej metody i formy przekazu, aby abstrakcyjne pojęcia były podawane w formie obrazowych symboli. Ta metoda nie jest ani odkrywcza, ani nowa. Wystarczy przeanalizować nauczanie Jezusa, by odkryć, że w celu wyjaśnienia trudnych prawd posługiwał się On obrazem i przypowieścią.
Kazania i katechezy dla dzieci nie są pracą pisaną przy zielonym stoliku, na zamówienie wydawcy, lecz owocem doświadczeń kaznodziejskich z kilkunastu lat kapłaństwa. Wygłaszałem je wielokrotnie na rekolekcjach dla dzieci i w czasie pracy duszpasterskiej w parafiach. Ich recepcja wśród dzieci, niezależnie od tego, czy to w parafii wiejskiej, czy wielkomiejskiej, była pozytywna.
Każdy z publikowanych tekstów składa się z kilku części. Na początku podejmuje próbę zarysowania problemu. Powinno to być inspiracją do poszukiwań także innych rozwiązań. Nie mniej ważny jest cel dydaktyczny - precyzyjnie określony pomaga w ujęciu i przekazie treści. Lista wykorzystanych rekwizytów i opis "eksperymentu kaznodziejskiego", wnioski, do jakich można dojść, stosując metodę dialogu oraz zastosowanie w życiu odkrytej prawdy, czyli cel wychowawczy - to właściwa część kazania lub katechezy.
Opisując eksperyment, posługuję się pierwszą osobą liczby pojedynczej, gdyż odzwierciedla to rzeczywistość dynamiczną - rodzące się niekiedy na gorąco Słowo Boże. Często wykorzystuję też konwencję scenki teatralnej. Sam opis "eksperymentu" to swego rodzaju didaskalia dla tych, którzy zainspirowani taką formą, będą próbowali realizować przedstawione w tej książce pomysły.
Niniejszy zbiór adresowany jest do kaznodziei, katechetów, a także rodziców stojących przed wyzwaniem przekazania swym dzieciom trudnych praw moralnych.
Teksty oznaczone w tytule z gwiazdką zalecane są do wykorzystania raczej poza świątynią.

Fragment tekstu

1. Jak brudy dostają się do duszy?*

Zarysowanie problemu
Z pewnością wszyscy wychowawcy (rodzice, nauczyciele, katecheci, księża) stawiają sobie niejednokrotnie pytanie: w jaki sposób ochronić dzieci przed negatywnym oddziaływaniem gorszących treści?
Wiadomo, że wzrok i słuch są tymi kanałami, przez które demoralizujące treści przenikają do świadomości dziecka i kodują się w jego pamięci. Zadaniem wychowawców chrześcijańskich (i chyba nie tylko) jest chronienie dziecka przed tym, co gorszy. Z pedagogicznego punktu widzenia wiadomo, że sam zakaz, np.: "tego programu w TV nie wolno oglądać", "ja ci zakazuję i musisz mnie słuchać" itp., jest mało skuteczny, gdyż w dziecku rodzi się przekorny bunt. Lepszy skutek odniesiemy, tłumacząc w przystępny, obrazowy sposób "mechanizm zgorszenia". Jak zatem pokazać skutki oddziaływania "brudnych scen w filmie i brudnych słów"?

Cel dydaktyczny
Istotą kazania lub katechezy jest to, by przedstawić dziecku w obrazowy sposób, jak można "zabrudzić" swoją duszę. Z tego odkrycia powinien wynikać wniosek, w jaki sposób bronić się przed zagrażającym duszy "brudem".

Pan Jezus powiedział:
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5,8).

Rekwizyty
Kilka czystych szklanek, butelka nie rozpieczętowanego soku, brud (piasek, ziemia, małe kamyczki itp.).

Przebieg "eksperymentu"
Jak zwykle wybieram spośród dzieci kilkoro asystentów; będą odtwórcami ról w scence, która stanie się punktem wyjścia do rozważań i pomoże wyciągnąć wnioski.
Dzieci otrzymują szklanki i mają za zadanie wyrazić swą opinię na temat ich czystości (koniecznie powinny być czyste). Następnie do szklanek rozlewam sok pomarańczowy (lub inny) i proszę, by dzieci go zdegustowały. Kiedy asystenci skosztują soku, proszę o wypowiedź na temat jego smaku. Chodzi o zaakcentowanie faktu, że sok jest dobry, co więcej, w czystej, umytej szklance smakuje doskonale. Po tych wypowiedziach częstuję dzieci sokiem jeszcze raz, z tym że dodaję do niego piasku, kamyków, grudek ziemi, innych śmieci. Wywołuje to, oczywiście, poruszenie wśród asystentów, jak i obserwatorów. Teraz nikt nie chce spróbować soku. Jest to dobra okazja, by postawić pytanie: Dlaczego nie chcecie pić, skoro sok jest ten sam, nalałem go z czystej butelki, a szklanka też jest czysta? Odpowiedź brzmi: Sok został zanieczyszczony.
Taka lub podobna odpowiedź pozwala pokazać podobieństwo pomiędzy szklanką z zabrudzonym sokiem a stanem ludzkiej duszy.

Wyjaśnienie
Sok w czystej szklance to obraz ludzkiej duszy. Gdy mówimy o szklance i soku, wiemy, że ważne jest to, co znajduje się w środku oraz aby szklanka była czysta od wewnątrz. I to jest obraz stanu świętości człowieka. Do duszy ludzkiej może się jednak dostać brud, podobnie jak dostał się do szklanki. Ten duchowy brud dostaje się dwoma drogami: poprzez uszy i oczy. Gdy dziecko (a także dorosły człowiek) ogląda nieskromne filmy, zdjęcia, obrazki, wtedy do duszy dostaje się brud i człowiek zostaje "zanieczyszczony". Podobnie dzieje się, gdy człowiek słucha brzydkich, wulgarnych słów, nieskromnych żartów.

Strona redakcyjna

IMPRIMATUR
Kuria Metropolitalna w Krakowie
nr 2491/2003
bp Kazimierz Nycz, wikariusz generalny
ks. prof. Jan Dyduch, kanclerz
o. prof. dr hab. Tomasz Dąbek, cenzor

REDAKCJA
Agata Pindel-Witek
Tomasz Balon-Mroczka

KOREKTA
Katarzyna Tyńska Katarzyna Lupa

OPRACOWANIE KOMPUTEROWE Andrzej Witek

Teksty Ewangelii cytowane są za:
Biblia Tysiąclecia, wydanie V, Pallottinum, Poznań 2000.

ISBN 83-89431-14-9

Copyright 2003 Dom Wydawniczy "Rafael"
ul. Grzegórzecka 69 31-559 Kraków 73
tel./fax:(0*12)411 1452
e-mail: rafael@rafael.pl www.rafael.pl

DRUK: Drukarnia MISERICORDIA,
tel. (012) 415 39 81