Dodaj do koszyka

ks. Adam Podbiera, ks. Jan Szczepaniak Trzy miłości Kategoria   młodzież Wydawnictwo eSPe Cena 8.20 zł ISBN 83-89167-42-5 67 stron format 110x200 mm oprawa miękka Kraków 2003 r. waga 0.072 kg nr kat. Rhema 06921                                    Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Bożej gdyś mnie z błota lepił
wiedziałeś
że do błota uporczywie będę wracał
pierwszy raz gdyś tchnął we mnie życie
wiedziałeś
że mnie całe życie stwarzać trzeba
co sekundę ze śmierci podnosić
i odratowywać
pierwszy raz gdy mnie dotykałeś
by już swoich palców ze mnie nie zdjąć
wiedziałeś
kim jestem
i dlaczego
i po co.

Spis treści

Wprowadzenie
Kochaj Boga w codzienności
Kochaj żyjącego obok ciebie brata
Miłość samego siebie
Zakończenie

Wstęp

W połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku rozpoczął dziwną, jak na owe czasy, działalność apostolską jezuita o. Aime Duval. Przylgnęło do niego miano «duszpasterz barów». Trzydziestoletni wówczas wychowawca kolegium zakonnego codziennie wieczorem odwiedzał bary głosząc Ewangelię. Przy akompaniamencie gitary śpiewał własną poezję, mówiącą o: samotności, nadziei, przyjaźni, krzywdach, gniewie, miłości, o człowieku i zawsze o Bogu. Jego pieśni robiły oszałamiającą karierę. W roku 1957 koncertował w największych muzycznych salach Paryża. Wydana wówczas płyta została natychmiast rozprzedana. Drugi nakład wytłoczono w 150 tysiącach egzemplarzy. Prasa codzienna nazwała go «Bożym gitarzystą». Chętnie zapraszano go z koncertami. Ich trasa wiodła przez wiele krajów. W ciągu 10 lat przebył, śpiewając Dobrą Nowinę, 2 miliony kilometrów. W Berlinie przyszło na jego występ 30 tysięcy słuchaczy.
Kim był ten człowiek, który potrafił skutecznie głosić prawdę o Jezusie w laicyzującym się świecie?
Urodził się w roku 1918 w Val d'Ajol w wielodzietnej rodzinie chłopskiej (miał ośmiu braci). Szkołę podstawową ukończył w Hanneau (codziennie wędrował do niej pokonując 4 kilometry, antyczną rzymską drogą). W roku 1930 wstąpił do jezuitów. Nowicjat rozpoczął w roku 1936. W latach 1939-1941 odbywał służbę wojskową w Syrii. W roku 1943 został wychowawcą w kolegium. Po ukończeniu teologii w roku 1948 przyjął święcenia kapłańskie. Jako ksiądz nadal pełnił posługę wychowawcy. Dodatkowym jego zajęciem była wspomniana na wstępie działalność ewangelizacyjna, która zajmowała mu coraz więcej czasu. Organizował koncerty, prowadził obfitą korespondencję, angażując się w sprawy wielu ludzi. Po pewnym czasie zniknął ze sceny. Pytającym władze zakonne wyjaśniały, że ciężko zachorował. Niewielu ludzi zna prawdę. Ojciec Duval był alkoholikiem. Uwolnił się z tej - jak ją nazwał - choroby duszy dzięki grupie Anonimowych Alkoholików. Na początku lat siedemdziesiątych powrócił do głoszenia Ewangelii w salach koncertowych
i na stadionach. Ponadto poświęcił się pracy z ludźmi uzależnionymi od alkoholu. Umarł 30 kwietnia 1984 roku z powodu wylewu.
W swojej książce zatytułowanej Dziecko i księżyc zastanawiał się, dlaczego został alkoholikiem. Pisał:

Gdy wracam myślą do mej ukochanej matki, przypominam sobie, że nauczyła mnie ona kochać Boga (nigdy na ten temat nie mówiąc) i kochać ludzi, ale nie nauczyła mnie kochać siebie. Ani przeciwstawiać się agresji.
Dzisiaj wydaje mi się, że te miłości powinny mieć tę samą intensywność: miłość Boga, innych ludzi, samego siebie.
Kochanie Boga bez kochania ludzi jest bigoterią.
Kochanie ludzi bez kochania Boga (jeśli się Go zna) jest nielogiczne.
Kochanie siebie bez miłowania innych stwarza świat nie do życia dla najlepszych z ludzkich dzieci, świat, w którym przemoc zadusi tych, którzy przeżyją.
Kochanie ludzi bez kochania siebie jest chorobą, która może prowadzić do alkoholu.
Obecnie, gdy jestem trzeźwy już przez czternaście łat, wiem, że moje szczęście zależy od równowagi tych trzech miłości.

To słowa warte rozważenia i zapamiętania. Dotyczą one samej podstawy ludzkiej egzystencji i fundamentu naszego chrześcijaństwa.

Fragment tekstu

(...)
Wypełnianie woli Boga w każdej dziedzinie twojego życia nie jest sprawą dowolną ani błahą. To sama istota życia chrześcijańskiego. Chrześcijaństwo to nie tylko pogląd na świat, ale życie zgodne z Bożymi zasadami. Mówiąc o życiu, mamy na uwadze wszelkie przejawy ludzkiej egzystencji, każdy element człowieczego losu. Twoje życie składa się z czterech segmentów: z codziennej pracy, z odpoczynku, z czasu poświęconego tylko i wyłącznie Bogu oraz z czasu dla siebie. Bóg na końcu czasów zapyta cię, jak pracowałeś, czy zadbałeś o siebie, czy miałeś czas dla Niego, czy kochałeś innych ludzi. Owoce twojego życia zostaną wówczas poddane Bożemu osądowi i ostatecznej próbie. Jeśli przez bramy wieczności przejdziesz ze skarbem, którego ani rdza, ani mól nie zniszczą i którego złodzieje nie ukradną (por. Mt 6, 19-21), to zasiądziesz z Miłosiernym Ojcem przy jednym stole. Owo przepytywanie przez Niebieskiego Sędziego będzie konfrontacją twojego życia z Bożymi zasadami, oceną twoich myśli, słów i decyzji z wolą Boga.
Najdoskonalszą miłość Boga okażesz wtedy, jeśli będziesz żył jak syn światłości, dbając o swojego współmałżonka, z oddaniem wychowując swoje dzieci, gorliwie pracując, roztropnie zarządzając swoimi dobrami.
Pamiętaj:
• Zbawiasz się jako: uczeń, student, nauczyciel, lekarz, bankowiec, polityk, syn, córka, ojciec, matka, żona, mąż - żyjący Bogiem (oczywiście przystępujący do Eucharystii i modlący się).
• Bóg zapyta cię, jakim byłeś uczniem, studentem, nauczycielem, lekarzem, bankowcem, politykiem, synem, córką, ojcem, matką, żoną, mężem (rzecz jasna nie zapominając o tym, czy się modliłeś i czy przejąłeś się Jego wezwaniem: "Bierz i jedz, to jest Ciało moje; bierz i pij, to jest kielich Krwi mojej".
• Bóg będzie chciał usłyszeć od Ciebie, co zrobiłeś łaską, którą otrzymałeś od Niego, abyś był dobrym uczniem, wzorowym studentem, nauczycielem dobrze uczącym i wychowującym powierzone ci dzieci, lekarzem z powołania, bankowcem roztropnie zarządzającym cudzym mieniem, uczciwym politykiem, kochającym synem, córką, żoną, mężem.
• Wszystkie te pytania są równoznaczne z Bożym zapytaniem: "Czy kochałeś Mnie?".(...)

Strona redakcyjna

Copyright by Wydawnictwo eSPe, Kraków 2003

Redakcja Anna Matusiak

Projekt okładki Danuta Biela

Za zezwoleniem Przełożonego Wyższego
Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów,
L. dz. 54/03 z dnia 5 marca 2003 r.
ks. Tadeusz Suślik SP, Prowincjał
Wydanie I Kraków 2003

ISBN 83-89167-42-5

Wydawnictwo eSPe,
31-457 Kraków, ul. Meissnera 20
tel./fax: 012/411-28-51, 413-19-21
e-mail: espe@pijarzy.pl, www.espe.pl

Druk: Poligrafia KPZP, tel. (012) 422-22-55