Anselm Grun

Każdy ma swego anioła

Kategoria

duchowość

Wydawnictwo Znak

Cena 27.00 zł

ISBN 978-83-240-1044-8
156 stron
format 120x190 mm
oprawa twarda
Kraków 2008 r.
waga 0.005 kg
nr kat. Rhema 02654

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Autor w przepięknych historiach ukazuje postacie dwudziestu czterech aniołów, występujących w Biblii. Te historie dowodzą, że anioły ingerują w sytuacje pozornie beznadziejne, chronią i bronią ludzi, ukazują drogę, którą powinni kroczyć w życiu. Każdy z nas ma swego anioła, który towarzyszy nam od narodzin do śmierci, a także po niej.

Wyobrażenie aniołów ma także aspekt terapeutyczny - pomaga poradzić sobie z lękiem, przeciwnościami życiowymi i ranami, których doznaliśmy. Historie Sary i Hagar, Eliasza, Maryi czy Samsona ilustrują zarówno psychologiczne, jak i teologiczne znaczenie wysłanników nieba. Ojciec Anselm Grün kieruje swoją książkę do tych, którzy pracują nad swoją przeszłością przy pomocy terapii lub przewodnika duchowego, aby pomóc im odnaleźć anielskie ślady w ich życiu. Również rodzicom zatroskanym o wychowanie i prawidłowy rozwój ich dzieci wyobrażenie anioła czuwającego nad dzieckiem może przynieść ulgę.

Spis treści

Wprowadzenie
Stosowny sposób mówienia o aniołach
Przybliżenie od strony teologii
Przybliżenie od strony psychologii
Anioł stróż
Anioł, który słyszy krzyk dziecka
Anioł, który otwiera niebiosa
Anioł, który udaremnia ofiarę
Anioł, który błogosławi
Anioł, który zagradza nam drogę 5 I
Anioł, który powołuje
Anioł, który udziela nam rad
Anioł, który uzdrawia (Rafał)
Anioł, który uśmierza ogień
Anioł, który uwalnia z lwiej jamy
Anioł, który dotyka i budzi
Anioł, który czuwa nad nami na wszystkich drogach
Anioł, który walczy w naszym imieniu (Michał)
Anioł, który zwiastuje narodziny dziecka (Gabriel)
Anioł, który zwiastuje radość
Anioł, który pojawia się we śnie
Anioł, który służy życiu
Anioł, który cieszy się wraz ze mną
Anioł, który uwalnia od strachu
Anioł, który zdejmuje kajdany
Anioł, który prowadzi ku zmartwychwstaniu
Anioł, który objaśnia życie
Anioł, który unosi nas do nieba (Łazarz)

Zakończenie
Literatura

Wstęp

Wiara w osobistego anioła stróża jest rozpowszechniona w wielu religiach świata. Już wczesny Kościół chrześcijański, zgodnie z przekazami żydowskimi, wierzy w to, że Bóg przydziela każdemu człowiekowi anioła, który towarzyszy mu na wszystkich jego drogach, począwszy od narodzin aż po śmierć i poza nią - do raju. Jeszcze kilka lat temu tego typu wiara była wyśmiewana przez teologię akademicką. Miała ona być wyłącznie wyrazem dziecinnego wyobrażenia, które nie ma nic wspólnego z objawieniem chrześcijańskim. Dziwi więc, że według sondy przeprowadzonej przez magazyn "Focus" sporo Niemców wierzy w osobistego anioła stróża. Najwyraźniej wiara ta jest dla wielu osób łatwiejsza niż wiara w Boga i w Jezusa Chrystusa.
W ezoteryce zapanowała moda na mówienie o aniołach, które można zobaczyć, które stoją u boku każdego człowieka, które udzielają mu ważnych nauk i które pomagają mu panować nad własnym życiem. Objawienia anielskie budzą zainteresowanie licznych czytelniczek i czytelników. Wydaje mi się wszelako, że ezoteryka zbytnio koncentruje się na tym, co nadzwyczajne. Jednakże za pomocą książek, kongresów i seminariów poświęconych aniołom wzbudza w zeświecczonym świecie zainteresowanie ludzi tym, co przekracza banalność ich codzienności. Dzięki aniołom do ich często powierzchownego życia wkracza to, co tajemnicze.
Jeśli piszę, ze każdy człowiek ma swego anioła, to opieram się przy tym na tradycji biblijnej. Posługuję się zapisanymi w Biblii opowieściami o aniołach, które spieszyły ludziom z pomocą i które wskazywały im drogę. Wybrałem dwadzieścia cztery historie opowiadające w przepięknych obrazach o tym, w jaki sposób anioły ingerują w sytuację, która zdaje się człowiekowi bez wyjścia, w jaki sposób chronią i bronią ludzi, jak im otwierają oczy na drogę, która prowadzi ich w życiu. Z historii tych wynika, że anioły nigdy nie pozostawiają człowieka samemu sobie, że idą wraz z nim po wszystkich jego drogach, by go chronić i przekazywać mu poczucie bezpieczeństwa właśnie wtedy, gdy znalazł się sam na sam ze swoim strachem.
O aniołach, które każdy z nas posiada, piszę również ze względów terapeutycznych. Wiele razy słyszałem od mych rozmówców, ze wyobrażenie anioła, który stoi u ich boku, pomogło im poradzić sobie z życiem. Jego wyobrażenie było dla nich pomocne zwłaszcza wtedy, gdy byli dziećmi. Wielu z nich w dzieciństwie obcowało na co dzień ze swym aniołem, równie realnym dla nich jak lalka, którą się bawili, czy jak miś, którego tulili we śnie. Często słucham różnych historii życia, opowiadanych wyłącznie pod kątem odniesionych ran. Wgląd w sytuacje, które zraniły nas w dzieciństwie lub też później, jest oczywiście bardzo ważny. Ja jednak spotykam wielu ludzi, którzy krążą wyłącznie wokół tych złych chwil. Chwalą oni przy tym najróżniejsze nowe metody, które pozwalają dotrzeć do zranień z okresu wczesnego dzieciństwa. Taka postawa jawi mi się niemal jak uzależnienie, które zmusza do ciągłego rozdrapywania ran. W takim przypadku pomocne jest - według mnie - wyobrażenie, iż osoba ta nie była w dzieciństwie wydana samotnie na pastwę raniącego ją człowieka, lecz że stał też u jej boku anioł chroniący ją i prowadzący do miejsc, w których mogła odetchnąć i w których mogła doświadczyć uzdrowienia. Byłoby często dla nas lepiej, gdybyśmy, zamiast ciągle grzebać w "bliźnie bycia niekochanym" (Peter Schellenbaum), poszukali w naszym życiu anielskich śladów. Siadami anielskimi nazywam ślady zbawienne i uzdrawiające, jakie można odnaleźć w każdym życiorysie. Odnajduję je wtedy, gdy zadaję sobie pytanie, gdzie jako dziecko czułem się dobrze, gdzie mogłem zapomnieć o sobie, gdzie mogłem oddać się całkowicie zabawie. Jakie były moje ulubione miejsca? Co tam robiłem? W co się najchętniej bawiłem? Gdzie byłem w pełni sobą? Kiedy zacznę sprawdzać te ślady, poznaję, że nie byłem wyłącznie zdany na łaskę chorych i raniących rodziców, lecz że już wtedy, gdy byłem dzieckiem, towarzyszył mi anioł. To dzięki niemu przeżyłem, pozostałem zdrowy i odnalazłem mój własny życiowy trop, mimo doznanych ran i wielu doświadczeń niedostatku.
Wyobrażenie, iż każde dziecko ma swego anioła, może stanowić dla rodziców ulgę. Wielu z nich martwi się dość często tym, czy odpowiednio wychowują swe dzieci, czy negatywne wpływy z zewnątrz nie sprowadzą ich dzieci na złą drogę, czy rany, jakie nieświadomie zadali swym dzieciom, nie okaleczą ich na zawsze. Tego typu obawy i lęki są w pełni usprawiedliwione. (...)

Fragment tekstu

(...)
ANIOŁ, KTÓRY DOTYKA I BUDZI

Największy chyba prorok starotestamentowy, Eliasz, człowiek pełen żaru, przezywał kryzys. Zwyciężył w konflikcie z kapłanami Baala i kazał ich wszystkich pozabijać. Wydawało się, ze stoi u szczytu sukcesu. Teraz jednak buntuje się przeciwko niemu królowa Izebel, która nastaje na jego życie. Nagle tego dzielnego mężczyznę oblatuje strach. Nie ma już sił. By się ratować, ucieka na pustynię. Tam w samotności dogania go jego własna agresja. Zwraca się przeciwko sobie. Uciekł na pustynię, by ratować życie. Teraz jednak me ma już ochoty żyć. Życzy sobie śmierci. Ma dość walki. Nie może już dłużej wytrzymać. Walczył przeciwko kapłanom Baala ze świadomością, że wypełnia wolę Boga. Ale w tej chwili nie ma już żadnej motywacji do walki. Ma poczucie, że całe jego zaangażowanie w imię Boga było daremne. Nie widzi innego wyjścia poza śmiercią. Kładzie się pod krzakiem janowca i zasypia. Kolczasty krzew jest symbolem grzechu ludzkiego, z powodu którego człowiek musi uprawiać pole pełne cierni i ostów. Kładąc się pod krzewem janowca, Eliasz przyznaje się do tego, iż sam jest tak samo grzeszny jak wyznawcy Baala, przeciwko którym walczył tak zaciekle. Jest zrezygnowany i rozczarowany sobą.
"A oto anioł, trącając go, powiedział mu: ŤWstań, jedz!ť. Eliasz spojrzał, a oto przy jego głowie podpłomyk i dzban z wodą. Zjadł więc i wypił, i znów się położył.