Gabriela Garlacz, Danuta Rosomak

Akuszerka - rzecz o Stanisławie Leszczyńskiej

Kategoria

biografie

Wydawnictwo Apostolicum

Cena 12.60 zł

ISBN 83-7031-321-3
114 stron
format 130x200 mm
oprawa miękka
Ząbki 2002 r.
waga 0.130 kg
nr kat. Rhema 00087

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Stanisława Leszczyńska (1896-1974) - położna, która całe swoje życie poświęciła dzieciom i ich matkom. Swój zawód traktowała jako wielkie życiowe powołanie. Na szczególne uznanie zasługuje jej postawa w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Nie zgodziła się na zabijanie noworodków, wiedząc, że za taką odmowę może ją spotkać kara śmierci. "Nigdy nie wolno zabijać dzieci" - oto jej słowa, którym pozostała wierna do końca swoich dni.

Gabriela Garlacz, historyk, pedagog, wykładowca katolickiej nauki społecznej na Papieskim Wydziale Teologicznym.

Spis treści

Kalendarium
Akuszerka
Córka
Żona i matka
Życie zawodowe
Tutaj ja będę Twoją matką
Człowiek rozmodlony
Kobieta współczesna
Wobec "problemu" życia
Modlitwa

Kardynał Karol Wojtyła, Odezwa do wiernych Archidiecezji Krakowskiej w obronie życia nienarodzonych, Kraków, 8 maja 1974 roku
Jan Paweł II, Słowo do parlamentarzystów -inicjatorów ustawy dotyczącej prawnej ochrony dziecka poczętego, Warszawa, 8 czerwca 1991 roku
Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św
odprawionej przed sanktuarium św. Józefa, Kalisz, 4 czerwca 1997 roku
Jan Paweł II, Aby budować cywilizację życia, prawdy i miłości. Do uczestników sesji upamiętniającej pięciolecie encykliki Evangelium vitae, 14 lutego 2000 roku
Jan Paweł II, Encyklika Evangelium vitae - fragment

Przypisy
Bibliografia

Fragment tekstu

(...)

Żona i matka

W wieku 20 lat Stanisława wyszła za mąż za Bronisława Leszczyńskiego, z zawodu zecera, podobno najlepszego w Łodzi (Lubił swój zawód. Był bardzo pracowity i systematyczny w pracy. (...) Interesował się liternictwem i sam rysował litery. Jako uboczne zajęcie projektował modne wówczas monogramy - wspomina syn Bronisław). Była to miłość niezwykle silna i pełna urokliwego romantyzmu: W okresie ich narzeczeństwa, już wczesnym rankiem jej okna zasłane były kwiatami; a do jej rodziców powiedział kiedyś [ojciec], że gdy będq się sprzeciwiać jego małżeństwu z ich córką, to przyjdzie umrzeć na ich progu. Był kochającym mężem i wzorowym ojcem. Kiedy jakaś kobieta dała w pracy Bronisławowi bilecik, w którym napisała, że chciałaby się z nim spotkać, przyniósł go żonie.
Małżeństwo Stanisławy i Bronisława opierało się na tradycyjnym podziale ról - on zajmował się pracą zawodową, ona prowadziła gospodarstwo domowe. Wszystkie decyzje istotne dla życia rodzinnego podejmowali wspólnie. Łączyła ich miłość do siebie i rodziny, jaką stworzyli, a także wspólne zainteresowania muzyką.
W 1917 roku przyszedł na świat pierwszy syn Stanisławy i Bronisława - także Bronisław, a w 1919 córka Sylwia. W 1922 urodził się kolejny syn, Stanisław, rok później - Henryk.
Aż do wybuchu wojny rodzina Leszczyńskich mieszkała w dzielnicy Bałuty, w domu odziedziczonym po rodzicach Bronisława, przy ulicy Żurawiej 7.
Krzyżowały się tu drogi drobnych kupców żydowskich, handlarzy starzyzną, drobiem, nabiałem i owocami. Przewijałi się przez ten plac nędzni rzemieślnicy, z całym swoim warsztatem na ramieniu: garncarze, szklarze, szlifierze reklamujące swoje usługi charakterystycznym, przeciągłym, śpiewnym głosem. (...). Plac ów dwa razy w tygodniu zatłoczony był wozami chłopskimi, załadowanymi ziemniakami, kapustą i jarzynami oraz wózkami żydowskich handlarzy z nabiałem i hałaśłiwym drobiem w klatkach. W pozostałe dni opustoszały plac, niezależnie od pogody i pory roku, przemieniał się w świat dziecięcych zabaw. Rzadko zabłąkała się tam taksówka, pojawienie się samochodu prywatnego było już wielką atrakcją. Sąsiednie brukowane ulice często natomiast wypełniał stukot dorożki, która cichła nagle, wjeżdżając na niewybrukowany plac".
Posiadanie własnego domu sytuowało Leszczyńskich w elicie mieszkańców dzielnicy. Zajmowali w nim dwupokojowe mieszkanie na piętrze, natomiast na parterze mieszkali lokatorzy: ubogi szewc żydowski, który komorne opłacał naprawą butów gospodarzy, handlarz szmat oraz skromna rodzina polska. Mieszkanie Leszczyńskich było zawsze zadbane, czyste. Stylowe meble potwierdzać miały szlacheckie pochodzenie ojca Stanisławy. Nieopodal, przy tej samej ulicy, mieszkali jej rodzice. Z domem Leszczyńskich sąsiadował cheder. Suchy trzask (...) czółenek [tkackich] mieszał się z chórem dziecinnych głosów (...), głosów goniących niby w fudze temat zawodzącego nauczyciela i skandujących prawdy o świecie i Bogu ". W pobliżu znajdowała się też bożnica.
Jaka była rodzina stworzona przez Stanisławę i Bronisława? Najpełniejsze świadectwo znajdujemy we wspomnieniach ich dzieci.
(...)

Strona redakcyjna

Projekt okładki Bogdan Żukowski

Korekta s. Iwona Meger SAC

Copyright by APOSTOLICUM, Ząbki 2002

Za zezwoleniem władzy duchownej

ISBN 83-7031-321-3

APOSTOLICUM
Wydawnictwo Księży Pallotynów
Prowincji Chrystusa Króla
ul. Wilcza 8, 05-091 Ząbki
tel. (0-22) 781-74-64, 65; fax (0-22) 781-73-89
księgarnia internetowa: www.apostolicum.pl
info@apostolicum.pl