ks. Michał Jagosz

Beatyfikacja i kanonizacja świętej Jadwigi Królowej

Kategoria

naukowe

Wydawnictwo Naukowe PAT

Cena 37.80 zł

ISBN 83-89017-46-6
409 stron
format 160x230 mm
oprawa miękka
Kraków 2003 r.
waga 0.350 kg
nr kat. Rhema 00349

Towar lub tytuł już niedostępny

Spis treści

WSTĘP
L SŁAWA ŚWIĘTOŚCI, CNÓT I CUDÓW JADWIGI KRÓLOWEJ
1. Procedura kanonizacyjna
2. Pierwsze kroki o wyniesienie na ołtarze (1399-1534)
Replika na soborze w Konstancji
Rejestr cudów i opis cudownych uzdrowień z 1419 roku
Powołanie komisji przez metropolitę gnieźnieńskiego oraz treść dekretu
Oświadczenie na soborze w Bazylei
Piętnastowieczne kazania profesorów Wydziału Teologicznego
"Biogram" napisany przez Jana Długosza
Inne świadectwa
3. Świadectwa w okresie urbaniańskim (1534-1634)
4. Ciągłość kultu i jego renesans w XIX wieku
II. KU BEATYFIKACJI JADWIGI KRÓLOWEJ
1. Wznowienie starań o beatyfikację w XX wieku
2. Pierwszy proces (1949-1950)
3. Prace Sekcji Historycznej Kongregacji Obrzędów
4. Drugi proces (1972-1985)
Deklaracja o istnieniu i legalności kultu bł. Jadwigi Królowej
5. Przypadek wyjątkowy (Casus exceptus)
6. Deklaracja z 8 sierpnia 1986 roku i uroczystość podniesienia relikwii
Deklaracja o Błogosławionej Jadwidze Królowej Polski
Homilia Jana Pawła II, Papieża-Ave Cru

Fragment tekstu

(...)

4. Ciągłość kultu i jego renesans w XIX wieku
Okresem zahamowania kultu Królowej był czas tzw. reformacji, która atakowała kult świętych w ogóle oraz okres wojen szwedzkich. Runęło potężne państwo Jagiellonów, wyrosłe ofiarą serca Jadwigi. Kraj szarpany wewnętrznie sporami, odsunął się od wielkich ideałów, jakie przyświecały epoce złotego wieku Polski. Druga połowa XVIII i początek XIX wieku to okres nieszczęść politycznych w Polsce i związanego z nimi obniżenia życia religijnego w tzw. czasach saskich oraz wpływów prądów Oświecenia.
Nadto w drugiej połowie XIX oraz w XX wieku sądzono mylnie, że królową Jadwigę nie należy czcić publicznie, aby nie przeszkodzić staraniom o jej kanonizację. Ciągłość kultu nie została jednak naruszona. Potwierdzają ją liczne świadectwa XVII i XVIII wieku. Szczegółowe przedstawienie i zarazem udokumentowanie zostało pomieszczone w Positio super virtutibus, które przygotował głównie ks. dr Czesław Skowron.
W pierwszej połowie XIX w., w epoce romantyzmu, który nawiązywał do przeszłości, zaczął odżywać kult Jadwigi. Jej postać przypomniało również pełne wydanie Annales Jana Długosza w XVIII wieku i kolejne ich wydania w XIX. Wreszcie wzrost świadomości narodowej kazał zwrócić się do osoby królowej Jadwigi, która przyczyniła się do chrztu Litwy i unii polsko-litewskiej.
Adam Czartoryski w 1828 r. pisząc o pamiątkach przechowywanych w puławskiej "Świątyni Sybilli" stwierdził: "Żaden z królów naszych nie jest tyle godzien posągu i pomnika oznaczającego wieczny hołd narodu, jak Jadwiga, bo któryż król rozszerzył więcej granice kraju naszego, któryż ważniejsze prowincje zwycięskim podbił orężem? któryż dla swego ludu trudniejsze i droższe uczynił ofiary? a co największa po tylu dziełach o jakimże z monarchów polskich da się powiedzieć jak o niej, iż żaden błąd, żadna wina, pociągające później klęski co raz większe za sobą, nie mogą być jej pamięci zarzucone" .
(...)