Rafał Szymkowiak

Ile waży grosik? Kazania dla dzieci rok B

Kategoria

homiletyka

Cena 24.00 zł

ISBN 978-83-60512-02-9
(gabaryt L - 2XL)
waga 0.230 kg
nr kat. Rhema 17048

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Jak mówić dzieciom o Bogu? Dobre pomysły na kazanie, katechezę lub spotkanie grupy.

Każda z zawartych w książce Ile waży grosik? homilii została wygłoszona, dlatego istotną cechą prezentowanych konspektów jest ich praktyczny charakter.

Zgodnie z zasadą, że homilia dla dzieci to nie długi, monotonny wywód, ale żywy i angażujący dzieci przekaz, prezentowane kazania są krótkie, jasno przedstawiają istotę rzeczy, poparte są przykładami i wzbogacone o elementy pokazowe (rekwizyty, animowane scenki).

Konspekty dodatkowo zawierają:

* uwagi, które naniesiono po wygłoszeniu homilii w kościele,
* piosenkę z tekstem streszczającym główną myśl kazania,
* krótkie słowo dla rodziców,
* komentarz teologiczny znanego biblisty ks. prof. Tomasza Jelonka.

Fragment tekstu

Kazania dla dzieci na rok B
Pierwsza niedziela Adwentu
Klucznik

Tekst Biblii
Mk 13,33-37
Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie.

Cel:
Pokazać dzieciom, że oczekiwanie na przyjście Jezusa wymaga nieustannego czuwania.

Środki:
Kilka kluczy związanych w pęku, jeden duży klucz, makieta drzwi (może być prześcieradło z namalowanymi drzwiami z rozcięciem, aby można było przejść), kartki z namalowanymi symboliczne oczami, uszami, ustami i sercem, karty do gry, taśma klejąca.

Przebieg:
Zaczynamy od wyjaśnienia dzieciom, na czym polega funkcja klucznika. Akcentujemy kwestie otwierania drzwi w odpowiednim czasie. Robimy to w formie pogadanki. Następnie opowiadamy o pewnym kluczniku (możemy wybrać jakąś dorosłą osobę), który dostał pęk małych kluczy i jeden duży klucz do specjalnych drzwi ze wskazaniem, że tym kluczem otworzy drzwi bardzo ważnej osobie. Osoba grająca klucznika przechadza się przed ołtarzem i nasłuchuje, czy idzie ta ważna osoba. Gdy słyszy pukanie do innych drzwi, otwiera i widzi, że przyszedł jego kolega i zaprosił go na karty (klucznik i kolega siadają i grają w karty). Klucznik jest tak zaangażowany w karcianą grę, że nie słyszy pukania tej najważniejszej osoby. W tym miejscu scenka się kończy.

W konkluzji nawiązujemy do Ewangelii i mówimy, że tą ważną osobą jest Jezus. Pokazujemy dzieciom, że jeżeli zajmiemy się innymi kluczami do innych drzwi, to te klucze zamkną nasze oczy, uszy, usta, serce (pokazujemy dzieciom kartki z wymienionymi rzeczami i po kolei wręczamy je klucznikowi, zaklejając je symbolicznie taśmą klejącą).

Uwagi:
1. Nie trzeba robić drzwi można je przedstawić symbolicznie np. położyć na ziemi kilka grubych sznurów.
2. Wyjaśnić dzieciom jak ważny był odźwierny w czasach Jezusa.

Piosenka:
Puk, puk, puk, otwórz mi, De
Dzisiaj stoję u twych drzwi. AD
Puk, puk, puk, jestem tu, he
Szybko bierz do ręki klucz. A

To ja twój Pan, GA
To ja miłość mam, GA
Ta ja szczęście dam, GA
To ja, to ja, to ja. eAD

Dla rodziców:
Każdy z nas jest ewangelicznym klucznikiem, który ma czuwać na przyjście Pana. Klucz do szczęścia jest w naszych dłoniach, ponieważ jedyną Drogą szczęścia jest Jezus, pukający do bram naszego serca. I choć do naszego życia innymi drzwiami wchodzą pożądliwość ciała, pycha życia i pożądliwość oczu - nie możemy zapomnieć o Tym, który przyjdzie w niewiadomym czasie. Jakie drzwi otworzymy - to zależy od nas samych.

Czas: 10-15 min.

Komentarz:
Nowy rok kościelny rozpoczynamy od usilnego wezwania do czujności. Pan odszedł na krótki czas, a my - jak pozostawieni w domu słudzy, a szczególnie odźwierny, odpowiedzialny za pilnowanie