Cheri Fuller

Jak zachęcić dziecko do nauki

Kategoria

katecheci, wychowawcy

Oficyna Wydawnicza VOCATIO

Cena 19.90 zł

ISBN 83-7146-098-8
184 strony
format 120x190 mm
oprawa miękka
Warszawa 2003 r.
waga 0.170 kg
nr kat. Rhema 02274

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Wewnętrzny zapał do nauki u małego dziecka wyrasta głównie z jego bliskiej i pełnej miłości relacji z rodzicami. Jeśli więź między rodzicami i dzieckiem jest słaba, żadne programy edukacyjne i szkolne reformy nie zachęcą go do nauki. Nie zaspokojone potrzeby emocjonalne będą blokowały w dzieciach chęć uczenia się. Dziecku, które jest głodne miłości, akceptacji i uwagi ze strony swoich rodziców, brakuje sił do stawiania czoła wyzwaniom w szkole.
Badania przeprowadzone na najlepszych uczniach w jednej ze szkół średnich w Kalifornii wykazały, że dzieci, których rodzice interesowali się nimi od najmłodszych lat, dobrze sobie radziły z nauką, zdobywały wysokie oceny i najlepsze świadectwa. Rodzice dzieci odnoszących sukcesy są zaangażowani w ich życie. Rozmawiają miedzy sobą o ich problemach i są dalecy od zbyt permisywnego stylu wychowania, który może się objawiać na przykład zbyt wczesnym przyzwoleniem na randki, późne powroty do domu czy zbyt szybki dostęp do samochodu. Z drugiej strony nie są też przesadnie surowi czy nadopiekuńczy. Po prostu ustalają jasne reguły zachowań. Okazują prawdziwe zainteresowanie życiem swoich dzieci, zarówno w szkole, jak i poza nią. Czynią swoje rodzicielstwo priorytetem, spędzając ze swoimi dziećmi mnóstwo czasu.
Bezpieczna relacja rodzice - dziecko jest najważniejszym elementem dla samooceny dorastającego młodego człowieka. Młodzi mają wówczas o sobie dobre mniemanie, posiadają lepszą motywację do nauki i do życia. Jeśli postrzegają siebie w dobrym świetle, mogą stawiać sobie coraz wyższe cele oraz podejmować ryzyko niezbędne w zdobywaniu wiedzy. Co więcej - zmierzają do wyznaczonych celów także wówczas, gdy napotykają przeszkody.

Spis treści

Podziękowania
Któregoś dnia
Rozdział 1. Czym właściwie jest motywacja?
Rozdział 2. Budowanie bliskiej relacji między rodzicami a dzieckiem
Rozdział 3. Siła pozytywnych wzorców
Rozdział 4. Przezwyciężanie presji, stresu i frustracji
Rozdział 5. Siła właściwych i realnych oczekiwań
Rozdział 6. Unikanie pułapek perfekcjonizmu
Rozdział 7. Zachowanie zdrowego podejścia do ocen
Rozdział 8. Siła cierpliwości
Rozdział 9. Krok l - mocne strony i zainteresowania
Rozdział 10. Krok 2 - rozwijanie zdolności językowych
Rozdział 11. Krok 3 - gawędziarstwo
Rozdział 12. Krok 4 - rozbudzanie żywej ciekawości
Rozdział 13. Krok 5 - siła obserwacji
Rozdział 14. Krok 6 - gdzie leży Nairobi?
Rozdział 15. Hamulec l - brak skupienia
Rozdział 16. Hamulec 2 - nieobecność z powodu choroby
Rozdział 17. Hamulec 3 - zmiana szkoły
Dodatek A. Rozwijanie umiejętności pisania
Dodatek B. Rozwijanie zdolności matematycznych
Przypisy

Wstęp

(...)
Któregoś dnia...
Jedno z najczęściej zadawanych pytań, jakie pojawia się w czasie spotkań z rodzicami dzieci w wieku szkolnym, to jak mamy zachęcać nasze dzieci do nauki w szkole. Kwestia ta często poruszana jest również w różnego rodzaju artykułach. My, rodzice, chcemy, żeby nasze dzieci były najlepszymi uczniami. Wiążemy z nimi ogromne nadzieje. Ale mimo naszych dobrych intencji większości dzieci brakuje motywacji. Wielu z nas namawia swoje dzieci do podejmowania zbyt wielu wyzwań, więc szybko czują się zniechęcone i zmęczone presją, wywieraną codziennie zarówno w szkole, jak i z naszej strony.
Kilka ostatnich miesięcy spędziłam z dziećmi w wieku szkolnym, ucząc je twórczego pisania. Przeżyłam szok, słuchając, z jakim przejęciem mówiły o swoich wielkich oczekiwaniach na przyszłość. Weźmy na przykład grupę pełnych energii siedmio- i ośmiolatków. Po wspólnej pracy pisarskiej, trwającej całymi tygodniami, każde z dzieci miało możliwość usiąść na "fotelu autorskim" i przeczytać swoje dzieło, zatytułowane "Któregoś dnia". Te prace wypełniały radosne, oryginalne obrazy motyli, balonów, koni, samolotów i helikopterów. Każda książka była własnoręcznie wykonana: napisana i zilustrowana, wyrażała dziecięce nadzieje i marzenia dotyczące przyszłości. Kiedy Cary, nasza pierwsza autorka, przeczytała: "Książka ta dedykowana jest Mamie i Tacie", jej rozproszeni dotąd koledzy zaczęli bardziej uważać.
Niektórzy byli zainteresowani zdobywaniem sławy i pieniędzy, naśladowaniem gwiazd filmowych, inni pragnęli przygód i podróży, mając nadzieję, że okrążą świat i nauczą się języków obcych. Jeszcze inni chcieli zrobić karierę sportową, zostać znanymi zawodnikami, jak na przykład Michael Jordan, albo zdobyć zloty medal na olimpiadzie. Niektóre z ich marzeń wyglądały na niemożliwe do spełnienia - przelecieć się balonem napełnionym gorącym gazem, zobaczyć śnieg czwartego lipca albo wynaleźć taką kolejkę, która rozwijałaby prędkość większą od światła.
Wiele spośród dziecięcych marzeń było bardzo poważnych - "któregoś dnia powstrzymam narkomanię", "któregoś dnia zarobię dużo pieniędzy i spłacę wszystkie długi babci" czy "któregoś dnia zaopiekuję się bezdomnymi". Wypracowania mówiły także o wyobrażeniach dotyczących kariery oraz o celach, jakie wyznaczają sobie na czas, kiedy już będą dorosłe, np. "któregoś dnia zostanę biologiem i będę badać węże", "któregoś dnia zostanę lekarzem i znajdę lekarstwo na raka", "któregoś dnia zostanę pisarzem i będę wydawać książki dla dzieci", "któregoś dnia zostanę astronautą i zbadam Wenus i Marsa". Zostaną architektami, pielęgniarkami, nauczycielami, naukowcami. Wśród marzeń pojawiało się również i takie: "któregoś dnia będę jak mój tata". Dzieci są naszą narodową przyszłością. Zainspirowana ich nadziejami i planami, zaczęłam się zastanawiać nad tym, jak rodzice i nauczyciele mogą pomóc dzieciom zdobyć wykształcenie, którego potrzebują, w taki sposób, aby zachować ich zapał i nauczyć podejmować kolejne wyzwania na drodze do realizacji ich cudownych planów i marzeń.
(...)

Fragment tekstu

(...)
Rozdział 9
Krok l - mocne strony i zainteresowania
Akcentowanie i pielęgnowanie mocnych stron i zainteresowań dziecka to niesamowicie skuteczny sposób budzenia motywacji. Szczególnie u ucznia, który ma problemy w szkole. Oczywiście, mocne strony można rozwijać, o ile wcześniej rozpozna się ukryte zdolności dziecka, a także jego indywidualną metodę uczenia się. Kiedy kładziemy nacisk na pozytywy (to, w czym dziecko jest dobre i czym się interesuje) bardziej niż na negatywy (np. brak zdolności do matematyki, trudności w czytaniu czy nieumiejętność pamięciowego przyswajania), pomagamy mu zrównoważyć słabości i uwierzyć w siebie. Kiedy jego mocne strony zostaną zauważone, dziecko sięga szczytów. Budzi się w nim chęć stawienia czoła kolejnym wyzwaniom w szkole i parcia do przodu, w miejsce przedwczesnej rezygnacji i poddawania się bez walki.
Myśląc o swoim dziecku, zastanów się zwłaszcza nad tym:
Czym się interesuje - często jest to klucz do szkolnego i życiowego sukcesu.
Do czego ma smykałkę i talent?
Jakie ma dodatnie cechy charakteru?
Z czego jest najlepszy w szkole?
Dr James Dobson uważa, że jednym z najlepszych sposobów zaszczepiania wiary w siebie jest propagowanie metod, dzięki którym dzieci mogą stać się zdolniejsze. Dotyczy to głównie uczenia się, zdobywania umiejętności życiowych, bazujących na niepowtarzalnej osobowości dziecka, oraz jego własnego stylu zdobywania informacji.

Różnice w sposobie uczenia się
Niektórzy ludzie są wzrokowcami (uczą się patrząc, czytając, rozszyfrowywując diagramy i studiując mapy), co im pomaga w celowaniu w takich dziedzinach jak pisanie, dopasowywanie rzeczy do siebie i geometria. Wzrokowiec ma dobrą, niemalże fotograficzną pamięć do tego, co zobaczył. Dlatego łatwo zapamiętuje to, co czyta, ma dobry zmysł orientacji - zazwyczaj świetnie sobie radzi na drodze i w miejskim ruchu ulicznym, szczególnie kiedy wcześniej przyjrzy się mapom danego obszaru czy miasta.
Inni ludzie uczą się przez słuchanie i głośne mówienie - są słuchowcami. Dzięki temu dobrze sobie radzą, kiedy mają zrobić coś według ustnych wskazówek, kiedy uczestniczą w grupowych dyskusjach albo uczą się, czytając na głos. Wygląda to tak, jakby słuchowiec miał w swojej głowie magnetofon, który zapisuje na taśmę ważne informacje.
Jeszcze inni uczą się w ruchu i przez dotyk. Wydają się posiadać wewnątrz swoistą wieżę kontrolną albo komputer, który zdaje się regulować ruchy ich ciała i nadawać im szczególny rytm i harmonię. Najlepiej uczą się, działając. Są świetni w sporcie, mechanice, stomatologii i inżynierii. Niektóre dzieci są mieszaniną tych stylów, kombinacją wzrokowców, słuchowców i tych, którzy uczą się poprzez działanie, posiadają więc niektóre mocne strony każdego z tych typów.
(...)

Strona redakcyjna

Tytuł oryginału:
Motivating Your Kids from Crayons to Career
Przekład:
Agnieszka Gocłowska
Redakcja:
Agnieszka Dzięgielewska
Łamanie:
Tadeusz Zawadzki
Korekta:
Bożenna Bojar
Copyright by Cheri Fuller
All rights reserved
Copyright for the Polish edition
2003 by Oficyna Wydawnicza "Vocatio"
All rights for the Polish edition reserved
Copyright for the cover photo by Theta
Wszelkie prawa do wydania polskiego zastrzeżone. Książka, ani żadna jej część, nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.
W sprawie zezwoleń należy zwracać się do: Oficyna Wydawnicza "Vocatio", 02-798 Warszawa, skr. poczt. 41 e-mail: vocatio@vocatio.com.pl
Redakcja: fax (22) 648 63 82, tel. (22) 648 54 50
Dział handlowy: fax (22) 648 03 79, tel. (22) 648 03 78
Księgarnia Wysyłkowa "Vocatio":
02-798 Warszawa 78, skr. poczt. 54, tel. (603) 861 952
e-mail: ksiegarnia@vocatio.com.pl
http://www.vocatio.com.pl
ISBN 83-7146-098-8