Notka
"Prawdziwa ikona Maryi to nie obraz naturalistyczny czy renesansowy, który przedstawia Ją jako piękną kobietę z cudownym dziecięciem, ale obraz, który ukazuje Jej tajemnicę, a więc prowadzi chrześcijanina do poznania i miłości Syna, Ducha i Ojca.
(...) Niniejsza książka powstała pod opieką redakcyjną Giovanny Parravicini, ikonografa i miłośniczki ikon, umiejącej docenić zarówno ich aspekt artystyczny, jak duchowy. Wybór został podyktowany nie jakimś abstrakcyjnym czy systematycznym kryterium, lecz jest zgodny z historią zbawienia. Przechodząc ze Starego do Nowego Testamentu, przedstawia się życie Maryi, a raczej obecność Bogurodzicy w misterium zbawienia, które koncentruje się w Chrystusie."
ze Wstępu Stefano de Fioresa
Fragment tekstu
(...)
Pochwały Bogurodzicy
Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdyż słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: "Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję". A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: "Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem". I zdjęty trwogą rzekł: "O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!"
Rdz 28,10-17(...)