praca zbiorowa

Tajemnica Ojca Pio

Kategoria

Cena 24.80 zł

ISBN 83-7097-731-6
280 stron
format 140x210 mm
oprawa broszurowa (miękka)
Kraków 2002 r.
waga 0.365 kg
nr kat. Rhema 06954

Nakład wyczerpany!

Notka

Tajemnica Ojca Pio to nowa książka poświęcona ojcu Pio z Pietrelciny, Napisali ją wspólnie trzej autorzy. Wszyscy są kapłanami, w tym dwaj księżmi diecezjalnymi, a jeden franciszkaninem.

Kierownictwo duchowe, jakie autorzy otrzymali od ojca Pio, ich częste spotkania i rozmowy z nim, ich zażyłość i bliskie uczestnictwo w najbardziej bolesnych wydarzeniach, które zostawiły ślad w historii ojca Pio (podzielane zwłaszcza przez pierwszych dwóch autorów), odbijają się żywo w tych sześciu rozdziałach, które są jego duchową biografią, być może najszczerszą i najgłębszą, najdokładniejszą i najbardziej sugestywną.

Oryginalność książki opiera się w szczególności na treściach o wysokiej wartości ascetycznej i mistycznej, wyrażonych językiem żywym, wiernie odzwierciedlającym doświadczenie bezpośredniego kontaktu autorów z ojcem Pio.

Spis treści

Wprowadzenie
Przedmowa
Wstęp
SKRÓTY

1. OJCIEC PIO - SYN MARYI
1.1. Wokół ojca Pio jak wokół Chrystusa
1.2. Dar dla naszych czasów
1.3. Dobrodziejstwa "drogiej Mamy"
1.4. Mistyka maryjna
1.5. "Cierpię i raduję się tym bardzo"
1.6. W szkole Jezusa i Maryi
1.7. "Mam Boga odciśniętego w sercu"
1.8. "Maryja żyje we mnie"
1.9. Wraz z Nią przy ołtarzu
1.10. Na drodze do Fatimy
1.11. Zawsze z różańcem w ręku

2. OJCIEC PIO FRANCISZKANIN
2.1. Jego powołanie zakonne
2.2. Ideał serafina
2.3. Wielkie cnoty zakonne
2.4. "Jestem synem posłuszeństwa"
2.5. "Królewskie" ubóstwo
2.6. "Święty i ciałem, i duchem" (l Kor 7, 34)
2.7. "Cały dla każdego"
2.8. "Małe" cnoty, czyli człowieczeństwo ojca Pio

3. OJCIEC PIO STYGMATYK
3.1. Przybywają tłumy
3.2. "O mój Boże, jakie zawstydzenie..."
3.3. Żywy cud
3.4. Tajemnica zniknięcia
3.5. "Jestem ukrzyżowany z miłości"
3.6. Łowcy przygód absolutu
3.7. "Cierpienie jest moim chlebem"
3.8. Włócznia w sercu: "Zanurzony w morzu miłości"

Wstęp

Dla tych, którzy umierają z aureolą świętości, grób nie oznacza końca ich misji, ale początek nowego istnienia, które przemienia się w źródło jeszcze szerszego promieniowania tej misji w chrześcijaństwie.
Liczni święci i święte już za życia, po przewidzeniu czasu i okoliczności swojej śmierci i przekazaniu ostatnich instrukcji, zapewniali, że z nieba będą wylewać na ziemię strumienie darów i kontynuować swą obecność poprzez miłość i łaski, na wzór Jezusa, który obiecał zostać z nami i przy nas aż do końca świata.
W istocie święci i święte uczestniczą na ziemi w aspektach ziemskiego życia Zbawiciela; następnie w niebie ich dusze wchodzą w zażyłość z Chrystusem chwalebnym i Trójcą, a zatem poza istnieniem współuczestniczą też w Jego działaniu. Jednak, tak jak istnieje coś "po Chrystusie", tak samo logika domaga się czegoś "po" każdym świętym. W rzeczywistości są oni uznawani za żyjący obraz Chrystusa.
Na podstawie naszych informacji, również osobistych, możemy stwierdzić, że dla ojca Pio śmierć nie była zaskoczeniem. Wiemy dobrze, że mówił o niej już w młodości, w 1911 r., do ojca duchownego, który w czasie jego przedłużającej się ekstazy uznał go za umarłego i nawet myślał już o tym, jak zorganizować pogrzeb. Ojciec Pio jednak, przyszedłszy do siebie, uspokoił go mówiąc, że czas pogrzebu jest jeszcze bardzo daleki.

Fragment tekstu

(...)
2.4. "Jestem synem posłuszeństwa"

Odnośnie do posłuszeństwa Sobór Watykański II, w dekrecie Perfectae caritatis, stwierdza:

Zakonnicy przez profesję posłuszeństwa poświęcają całkowicie wolę swoją Bogu, jakby składając ofiarę z siebie, a przez to jednoczą się trwałej i bezpieczniej ze zbawczą wolą Boga. Stąd to za przykładem Jezusa Chrystusa, który przyszedł, aby pełnić wolę Ojca (por. J 4,34; 5,30; Hbr 10,7; Ps 39,9), a "przyjąwszy postać sługi" (Flp 2,7) z tego, co wycierpiał, nauczył się posłuszeństwa (Hbr 5,8) - zakonnicy, pobudzeni przez Ducha Świętego, ulegają z wiarą przełożonym, zastępującym Boga, i pod ich kierownictwem oddają się posługiwaniu wszystkim braciom w Chrystusie, jak sam Chrystus przez swą uległość dla Ojca służył braciom i oddał życie swoje na okup za wielu (por. Mt 20,28; J 10,14-18) (PC, nr 14).

Ta cudowna wypowiedź Soboru Watykańskiego II, która streszcza klasyczną naukę Kościoła na temat posłuszeństwa w życiu zakonny, może być uznana za fotografię albo lepiej zdjęcie rentgenowskie życia w posłuszeństwie ojca Pio z Pietrelciny.
"Stanowi dla mnie wszystko". Odnośnie do tego można od razu powiedzieć, że prawdopodobnie nigdy żaden święty w liczącej dwa lat hagiografii Kościoła nie był tak poddany kontroli i obserwacji, ograniczeniom i poleceniom przełożonych, jak ojciec Pio z Pietrelciny. Trzeba powiedzieć, że ślub posłuszeństwa ojca Pio został naprawdę wystawiony na najcięższe próby w porównaniu z innymi ślubami, zwłaszcza w czasie pięćdziesięciu lat noszenia stygmatów, aż do jego śmierci.
W tym względzie upodobnienie ojca Pio do Chrystusa ukrzyżowanego jest nie tylko przekonujące, ale nawet wstrząsające, ponieważ on również "z tego, co wycierpiał, nauczył się posłuszeństwa" (por. Hbr 5 8), oddając się "posługiwaniu wszystkim braciom w Chrystusie" i konkretnie oddając "życie swoje na okup za wielu", jak naucza Sobór Watykański II (por. PC, nr 14), i pozostając "zawsze uległy i poddany u stóp Kościoła Świętego", jak chciał święty Franciszek z Asyżu (Reg. XII). Dlatego ojciec Pio został również słusznie określony "bratem posłuszeństwa".
Ale co sądził ojciec Pio o posłuszeństwie? Nie można oceniać zasług posłuszeństwa ojca Pio, nie znając jego myśli, a zatem również jego wewnętrznego nastawienia do życia w doskonałym posłuszeństwie, tak w zwykłym codziennym życiu, jak i w nadzwyczajnych wydarzeniach, które przeżył.
W jednym z listów do ojca Benedykta z San Marco in Lamis, swojego ojca duchowego, ojciec Pio pisze: "Działam jedynie, aby być wam posłusznym, ponieważ dobry Bóg dał mi poznać, że to jest jedyna rzecz Jemu najmilsza, a dla mnie jedyny środek do zbawienia i wyśpiewania zwycięstwa" (Ep I, s. 807). A trochę później powtarza: "Posłuszeństwo jest dla mnie wszystkim".
Dla ojca Pio zatem posłuszeństwo jest "jedyną rzeczą najbardziej akceptowaną przez Boga" oraz "jedynym środkiem do zbawienia i wyśpiewania zwycięstwa". Posłuszeństwo jest dla niego "wszystkim". Jak widać, umieszczone jest ono przez niego na szczycie akceptacji wszelkich spraw człowieka przez Boga, na szczycie nadziei człowieka na zbawienie i w końcu na szczycie zawierającym "wszystko" czyli wszelkie dobro dla niego.(...)

Strona redakcyjna

Tytuł oryginału Padre Pio nella sua interiorita
Figlio di Maria, francescano, stigmatizzato, sacerdote, apostolo, guida spirituale

Copyright EDIZIONI SAN PAOLO S.r.l., 1997
Piazza Soncino, 5 - 20092 Cinisello Balsamo (Milano)

Zamieszczone zdjęcia pochodzą z Archiwum
EDIZIONI CASA SOLLIEVO DELLA SOFFERENZA, 1997

Copyright Wydawnictwo WAM, 2000

Konsultacja merytoryczna
O. Andrzej Józef Zębik OFMCap
Redakcja Barbara Piotrowska
Projekt okładki Andrzej Sochacki

ISBN 83-7097-731-6

Wznowienie II dodruk, 2002

NIHIL OBSTAT.
Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego,
ks. Adam Żak SJ, prowincjał.
Kraków, 21 IX 1999 r., l.dz. 236/99.

Wydawnictwo WAM
ul. Kopernika 26, 31-501 Kraków
tel. (012) 429 18 88, fax (012) 429 50 03
e-mail: wam@wydawnictwowam.pl

Dział handlowy:
tel. wew. 322, 348, 366, fax (012) 430 32 10
e-mail: handel@wydawnictwowam.pl

Zapraszamy do naszej KSIĘGARNI INTERNETOWEJ:
http://Wydawnictwo Wam.pl

Druk i oprawa: Drukarnia Wydawnictwa WAM
ul. Kopernika 26, 31-501 Kraków