Dodaj do koszyka

Alessandro Olivieri Pennesi Chrystus a New Age Kategoria   popularnonaukowe Wydawnictwo Verbinum Cena 10.00 zł ISBN 83-7192-200-0 104 strony format 130x200 mm oprawa miękka Warszawa 2003 r. waga 0.110 kg nr kat. Rhema 00610                                    Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

New Age zapowiada bliskie już, radykalne i pozytywne zmiany. Jak pod działaniem czarodziejskiej różdżki, wraz ze zmianą ery zodiakalnej, nastaniem ery Wodnika, możemy poczuć się wszyscy lepiej niż w raju. Obraz takiego "zbawienia", roztaczany przed ludzkością trzeciego tysiąclecia, nieuchronnie zderza się z postacią Jezusa Chrystusa, uznawanego w kulturze chrześcijańskiej przez dwa tysiąclecia za jedynego Zbawcę. W perspektywie zbawienia, wytyczanej przez New Age, postać Jezusa Chrystusa zostaje więc przemyślnie odmitologizowana, a chrześcijaństwo przedstawia się jako odpowiedzialne za wielkie tragedie ludzkości, które wydarzyły się w erze Ryb.
Krytyczne studium Alessandra Olivieri Pennesiego pozwala zapoznać się z założeniami, kluczowymi pojęciami i specyficzną terminologią chrystologii New Age, a ponadto ukazuje wyzwania, jakie chrystologia Nowej Ery stawia chrystologii chrześcijańskiej, która z jednej strony musi wystrzegać się synkretyzmu i kategorycznego potępiania nowych idei, ale z drugiej nie może zaniechać wysiłku potwierdzania wciąż na nowo własnych prawd wiary oraz niezbywalnych cech Chrystusa biblijnego i eklezjalnego. Nie może nie dochować wierności Jezusowi Chrystusowi, który jest jedynym dawcą wody żywej, jak zapewnia raport Jezus Chrystus dawca wody żywej, przygotowany przez Papieską Radę Kultury i Papieską Radę ds. Dialogu Międzyrełigijnego.
Ałessandro Olivieri Pennesi (ur. 1957, święcenia kapłańskie 1994), ukończył filozofię na uniwersytecie rzymskim La Sapienza oraz teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Jest wykładowcą na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum, członkiem GRIS (Gruppo di Ricerca e Informazione sulle Sette) i Association of Christian Therapist. Opublikował wiele artykułów o New Age, wygłasza konferencje i prowadzi seminaria na temat nowej religijności.

Fragment tekstu

(...)
Rozdział 3
NIEZNANE LATA W ŻYCIU JEZUSA
Chcąc przedstawić pełny obraz chrystologii New Age, powiemy teraz o źródłach, do których sięgają eksperci tego ruchu w celu udzielenia odpowiedzi na następujące pytania: Czy Jezus odbył podróż na Wschód, aby pobierać nauki u jakichś guru? Czy stał się Chrystusem pod wpływem tego, czego się nauczył i dokonał podczas swych podróży? Czy istnieją Ewangelie mistyczne, odrzucone przez wielki Kościół, który stał i stoi na przeszkodzie poznaniu autentycznego Jezusa?
Ewangelie Nicolasa Notovitcha i Leviego Dowlinga potwierdzają istnienie kontaktów Jezusa ze Wschodem, natomiast Szekely sytuuje Jezusa w środowisku duchowym wspólnoty esseńskiej, uważanej niemal za prototyp dzisiejszych adeptów New Age.
NICOLAS Notovitch:
NIEZNANE ŻYCIE JEZUSA CHRYSTUSA
W 1894 roku rosyjski korespondent wojenny Nicolas Notovitch opublikował w języku francuskim książkę podróżniczą, która bardzo szybko odniosła znaczny sukces; jej tytuł brzmiał: La vie inconnue de Jesus-Christ (Nieznane życie Jezusa Chrystusa). Książka ta była relacją z domniemanego sensacyjnego odkrycia, jakiego Notovitch miał dokonać podczas kilku podróży do Indii i Kaszmiru w 1887 roku. Słyszał on tam opowieści łamów tybetańskich o losach proroka imieniem Issa, który cieszył się wielkim szacunkiem wśród Tybetańczyków i miał być nie kim innym, jak właśnie Jezusem (Issa jest podobno tybetańskim tłumaczeniem imienia Jezus).
Późniejsze badania, prowadzone przez Notovitcha, pozwoliły mu odkryć manuskrypt mówiący o życiu Issy w buddyjskim klasztorze w Himis, w północnych Indiach.
W XX wieku wielu autorów odniosło się pozytywnie do dzieła Notovitcha. W 1978 roku powstał film w reżyserii Janet i Richarda Bock, The lost years, dokumentujący prawdziwość "Żywota świętego Issy".
W 1980 roku Janet i Richard Bock wydali książkę zatytułowaną The Jesus Mystery. O życiu proroka Issy opowiadali również Swami Abhedananda, Sai Baba, Paramahansa Yogananda i Bhagawan Śri Rajneesh.
Zarzuty przeciw opowieści Notovitcha wysunęli tacy badacze, jak Max Muller, J. Archibald Douglas i Edgar J. Goodspeed.
KONSEKWENCJE DLA CHRZEŚCIJAŃSTWA
Podróż Jezusa na Wschód implikuje, jak utrzymują przedstawiciele New Age, szereg konsekwencji. Twierdzi się mianowicie, że Jezus był człowiekiem, który dzięki wiedzy nabytej na Wschodzie osiągnął status Chrystusa. Wynikałoby z tego, że: 1) Jezus nie jest Bogiem; 2) Nowy Testament nie jest wiarygodny, gdy stwierdza, że Jezus jest Bogiem i że przyniósł zbawienie ludzkości; 3) fałszywe okazuje się roszczenie chrześcijaństwa, że Jezus jest jedyną drogą do Boga; 4) nie do utrzymania jest stanowisko tych, którzy głoszą, że chrześcijaństwo jest jedyną prawdziwą religią.
Pobyt Jezusa na Wschodzie odpowiada - jak twierdzi A. Romarheim w swym eseju o Chrystusie wodnikowym - dwojakiej potrzebie:
a) w różnobarwnej panoramie kultur okresu postmodernistycznego nowe religie orientalne starają się zyskać uwierzytelnienie, twierdząc, że Jezus jest darem Azji dla Zachodu, któremu brakuje mądrości duchowej; ta idea pojawiła się w 1893 roku, w którym odbywał się w Chicago Pierwszy Światowy Parlament Religii.(...)