Mieczysław Albert Krąpiec

O rozumienie filozofii

Kategoria

naukowe

Wydawnictwo KUL

Cena 22.10 zł

ISBN 83-228-0216-2
322 strony
format 170x240 mm
oprawa miękka
Lublin 1999 r.
waga 0.538 kg
nr kat. Rhema 11983

Towar lub tytuł już niedostępny

Wstęp

(...)
Ludzka kultura zrosła się z filozofią, która - jedyna - jest władna ukazać podstawy rozumienia samej kultury i jej sens istotny. Filozofia jednak przerodziła się (wyrodziła się) w radykalnie rozbieżne ciągi myślenia, tak, że trudno ją nazwać "poznaniem" rzeczywistości. Bo nawet samo "poznanie" i "rzeczywistość" stały się w swym rozumieniu wieloznaczne.
Jednak filozofia, zdawałoby się, skazana na wymazanie jej z pola racjonalnego poznania, ciągle fascynuje i nie chce umierać, ale pretenduje do osądzania nauki, sztuki, moralności, a nawet religii. Jej "pretensje" są następstwem nie tylko potrzeb człowieka dokonania choćby pozornej syntezy całokształtu poznania, lecz sięgają samych korzeni racjonalności ludzkiego zachowania się w świecie z jednej strony i konieczności osądu tego wszystkiego, co stanowi kulturę człowieka ze strony drugiej.
Jedna i druga sprawa znajduje swój wyraz w zespole realnych problemów, którymi od wieków faktycznie zajmuje się filozofia. Dzisiaj również, chociaż często głosi się hasła minimalizujące zadanie filozofii, np. redukujące ją - rzekomo - do analizy języka, to jednak te same hasła są następstwem maksymalistycznego, bo metafizycznego, lecz jednocześnie apriorycznego stanowiska, wyznaczającego arbitralnie przedmiot filozoficznych dociekań. A problemy filozoficzne - rozwiązane czy nie rozwiązane - są obecne w ludzkim życiu, przeżywanym sensownie lub też niekiedy bezsensownie. Będąc zaś treścią takiego właśnie życia są zarazem treścią filozoficznego namysłu.
Nade wszystko problemy te - jako słynne "aporie" Metafizyki Arystotelesa - stanowiły osnowę i sam rdzeń filozoficznych rozważań ("diaporezy") wszystkich wielkich systemów, jakie zna ludzka kultura. Są to zagadnienia dotyczące rozumienia rzeczywistości-bytu, jako przedmiotu filozoficznych dociekań i wyjaśnień, roli ludzkiego poznania, a nade wszystko rozumienia siebie - człowieka - i sensu jego życia.

Fragment tekstu

(...)
Rozdział I
PRZEDMIOT FILOZOFICZNYCH DOCIEKAŃ
Na świecie są różni specjaliści, ale podobno jest najwięcej filozofów i lekarzy, gdyż niemal każdy człowiek w tych dziedzinach ma coś do powiedzenia, skoro wie jak zachować swe zdrowie, jak się leczyć przy różnych dolegliwościach; jeszcze bardziej zna się - i to bezwzględnie - na sprawach stanowiących domenę filozofii. Wie bowiem, co jest dobre a co złe, co piękne a co szpetne, co rzeczywiste a co urojone; wie o tym czy istnieje Bóg czy też nie, czy jest czy też nie ma ostatecznego sensu życia ludzkiego. W tym wszystkim nie ma jednak nic dziwnego, gdyż rzeczywiście człowiek jest ze swej natury filozofem, tak jak jest naturalnie literatem-prozaikiem używając na co dzień prozy, jak to uświadamia nauczyciel filozofii Jourdainowi w dramacie Moliera Mieszczanin szlachciem - "Daję słowo, zatem ja już przeszło czterdzieści lat mówię prozą, nie mając o tym żywego pojęcia! - Tak panie, wszystko, co nie jest prozą jest wierszem, a wszystko co nie jest wierszem jest prozą (..-)"- Tak i każdy człowiek uprawia filozofię posługując się swym językiem naturalnym, który zawiera ogromny ładunek filozoficzny.
1. ZDROWOROZSĄDKOWA BAZA POZNAWCZA
W burzliwie rozwijających się egzystencjalistycznych kierunkach współczesnej filozofii jawiły się opinie, że być świadomie człowiekiem - to być filozofem. Jest w tej opinii sporo słuszności, gdyż najbardziej filozoficzne pytania to stawiają już dzieci, gdy zaczynają używać rozuzmu. Wówczas to zasypują rodziców i otoczenie pytaniami, których treść jest naprawdę osnową ludzkiego poznania - "co to jest"; "po co to jest?; "kto to zrobił?" - słowem dlaczego?

Strona redakcyjna