Marek M. Dziekan

Pisarze muzułmańscy VII - XX w. Mały słownik

Kategoria

naukowe

Wydawnictwo Verbinum

Cena 19.00 zł

ISBN 83-7192-201-9
135 stron
format 130x200 mm
oprawa miękka
Warszawa 2003 r.
waga 0.136 kg
nr kat. Rhema 05022

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Prof. dr hab. Marek M. Dziekan (ur. 1965), jest pracownikiem naukowym Katedry Badań Wschodu Uniwersytetu Łódzkiego oraz Zakładu Arabistyki i Islamistyki Uniwersytetu Warszawskiego, autorem ponad 200 prac naukowych, popularnonaukowych i przekładów. Wydał kilkanaście książek, w tym Arabia magica. Wiedza tajemna u Arabów przed islamem (1993), Symbolika arabskomuzułmańska (1997), Polacy a świat arabski (1998), Arabowie. Słownik encyklopedyczny (red., 2001), Historia Iraku (2002). Jest także konsultantem Wielkiej Encyklopedii PWN w dziedzinie arabistyki i islamistyki. W swoich badaniach zajmuje się głównie historią cywilizacji arabskomuzułmańskiej oraz problematyką islamu klasycznego i współczesnego. Jest członkiem Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego i Union Europeenne des Arabisants et Islamisants oraz redakcji czasopism o zasięgu międzynarodowym: "Rocznika Orientalistycznego" i "Studiów Arabistycznych i Islamistycznych".
Słownik pisarzy muzułmańskich VII-XX w. obejmuje około 270 haseł. Uwzględnia zarówno tych pisarzy, których można jednoznacznie nazwać autorami religijnymi (teologami, prawnikami, egzegetami), jak i tych, w których dziełach problematyka religii jest tylko jednym z tematów badań i publikacji. Natomiast hasła rzeczowe są poświęcone podstawowym gatunkom religijnego piśmiennictwa islamu.
Książka Marka M. Dziekana nie tylko jest oryginalnym, niezwykle ciekawym informatorem, lecz również oryginalnym wkładem polskim do literaturoznawstwa orientalnego, gromadzi bowiem informacje na temat piśmiennictwa całego Wschodu muzułmańskiego.
prof. Janusz Danecki (z recenzji wydawniczej)

Wstęp

WSTĘP
Aby zatem zdanie przedstawiało pewien stan rzeczy, potrzeba jedynie, by jego części składowe reprezentowały części składowe stanu rzeczy i by powiązanie tych pierwszych możliwe było również dla tych drugich.
L. Wittgenstein
Piśmiennictwo muzułmańskie to jedna z najbogatszych skarbnic światowej wiedzy, a jego znaczenie przekracza religię islamu ze względu na oddziaływanie cywilizacji arabsko-muzułmańskiej daleko poza świat islamu. Świat muzułmański obejmuje obszar od Indonezji, przez Subkontynent Indyjski po Bliski Wschód oraz Afrykę Północną i Zachodnią. Islam przez wieki swego istnienia, a zatem od VII w. n.e., rozprzestrzenił się na tym olbrzymim obszarze, tworząc jeden (choć daleko niejednolity) krąg cywilizacyjny najrozmaitszych kultur azjatyckich i afrykańskich wraz z ich tradycjami. Stąd najcelniejszym określeniem tego zjawiska wydaje się "kultura arabsko-muzułmańska". Stosując taki termin podkreśla się, z jednej strony, rolę języka arabskiego jako bez wątpienia najważniejszego języka tej cywilizacji, a z drugiej strony rolę islamu jako czynnika spajającego ją w dającą się wyróżnić, różnobarwną całość.
Piśmienictwo świata arabsko-muzułmańskiego jest odzwierciedleniem tej wielokulturowości islamu, której najwymowniejszym wyrazem jest jej wielojęzyczność. Słownik pisarzy muzułmańskich VII-XXw. obejmuje około 270 haseł, w tym 230 biogramów. Z pisarzy uwzględniono zarówno tych, których można jednoznacznie nazwać autorami religijnymi (teologami, prawnikami, egzezeta-mi), jak i takich, w których dziełach problematyka religii jest tylko jednym z tematów badań i publikacji. Natomiast hasła rzeczowe są poświęcone podstawowym gatunkom piśmiennictwa religijnego islamu.
W Słowniku zostały uwzględnione postaci i zjawiska przynależące przede wszystkim do kręgu języka arabskiego, ale ważne miejsce zajmuje w nim również piśmiennictwo perskie i tureckie, i to zarówno sunnickie, jak i szyickie, oraz dorobek innych ugrupowań heterodoksyjnych (np. babizm czy ahmadijja).
W przypadku piśmiennictwa arabskojęzycznego Słownik obejmuje autorów od VII wieku. Piśmiennictwo religijne w języku arabskim narodziło się wraz z objawieniem Koranu. Autorzy piszący w języku arabskim wywodzili się z rozmaitych ludów, żyjących w obrębie ogromnego imperium kalifów. Najwspanialszym czasem rozwoju cywilizacji arabsko-muzułmańskiej był tzw. złoty okres, czyli czasy panowania Abbasydów, a szczególnie IX i X w. Po zdobyciu Bagdadu w 1258 r. przez Mongołów nastąpił okres upadku, z którego Arabowie zaczęli podnosić się dopiero w XIX w.
Persowie od samego początku bardzo aktywnie uczestniczyli w tworzeniu cywilizacji arabsko-muzułmańskiej, ale perskie piśmiennictwo religijne powstawało przez wiele wieków przede wszystkim w języku arabskim - tak jest zresztą w znacznym stopniu do dnia dzisiejszego, choć w XX w. udział prac perskoję-zycznych wydatnie się zwiększył.(...)