Aleksandra Witkowska OSU

Mocarze Ducha. Polscy święci i błogosławieni 1999-2007

Kategoria

biografie

Wydawnictwo Biblos - Tarnów

Cena 9.90 zł

ISBN 978-83-7332-554-8
(gabaryt L - 2XL)
waga 0.200 kg
nr kat. Rhema 24173

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Drugie wydanie zwięzłego przewodnika o polskich świętych i błogosławionych przypomina tych, którzy na naszych ziemiach w latach 999-2007 stali się szczególnymi świadkami Ewangelii. Autorka zbioru zaznacza jednak, iż tytułowi "mocarze ducha" i spełniona w nich pasja świętości stanowią nie tylko nasze dziedzictwo, ale i wyzwanie.

Spis treści

Błogosławiony Bóg w świętych swoich (Ps 48,6)

ks. Janusz Królikowski, Świętość i święci w Kościele

Święci

Albert (Adam Hilary) Chmielowski
Andrzej Bobola
Andrzej Świerad
Benedykt
Bruno (Bonifacy) z Kwerfurtu
Faustyna (Helena) Kowalska
Jacek Odrowąż
Jadwiga
Jadwiga Śląska
Jan Sarkander
Jan z Dukli
Jan z Kęt
Jozafat (Jan) Kuncewicz
Józef Bilczewski
Józef (Sebastian) Pelczar
Kazimierz Jagiellończyk
Kinga
Maksymilian (Maria Rajmund) Kolbe
Melchior Grodziecki
Pięciu Braci Męczenników:
Benedykt, Jan, Izaak, Mateusz, Krystyn
Rafał (Józef) Kalinowski
Stanisław ze Szczepanowa
Stanisław Kostka
Szymon z Lipnicy
Urszula (Julia Maria) Ledóchowska
Wojciech (Adalbert)
Zygmunt Gorazdowski

Błogosławieni

Aniela Salawa
August Franciszek Czartoryski
Benigna
Bernardyna (Maria) Jabłońska
Bogumił (Piotr II)
Bolesława (Maria) Lament
Bronisław (Bonawentura) Markiewicz
Bronisława
Celina (Rozalia Leonarda) Borzęcka
Czesław
Dorota z Mątowów
Edmund (Stanisław Wojciech) Bojanowski
Honorat (Wacław) Koźmiński
Ignacy Kłopotowski
Jakub Strepa (Strzemię)
Jan (Wojciech) Balicki
Jan Beyzym
Jerzy (Bolesław) Matulewicz
Jolenta (Jolanta Helena)
Juta (Jutta) z Chełmży
Karolina Kózkówna
Kolumba (Janina Matylda) Gabriel
Marcelina Darowska
Maria Karłowska
Maria Angela (Zofia Kamila) Truszkowska
Maria od Jezusa Dobrego Pasterza (Franciszka) Siedliska
Maria Teresa Ledóchowska
Męczennice z Nowogródka:
Maria Stella (Adela) Mardosewicz
z 10 towarzyszkami nazaretankami:
Maria Boromea (Weronika) Narmontowicz
Maria Daniela (Eleonora, Aniela) Jóźwiak
Maria Felicyta (Paulina) Borowik
Maria Gwidona (Helena) Cierpka
Maria Heliodora (Leokadia) Matuszewska
Maria Imelda (Jadwiga Karolina) Żak
Maria Kanizja (Eugenia) Mackiewicz
Maria Kanuta (Józefa) Chrobot
Maria Rajmunda (Anna) Kokołowicz
Maria Sergia (Julia) Rapiej
Męczennicy podlascy:
Wincenty Lewoniuk
z 12 towarzyszami:
Bartłomiej Osypiuk
Daniel Karmasz
Filip Geryluk (Kiryluk)
Ignacy Franczuk
Jan Andrzejuk
Konstanty Bójko
Konstanty Łukaszuk
Łukasz Bójko
Maksym Hawryluk
Michał Wawrzyszuk
Nikita Hryciuk (Gryciuk)
Onufry Wasiluk
Męczennicy z czasów II wojny światowej:
Adam Bargielski
Aleksy Sobaszek
Alfons Maria Mazurek
Alicja (Maria Jadwiga) Kotowska
Alojzy Liguda
Anastazy (Jakub) Pankiewicz
Anicet Adalbert Kopliński
Antoni Beszta-Borowski
Antoni Julian Nowowiejski
Antoni Leszczewicz
Antoni Rewera
Antoni Świadek
Antoni Zawistowski
Antonin Jan Bajewski
Bolesław Strzelecki
Bronisław Komorowski
Bronisław Kostkowski
Bruno (Jan) Zembol
Celestyna (Katarzyna Stanisława) Faron
Czesław Jóźwiak
Dominik Jędrzejewski
Edward Detkens
Edward Grzymała
Edward Kaźmierski
Edward Klinik
Emil Szramek
Fidelis Hieronim Chojnacki
Florian Józef Stępniak
Franciszek Dachtera
Franciszek Drzewiecki
Franciszek Kęsy
Franciszek Rogaczewski
Franciszek Rosłaniec
Franciszek Stryjas
Grzegorz (Bolesław) Frąckowiak
Henryk Hlebowicz
Henryk Kaczorowski
Henryk Józef Krzysztofik
Hilary Paweł Januszewski
Jan Nepomucen Chrzan
Jarogniew Wojciechowski
Jerzy Kaszyra
Józef Achilles Puchała
Józef Cebula
Józef Czempiel
Józef Innocenty Guz
Józef Jankowski
Józef Kowalski
Józef Kurzawa
Józef Kut
Józef Pawłowski
Józef Stanek
Józef Straszewski
Józef Zapłata
Julia (Stanisława Maria Józefa) Rodzińska
Karol Herman Stępień
Kazimierz Gostyński
Kazimierz Grelewski
Kazimierz Sykulski
Krystyn (Wojciech Stanisław) Gondek
Leon Nowakowski
Leon Wetmański
Ludwik Roch Gietyngier
Ludwik Mzyk
Ludwik Pius Bartosik
Maksymilian Binkiewicz
Marcin (Jan) Oprządek
Maria Antonina (Anna) Kratochwil
Maria Ewa (Bogumiła) Noiszewska
Maria Klemensa (Helena) Staszewska
Maria Marta (Kazimiera) Wołowska
Maria Teresa (Mieczysława) Kowalska
Marian Górecki
Marian Konopiński
Marian Skrzypczak
Marianna Biernacka
Michał (Jan) Czartoryski
Michał Oziębłowski
Michał Piaszczyński
Michał Woźniak
Mieczysław Bohatkiewicz
Narcyz Putz
Narcyz (Jan) Turchan
Natalia Tułasiewicz
Piotr Bonifacy Żukowski
Piotr Edward Dańkowski
Roman Archutowski
Roman Sitko
Stanisław Kubista
Stanisław Kubski
Stanisław Mysakowski
Stanisław Pyrtek
Stanisław Starowieyski
Stanisław Tymoteusz Trojanowski
Stefan Grelewski
Symforian Feliks Ducki
Tadeusz Dulny
Wincenty Matuszewski
Władysław Błądziński
Władysław Demski
Władysław Goral
Władysław Maćkowiak
Władysław Mączkowski
Władysław Miegoń
Włodzimierz Laskowski
Wojciech Nierychlewski
Zygmunt Pisarski
Zygmunt Sajna
Michał Kozal
Radzim Gaudenty
Rafał (Melchior) Chyliński
Regina Protmann
Sadok z Towarzyszami
Salomea
Sancja (Janina) Szymkowiak
Stanisław Kazimierczyk
Stanisław (Jan) Papczyński
Stefan Wincenty Frelichowski
Wincenty Kadłubek
Władysław Findysz
Władysław z Gielniowa
Zygmunt Szczęsny Feliński
Wspomnienie w kalendarzu liturgicznym

Chronologia kanonizacji, beatyfikacji, zatwierdzenia dawności kultu

Miejsce grobu i relikwii

Ważniejsze zbiory żywotów polskich świętych

Spis ilustracji

Fragment tekstu

Świętość i święci w Kościele

Podejmując refleksję teologiczną na temat świętości i świętych
w Kościele, musimy stale mieć na uwadze, że chodzi w tym przypadku o temat bardzo trudny, naznaczony wewnętrznym napięciem. Wynika ono z faktu, że chodzi o pewną graniczną rzeczywistość egzystencjalną - jest ona osobowym spotkaniem między Bogiem i człowiekiem. Chcąc je w jakiś sposób wyrazić, musimy zdać sobie sprawę zarówno z wyjątkowości świętości jako wydarzenia w najwyższym stopniu osobowego, jak i z jego nieuchwytności czysto racjonalnej, skoro sytuuje się ono przede wszystkim na poziomie serca. Nie ulega wątpliwości, że również dążenie do osiągnięcia pełni, związane ze świętością i jej przejawianiem się, przyczynia się do dalszego pogłębienia tych trudności. Kard. Karol Wojtyła w słowie wstępnym do książki Jadwigi Stabińskiej Królowa Jadwiga syntetycznie przedstawił poszczególne aspekty świętości chrześcijańskiej, zebrał poniekąd wszystkie te trudności w jedną całość, wymownie obrazując tym samym, z jak rozległą rzeczywistością mamy tu do czynienia: "Świętość jest najdoskonalszym odzwierciedleniem się Boga w człowieku, wedle wzoru Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, pod działaniem Ducha Świętego. Świętość jest tajemnicą Boga w duszy ludzkiej; jest tajemnicą samejże duszy ludzkiej. Świętość jest najpełniejszą realizacją powołania człowieka na ziemi, człowieka pielgrzymującego do wiecznej ojczyzny. Świętość człowieka jest równocześnie faktem historycznym, widzialnym, określonym co do miejsca i czasu, co do charakteru, temperamentu, powołania, stylu epoki. Jako z faktem widzialnym łączy się z nią zawsze opinia świętości, którą żywi w swoim sercu cały lud Boży: współcześni i potomni. Świętość jest wreszcie szczególnym dobrem Kościoła, który czuwa nad nią w każdym swoim dziecku. A także orzeka o niej z ogromnym poczuciem odpowiedzialności, bo chodzi tutaj o największy skarb".
Komentując słynny piąty rozdział konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium, który został poświęcony "powszechnemu powołaniu do świętości", Bernhard Häring, jeden z największych teologów moralistów XX wieku, zwrócił uwagę, że może on być uważany za "klucz" do właściwego rozumienia II Soboru Watykańskiego, w tym znaczeniu, że jest on soborem mającym na celu dokonanie odnowy duchowej na miarę nowych czasów. W takim samym znaczeniu można powiedzieć, że kwestia świętości jest kluczem do właściwego rozumienia misji Kościoła jako wspólnoty wiary w dziejach. Kard. John Henry Newman wyjaśniał: "Świętość [...] stanowi ożywiającą i oświecającą zasadę wiary, która daje jej oczy, ręce i nogi". Święci zrodzeni z wiary są wyjątkowym znakiem żywotności Kościoła i gwarancją urzeczywistniania się odnowy duchowej, którą propaguje wśród ludzi. Dlatego też zagadnienie świętości i praktyczne zachęcanie do niej zajmuje tak znaczące miejsce w refleksji teologicznej, w pisarstwie kościelnym i w działalności duszpasterskiej. Jest to kwestia, którą interesuje się także refleksja laicka, nie mająca bezpośrednich związków
z wiarą religijną. Świadczy o tym znamienne wyznanie, które Albert Camus zapisał w Dżumie. Tarrou, jeden z bohaterów powieści, stwierdza: "Krótko mówiąc, [...] chciałbym wiedzieć, jak stać się świętym; tylko to mnie interesuje". A na uwagę, że przecież on nie wierzy w Boga, odpowiada: "Właśnie. Znam dziś tylko jedno konkretne zagadnienie: czy można być świętym bez Boga".
Mimo szerokiego zainteresowania świętością, nie możemy jednak zapominać, że w jakimś stopniu otacza ją wciąż nieprzychylny klimat, jaki został ukształtowany w ciągu wieków, spowodowany interpretacjami, niejednokrotnie opartymi na założeniach błędnych i zmierzających w wątpliwym kierunku. Taki klimat znalazł swoje odzwierciedlenie nawet w czasie debat II Soboru Watykańskiego. Także niektórzy ojcowie soborowi, szczególnie uczestniczący w pracach komisji przygotowawczej, zajmującej się kwestią życia zakonnego, usiłowali doskonałość i świętość powierzyć jednostronnie kompetencji zakonników. Mówili więc na początku dyskusji soborowej, że ci, którzy chcą stać się doskonali, wybierają dobrowolnie stan zakonny, czyli ślubują rady ewangeliczne, podczas gdy inni zachowują przykazania i prawa. Takie ujęcia już od dawna były demaskowane i krytykowane przez braci odłączonych jako otwarte przyjmowanie dwóch typów moralności: jednego obowiązującego tych, którzy wybierają dobrowolnie
i wyłącznie drogę doskonałości, a drugiego obowiązującego tych, którzy żyją prawem. Jest tymczasem jasne, że w centrum nauczania Nowego Testamentu na temat moralności znajduje się stwierdzenie św. Pawła: "Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce" (Rz 6,14). Apostoł mówi tu do wszystkich chrześcijan, nie czyniąc żadnych rozróżnień. Nie są oni poddani zewnętrznemu panowaniu prawa, ale zostali powołani do uczestniczenia w świętości ludu Bożego, odpowiadając na dar łaski Bożej. Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia istnienia jakiegoś sztucznego dualizmu w ramach kryteriów postępowania chrześcijańskiego, skoro wszyscy zmierzają do tego samego celu, którym jest wieczna wspólnota życia z Bogiem.
Trzeba pamiętać, że natura Kościoła uległaby głębokiej zmianie, gdyby tylko mała część jego członków była powołana do świętości lub gdyby świętość mogła być osiągnięta tylko w jakimś jednym, określonym stanie życia. Czy w takim przypadku można by jeszcze mówić o powszechności Kościoła i o wspólnocie przeznaczenia jego członków? Czy byłaby zagwarantowana równość wszystkich w perspektywie zbawienia? Czy można by domagać się od wszystkich jednoznacznego zaangażowania w historyczne urzeczywistnianie misji Kościoła?
Aby dokonać pewnego wprowadzenia do zagadnienia świętości
i świętych w Kościele, w niniejszych refleksjach odwołujemy się do konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium, w której II Sobór Watykański dokonał znaczącego ukierunkowania poszukiwań teologicznych w tej dziedzinie. Wyjątkową rolę spełnia w nim wspomniany wyżej rozdział piąty, omawiający powszechne powołanie do świętości i stanowiący wielką kartę dokonującej się duchowej odnowy w Kościele.