Zakony w Polsce

Kategoria

albumy

Cena 129.00 zł

ISBN 978-83-61444-50-3
format 0x0 mm
waga 2.675 kg
nr kat. Rhema 36829

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Ekskluzywnie wydany album, który w sposób encyklopedyczny pokazuje zakony w Polsce, wprowadza w ich historię duchowość, symbolikę strojów i herbów zakonnych.

Album przedstawia tajemniczy świat mnichów, mniszek, zakonników i sióstr zakonnych, świat eremów, pustelni, opactw i klasztorów. Dzięki wspaniałym fotografiom można odkryć tajniki klasztornego budownictwa, zobaczyć z bliska relikwiarze, naczynia liturgiczne i zabytkowe polichromie oraz zajrzeć do kaplic, krypt, krużganków i refektarzy. Album przybliża też obchody szczególnych wydarzeń w roku liturgicznym oraz życie codzienne zakonników. Całości dopełniają interesujące teksty, ciekawostki, cytaty i przepisy z klasztornej kuchni oraz rozkładówki tematyczne.(Rh)

Spis treści

Wstęp

Zakony w Polsce
Rodzaje powołań
Formacja - od powołania do życia w zakonie
Stroje zakonne
Charyzmaty zakonne
Codzienna praca
Pracownie klasztorne
Ołtarz zawsze w centrum
Naczynia i sprzęty liturgiczne
Relikwiarze
Muzea klasztorne
Atrybuty świętych
Szopki bożonarodzeniowe
Groby Pańskie

Reguła św. Alberta
Karmelici trzewiczkowi
Karmelici bosi
Karmelitanki bose

Reguła św. Augustyna
Augustianie
Bonifratrzy
Bożogrobcy
Dominikanie
Dominikanki klauzurowe
Kanonicy regularni
Norbertanki
Paulini

Reguła św. Bazylego
Bazylianie

Reguła św. Benedykta
Benedyktyni
Benedyktynki
Cystersi
Kameduli
Loretanki

Reguła I Zakonu św. Franciszka
Bracia mniejsi
Franciszkanie konwentualni
Kapucyni

Reguła II Zakonu św. Franciszka
Klaryski
Klaryski od Wieczystej Adoracji

Reguła III Zakonu św. Franciszka
Albertyni
Albertynki
Bernardynki
Felicjanki
Franciszkanki służebnice Krzyża
Sercanki

Reguła św. Ignacego Loyoli
Jezuici

Konstytucje zakonne
Michalici
Misjonarze
Nazaretanki
Niepokalanki
Pijarzy
Prezentki
Redemptoryści
Sercanie
Siostry Matki Bożej Miłosierdzia
Zmartwychwstanki
Zmartwychwstańcy

Słowniczek
Bibliografia
Indeks

Fragment tekstu

Albertynki uważane są za jedną z najuboższych żeńskich wspólnot
zakonnych. Nie posiadają żadnych dóbr na własność, utrzymują się z pracy
własnych rąk , a zyskiem dzielą się z ubogimi.

Albertynki

Zgromadzenie Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim
Congregatio Sororum Albertinorum Pauperibus Inservientium (SAPU)
Zgromadzenie albertynek założył św. Brat Albert.
Obłóczyn pierwszych siedmiu sióstr dokonał
kard. Albin Dunajewski w kaplicy biskupów
krakowskich w 1891 r. Początkowo wspólnotą
kierował Brat Albert, a od 1902 r. bł. Bernardyna
Maria Jabłońska (1878-1940), która do wspólnoty
wstąpiła w 1896 r. (funkcję przełożonej generalnej
pełniła do śmierci). Uważana jest ona za
współzałożycielkę albertynek; opracowała konstytucje
zgromadzenia i z wielką troską strzegła
zakonnego charyzmatu.
Duchowość zgromadzenia nawiązuje do propagowanej
przez św. Franciszka z Asyżu tajemnicy
Wcielenia, opiera się na kulcie Eucharystii
i rozważaniu Męki Pańskiej. Zgromadzenie poświęcone
jest Sercu Jezusowemu oraz Matce
Bożej Częstochowskiej, którą siostry zgodnie
z poleceniem swego założyciela uważają za
Fundatorkę.
Celem zgromadzenia jest niesienie pomocy
najuboższym i opuszczonym, chorym i upośledzonym.
Siostry od początku istnienia wspólnoty
prowadzą przytuliska, domy opieki dla kobiet,
sierocińce i kuchnie, odwiedzają też i pielęgnują
chorych w domach.
Działalności sióstr przyświeca idea miłosierdzia,
wyrażająca się w słowach św. Brata Alberta:
"Powinno się być dobrym jak chleb" oraz matki
Bernardyny, która często powtarzała siostrom:
"Czyńcie dobrze wszystkim".
Pierwsza wspólnota albertynek zawiązała się
na podkrakowskim Kazimierzu (obecnie ulica
Skawińska) przy przytulisku dla kobiet. Z czasem
powstały nowe placówki zakonne przy domach
opieki, domach starców i schroniskach
dla ubogich. Siostry rozwinęły działalność charytatywną,
organizując kuchnie, przedszkola
i ochronki oraz opiekując się chorymi i opuszczonymi.
Wielkie dzieło miłosierdzia albertynek
zniszczono po II wojnie światowej. Zostały zmuszone
do opuszczenia domów, które znalazły
się za wschodnia granicą. W latach 50. władze
komunistyczne przejęły większość domów opieki
prowadzonych przez zgromadzenie. Siostry
pozbawione możliwości realizowania swego
charyzmatu podjęły pracę jako katechetki, kancelistki,
zakrystianki lub organistki. W ostatnich
latach na nowo podjęły dawną działalność, organizując
domy opieki dla osób starszych i upośledzonych,
ośrodki dla bezdomnych, stołówki
dla ubogich, przedszkola, świetlice dla dzieci
i młodzieży.
Obecnie zgromadzenie liczy około 700 sióstr
pracujących w 82 wspólnotach w Polsce, Anglii,
Argentynie, Boliwii, Rosji, na Słowacji i Ukrainie,
w Stanach Zjednoczonych i Watykanie.
Świadectwem ubóstwa i franciszkańskiego minoritas
(małości) jest forma spożywania posiłków
przez siostry - czynią to, klęcząc przy niskim
stole. Podejmują ponadto liczne umartwienia,
które ofi arowują za swoich podopiecznych i za
zbawienie świata.