John Saward

Odkupiciel w łonie Matki

Kategoria

maryjne

Wydawnictwo Księży Marianów

Cena 32.90 zł

ISBN 978-83-7502-200-1
270 stron
format 125x200 mm
oprawa miękka
waga 0.281 kg
nr kat. Rhema 32963

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Autor poświęca tę książkę rozważaniu na temat rzadko poruszanego aspektu życia Chrystusa - Jego życiu przed narodzeniem. John Saward wydobywa skarby myśli Ojców Kościoła, Magisterium i mariologii, by współczesnemu czytelnikowi ukazać piękno życia, które wzrasta pod sercem kobiety. Książka nie tylko dla teologów, lecz także dla każdego, kto pragnie dostrzec wartość ludzkiego istnienia od chwili poczęcia.

Spis treści

Przedmowa

Wstęp do wydania polskiego

Wykaz skrótów

Wprowadzenie. Jezus żyjący w Maryi

I. Chwila, w której Bóg stał się człowiekiem
Zwiastowanie: święto Wcielenia
Św. Maksym Wyznawca o ludzkich początkach Chrystusa
Ludzkie początki Chrystusa i nasze: św. Tomasz z Akwinu

II. Jakże przyjdzie do mnie Arka Pańska? Ewangelie
Arka Przymierza
Obecność Boga Wcielonego
Bóg w Córze Syjonu
Pochwała brzemiennej Matki
Strażnik Świątyni

III. "Łono obszerniejsze niż Niebo"
Nauczanie ojców kościoła
Bogurodzica jako Sanktuarium
Matka Manny Niebieskiej
Nestorianizm i Chrystus nienarodzony
Łono i komnata oblubieńcza
Ostateczne przeniesienie Arki
Dziesięć długich księżycowych miesięcy

IV. Doskonałość od poczęcia
Średniowiecze
Cystersi
Franciszkanie
Św. Tomasz z Akwinu
Matka Eucharystii
Godne mieszkanie dla Syna

V. Pierwszy krok w świat
Epoka baroku
Chrystologia "Kopernikańska"
Mieszkanie Syna Bożego
Chrystus przed narodzeniem
Nawiedzenie św. Elżbiety
Jezus w Maryi - zjednoczenie serc
Łaski brzemiennego łona Maryi
Dobro za sprawą Chrystusa w okresie Jego życia płodowego
Jezus żyjący w Maryi

VI. Chrystus w łonie serca
Komunia i noszenie Chrystusa
Zrozumienie tradycji

VII. Matka Boża "Znak"
Liturgia i sztuka sakralna
Adwent
Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Msze o Matce Bożej
Jezus w Maryi - bizantyjskie wychwalanie
Arka wchodzi do miejsca swego odpocznienia
Wizerunek boskiego piękna

VIII. Świadectwo trzech kobiet

IX. Objawienie w łonie
Nienarodzony Jezus objawia Boga
Nienarodzony Jezus objawia człowieka
"Rekapitulacja" w Jezusie Chrystusie
Objawienie etyki
Wcielenie, etyka i ekumenizm
Św. Józef - ku nowej rycerskości chrześcijańskiej

Podziękowania

Indeks

Fragment tekstu

W KOŚCIELE ZWIASTOWANIA w Nazarecie jest tablica z napisem: Verbum caro hic factum est - "Tutaj Słowo stało się ciałem". To tutaj, w tym konkretnym miejscu, w "mieście w Galilei" (Łk 1, 26), Bóg stał się człowiekiem. Możemy jeszcze bardziej sprecyzować: to w łonie dziewicy imieniem Maryja (por. w. 27) Syn Boży, nie przestając być prawdziwym Bogiem, przyjął całkowicie ludzką naturę w jedności ze swą boską Osobą i stał się prawdziwym Człowiekiem. Co więcej, zgodnie z nauką Kościoła możemy dokładnie określić chwilę Wcielenia: dokonało się ono, kiedy Maryja Panna odrzekła aniołowi: "Niech mi się stanie według słowa twego" (w. 38). To właśnie wtedy za sprawą Ducha Świętego z ciała i krwi Dziewicy powstało ciało, została stworzona rozumna dusza i tchnięta w to ciało, i w tej samej chwili całkowita ludzka natura dołączyła do Bożego Słowa. W tym stawaniu się człowiekiem nie było kolejnych etapów, ciało nie zaistniało przed duszą ani dusza przed ciałem, ani przez moment nie należały one do nikogo innego niż Syn Boży: ciało zostało poczęte, napełnione duszą i przyjęte jednocześnie.

Jednoczesność dziewiczego poczęcia i unii hipostatycznej to określona doktryna wiary katolickiej. Wedle słów formuły zjednoczenia, uzgodnionej między św. Cyrylem z Aleksandrii a biskupami z Antiochii w 433 roku i włączonej do kanonu przez Sobór Chalcedoński [451], "wierzymy, że święta Dziewica jest Matką Bożą [Theotókos], ponieważ Słowo Boże zostało wcielone i stało się człowiekiem i od chwili samego poczęcia zjednoczyło ze sobą przyjętą z Niej świątynię". Teoria Orygenesa, że dusza Chrystusa istniała przed stworzeniem Jego ciała, została potępiona przez Synod w Konstantynopolu w 543 roku, podobnie jak opinia, że ciało było najpierw ukształtowane, a dopiero potem połączone z duszą i Słowem. Ten sąd został później potwierdzony przez papieża Wigiliusza (zm. 555). W roku 675 XI Synod w Toledo zadeklarował, że to podczas "przedziwnego poczęcia" Słowo stało się ciałem, zaś pięć lat później Sobór Konstantynopolitański III oficjalnie zatwierdził list synodalny św. Sofroniusza z Jerozolimy (ok. 560-638), który zawiera następujący istotny fragment:

Prawdziwie stał się człowiekiem Ten, w którym zawsze uznawano Boga, i był w łonie swej Matki Ten, który jest na łonie odwiecznego Ojca, a Ten, który jest poza czasem, przyjął początek w czasie. Nie stał się tym wszystkim w nierzeczywistej postaci (jak sądzą manichejczycy i walentynianie), ale prawdziwie i rzeczywiście ogołocił siebie z woli własnej i Ojca, i przyjął całość [naszej natury], ciało współistotne naszemu, rozumną duszę tego samego rodzaju, co nasza, umysł podobny naszemu. Albowiem człowiek jest, i jest to wiadome, tym wszystkim, a On stał się człowiekiem naprawdę w chwili swego poczęcia w łonie Przenajświętszej Panny.

W bliższych nam czasach, Jan Paweł II w jednej z katechez o osobie Chrystusa stwierdza podobnie: "Pierwszym momentem tajemnicy Wcielenia Syna Bożego jest właśnie owo cudowne poczęcie, które dokonało się za sprawą Ducha Świętego, gdy Maryja wypowiedziała swoje fiat - "niech mi się stanie według twego słowa" (Łk 1, 36)".

Te dokumenty Magisterium wtórują jednomyślności Ojców Kościoła. Możemy przywołać tu, jako przedstawiciela łacinników, św. Fulgencjusza z Ruspe (468-533), który mówi po prostu, że dziewicze poczęcie było właśnie przyjęciem ciała, a zatem "nie można mówić o upływie czasu między początkiem poczętego ciała a przyjściem poczętego Majestatu". Św. Jan z Damaszku może zaś posłużyć jako rzecznik tradycji wschodniej: "W tej samej chwili, kiedy ciało poczęło istnieć, było już ciałem Boga-Słowa, jednocześnie ożywionym duszą rozumną i myślącą".