Cecile Bruyere

Życie duchowe i modlitwa według Pisma Świętego i tradycji monastycznej

Kategoria

Cena 50.60 zł

ISBN 978-83-82051-84-1
468 stron
format 19,5x12,5x3,2 cm
oprawa miękka ze skrzydekam
Kraków 2022
waga 0.414 kg
nr kat. Rhema 63129

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Ksieni Cecylia daje nam genialnie prosty wykład, stanowiący zakończenie jej książki: rozdział zatytułowany Liturgia jest tylko jedna. To jest wewnętrzna "liturgia" w Trójcy Świętej, uwielbienie składane Ojcu przez Syna, a człowiekowi dana jest łaska udziału w tym uwielbieniu. Program na całe życie modlitwy i na całe życie wynikającego z niej działania; i przyczyna konieczności tego, żeby modlitwa i działanie były zgodne.

Nie będziemy tu oczywiście streszczać całej książki. Oprócz teologicznej podstawy są w niej zawarte świetne uwagi praktyczne, płynące nie tylko z tradycji, ale także najwyraźniej z długiego doświadczenia dróg modlitwy tak we własnej duszy, jak i we wspólnocie. Widać w tych radach troskę o unikanie wszelkiego subiektywizmu i wszelkiej przesady; słynny umiar benedyktyński wyraża się w szukaniu drogi najprostszej, ale także najbardziej zgodnej z prowadzeniem Bożym, choćby to było przez ciemną dolinę. Eucharystia nie ma być źródłem wzruszeń, ale źródłem łaski; sakrament pokuty nie jest po to, żeby się zajmować jak najstarannniej własnym ja, ale po to, żeby otrzymać przebaczenie. Modlitwa to życie, a życie ma mnóstwo form i przejawów, i nie można go zamykać raz na zawsze w jakimś systemie. Ksieni Cecylia cytuje tu okrzyk dom Guerangera: "Niech Bóg nas zachowa od ludzi narzucających nam gotowe systemy i idee..." Wszelkie systemy mogą być pomocne, ale wcale nie dla wszystkich i wcale nie na każdym odcinku duchowej drogi. A już zwłaszcza oddzielanie modlitwy myślnej od modlitwy ustnej i narzucanie wyboru między nimi jest niezgodne z prastarą tradycją, która nie widzi między nimi sprzeczności, ale przeciwnie, zaleca współbrzmienie...

Ksieni Cecylia pisze o normalnych fazach drogi duchowej, ale także i tego schematu nie absolutyzuje. Pisze o wiodącej roli Łaski Bożej, ale i o konieczności współpracy z nią. Bardzo pięknie, choć nie ona pierwsza, pisze o Modlitwie Pańskiej, nazywając ją Chrystusowym traktatem o modlitwie. W sumie, daje wykład duchowości spójny, chociaż nie zamknięty; zarazem tradycyjny i płynący z żywego doświadczenia. Dzisiejszy smak stylistyczny może nie pochwalić jej typowo dziewiętnastowiecznej frazeologii, jak na przykład mówienia o orlim wzroku św. Jana czy o św. Benedykcie przez nasz święty patriarcha. Ale to są szczegóły, które rozsądny czytelnik albo zignoruje, albo uzna za jeden więcej dowód, że w takiej czy innej epoce, w takiej czy innej stylistyce, zawsze succisa virescit / Małgorzata Borkowska OSB, fragment przedmowy
(Rh)