Angelika Felka

Naznaczeni łaską. Jak dostrzec wartość życia po śmierci dziecka

Kategoria

psychologia

Wydawnictwo Księgarnia św. Jacka

Cena 18.00 zł

ISBN 978-83-7030-851-3
(gabaryt L - 2XL)
waga 0.135 kg
nr kat. Rhema 37392

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Co mają zrobić ludzie, kiedy przez ich miłość, nadzieję i wiarę przechodzi krzyż - jak włócznia, na wylot?Co ma zrobić matka, kiedy umiera jej dziecko? Co z życiem, kiedy umiera Hania? O tym jest ta książka. Którą polecam ze ściśniętym sercem.

Kiedy w Wielki Piątek całuję ranę w Jezusowym boku, ranę po włóczni, myślę o tym, że pojutrze Piotr z Janem zobaczą w grobie jedynie płótna i chustę. I że o tym właśnie jest Obietnica: we wszystkich grobach świata zostaną jedynie płótna i chusty.

Nic i nikt więcej.

Ks. Jerzy Szymik

Książka opowiada o Hani, o jej krótkim życiu, ciężkiej chorobie i odchodzeniu do domu Ojca. Zawiera wspomnienia i wiersze matki Hani, Angeliki, które zawierają opisy doświadczeń duchowych i przeżyć emocjonalnych, przemyśleń egzystencjalnych i refleksji religijnych. Jest świadectwem, jak Pan Bóg nawet z najmroczniejszych doświadczeń może i potrafi wydobyć dobro. Nie ma w niej wyczerpującej i pełnej odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia, jednak z głębokiego jego mroku wypływają promienie światła i nadziei. I nie sposób nie przywołać tu Chrystusowego krzyża: ze strasznego i radykalnego cierpienia najbardziej niewinnego spośród ludzi wypłynęło największe i fundamentalne dobro - zbawienie świata. Cierpienie Hani, będące cząstką cierpienia Jezusa, przybliżyło jej bliskim (a może przez tę książkę, także innym) zbawienie, które On poprzez krzyż i zmartwychwstanie przyniósł światu.

Książka ta może stać się pomocą dla tych rodziców, którzy doświadczają bólu i osamotnienia po stracie swojego ukochanego dziecka. Rodzice przeżywający stratę odnajdą w doświadczeniach opisanych w tej książce siebie, własne próby negowania śmierci dzieci, własne bunty i zagniewania, także te pod adresem Boga, własne zwątpienia w Jego istnienie i miłosierdzie, wreszcie własne zawierzenie i akceptację woli Bożej.

Ks. Antoni Bartoszek, ze słowa wstępnego
(Rh)