Dominik Wider OCD

Bądź im pasterzem - rekolekcje dla przełożonych

Kategoria

homiletyka

Wydawnictwo OO. Karmelitów Bosych

Cena 8.60 zł

ISBN 83-7305-103-1
127 stron
format 130x200 mm
oprawa miękka
Kraków 2004 r.
waga 0.116 kg
nr kat. Rhema 11007

Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Pismo święte sprawujących władzę, królów nazywa pasterzami. Król Dawid wie, że jest pasterzem - królem nad całym Izraelem. Przypominają mu o tym przedstawiciele pokoleń w Hebronie, poddając się jego władzy: Jahwe rzekł do ciebie: «Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem dla lzraela»" (2 Sm 5, 2). Zarazem ma on świadomość, że władza pasterska pochodzi od Boga. Więcej, ma on przekonanie, że Bóg jest jedynym Panem i Pasterzem, on zaś jedynie narzędziem w Jego ręku. Bóg jest jego pasterzem i zarazem jest pasterzem powierzonego mu ludu. l on, i lud są w rękach Boga. [...]
Bóg troszczy się o każdego człowieka, otacza łaską, szuka zabłąkanych, odnalezionych niesie na swoich ramionach. Człowiek może Mu zaufać. Człowiekowi niczego nie zabraknie, bo Boża dobroć i łaska idą w ślad za nim,- jeśli tylko zechce, zamieszka w domu Pana (Ps 23). Bóg jednak zwykł troszczyć się o człowieka przez człowieka. W tym duchu mówi do ludzi: "l dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie" (Jr 3, 15). Czyni ich zastępcami swoimi i do nich oraz do tych, nad którymi ich ustanowił, zwraca się: "Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi" (Łk 10, 16).
Nie ulega wątpliwości, że słowa: "Bądź im pasterzem", skierowane do Boga, odnoszą się także do pasterzy - przełożonych ustanowionych przez Niego według Jego serca. Im Bóg, Najwyższy Pasterz, zleca swoją pasterską troskę o każdego człowieka oraz o każdą ludzką wspólnotę. Jeśli Bóg zlecił ci tę posługę - "Bądź im pasterzem, [na rękach] ich nieś".
o. Dominik od Matki Bożej Różańcowej

Spis treści

Wprowadzenie
Sens chrześcijańskiej władzy
Posługa przełożonych w dobie obecnej
Zagrożenia życia zakonnego w dobie obecnej
Wielkie wyzwania dla życia konsekrowanego
Przełożeni domowi
Troska o rozwój osobowo-duchowy podstawową
posługą przełożonych
Posługa każdej osobie tworzącej wspólnotę
Posługa wspólnocie w życiu wiarą
Posługa wspólnocie w życiu nadzieją
Posługa wspólnocie w zachowaniu czystości
konsekrowanej
Posługa wspólnocie w życiu wspólnotowym
Posługa wspólnocie w życiu modlitwy
Posługa wspólnocie w apostolacie
Posługa wspólnocie w zachowywaniu karności
zakonnej
Posługa wspólnocie w kontaktach zewnętrznych
Łaska służenia
Zebranie myśli

Wstęp

(...)
Pismo święte sprawujących władzę, królów nazywa pasterzami. Król Dawid wie, że jest pasterzem - królem nad całym Izraelem. Przypominają mu o tym przedstawiciele pokoleń w Hebronie, poddając się jego władzy: "Jahwe rzekł do ciebie: "«Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela»" (2 Sm 5, 2). Zarazem ma on świadomość, że władza pasterska pochodzi od Boga. Więcej, ma on przekonanie, że Bóg jest jedynym Panem i Pasterzem, on zaś jedynie narzędziem w Jego ręku. Bóg jest jego pasterzem i zarazem jest pasterzem powierzonego mu ludu. I on, i lud są w rękach Boga. W Psalmie 28 błaga Boga o pomoc dla siebie, dziękuje Mu za wysłuchanie jego błagań i wychwala Go swą pieśnią. Prosząc Boga o dary dla siebie, nie zapomina o ludzie, którego jest z woli Bożej pasterzem: "Ocal Twój lud i błogosław Twemu dziedzictwu, bądź im pasterzem, [na ręku] nieś ich na wieki" (Ps 28, 9).
Bóg troszczy się o każdego człowieka, otacza łaską, szuka zabłąkanych, odnalezionych niesie na swoich ramionach. Człowiek może Mu zaufać. Człowiekowi niczego nie zabraknie, bo Boża dobroć i łaska idą w ślad za nim; jeśli tylko zechce, zamieszka w domu Pana (Ps 23). Bóg jednak zwykł troszczyć się o człowieka przez człowieka. W tym duchu mówi do ludzi: "I dam wam pasterzy według mego serca, by was paśli rozsądnie i roztropnie" (Jr 3, 15). Czyni ich zastępcami swoimi i do nich oraz do tych, nad którymi ich ustanowił, zwraca się: "Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi" (Łk 10, 16).

Fragment tekstu

(...)
SENS CHRZEŚCIJAŃSKIEJ WŁADZY
Władza chrześcijańska ma szczególny charakter. Przede wszystkim jest ona władzą duchową. Pozostaje na usługach życia duchowego i jego rozwoju. Celem bowiem, do którego zmierza, zarówno jeśli chodzi o sprawujących władzę, jak i tych, którymi oni kierują, jest tu, na ziemi zjednoczenie z Bogiem w miłości, a w niebie pełnia uczestnictwa w Jego życiu. Władzy tej nie da się dobrze zrozumieć bez bardzo konkretnego osądzenia jej i rozważenia w kontekście biblijnym, szczególnie w odniesieniu do Jezusa Chrystusa. Najdoskonalej wyrażająjej charakter słowa Chrystusa zapytanego przez Piłata, czy jest królem: "Królestwo moje nie jest z tego świata" (J 18, 34). Inaczej ujmując, Chrystus poucza, że Jego królestwo jest inne niż królestwo żydowskie, niż cesarstwo rzymskie... Stąd i sprawowanie władzy w tym królestwie ma inny charakter. Oczywiście, sprawujący władzę chrześcijańską jest człowiekiem i kieruje ludźmi. Jednak element ludzki musi być podporządkowany elementowi naczelnemu: duchowemu. Takie założenia dotyczą każdej władzy chrześcijańskiej, szczególnie władzy hierarchicznej, a w niej władzy sprawowanej w zakonach.
Fundamentalne odniesienia osobowe. Jeśli ostatecznym celem człowieka jest wzięcie i posiadanie królestwa przygotowanego mu od założenia świata, a drogą do wejścia do niego jest miłość do drugiego człowieka, to ten drugi człowiek i miłośc - czyli odniesienia osobowe - są czymś fundamentalnym także w sprawowaniu władzy. Przypowieść o sądzie ostatecznym (Mt 28, 21 n) nie pozostawia tu żadnych złudzeń. Przełożeni w poddanych ich władzy widzą bliźnich i kierują nimi z miłością. Poddanymi ich posłudze miłości są osoby, a nie rzeczy. Przełożeni będą sądzeni przede wszystkim za miłość do powierzonych sobie osób: za uczynki miłosierdzia co do ciała i co do duszy. Na pewno ta posługa nie jest łatwa. Inna jest mentalność współczesnego świata. W bardzo wielu wypadkach "człowiek człowiekowi jest wilkiem"; drugi człowiek jest przedmiotem wyzysku, zaspokajania niegodziwych żądz, zniewolenia. Jakże inny obraz sprawowania władzy ukazuje Chrystus. Nikt dla Niego nie jest obcym, niechcianym, wzgardzonym, przybyszem, lecz przyjacielem, bratem, zawsze gotowym, do usłużenia do wyjścia naprzeciw. Człowiek dla człowieka ma być drugim Chrystusem: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Takimi byli zapatrzeni w Chrystusa święci: św. Franciszek z Asyżu, dla którego każdy był bratem, siostrą; św. Brat Albert ze swoim zawołaniem - być jak chleb na stole, by każdy mógł ukroić z niego, ile potrzebuje; św. Rafał Kalinowski, który pisał o sobie- Jestem własnością innych".
Władza w planach Bożych jest służeniem. U podstaw sprawowania władzy przełożony powinien mieć świadomość, że wspólnota i poszczególne w niej osoby są Bożą owczarnią. Bóg przypomina, że On sam pasie swoje owce, które są Jego owczarnią i On jest ich Bogiem (Ez 34, 31). On jest więc Pasterzem pasterzy. Służyć owczarni, oznacza służyć Najwyższemu Pasterzowi i w Jego imieniu, na Jego polecenie służyć Jego owieczkom. Wszyscy sprawujący władzę powinni o tym pamiętać, mając zarazem
świadomość, że ta posługa jest ich podstawowym duszpasterstwem: w imieniu Boga spełniają wyznaczone im posłannictwo (2 Kor 5, 20). Ono jest ich powołaniem i zadaniem.
Posługę, jakiej Bóg domaga się od przełożonych, przekazuje On przez proroka Ezechiela w dobrze znanym tekście, rozpoczynającym się od słów przestrogi: "Czyż pasterze nie powinni paść owiec?" Stawia im następujące wymagania: mają paść owce, słabe umacniać, dbać o chore, opatrywać okaleczone, odszukiwać zagubione, zbłąkane sprowadzać, z miłością postępować z nimi, bronić przed niebezpieczeństwem, być nimi zainteresowani. Stawiane pasterzom zarzuty kończy słowami: "Z ich ręki zażądam moich owiec" (Ez 34, 2-10). Obraz ten został doskonale zrealizowany przez Chrystusa i ukazany przez Niego w dziesiątym rozdziale Ewangelii św. Jana o Dobrym Pasterzu. Siebie nazywa On dobrym pasterzem i stawia jako wzór: dobry pasterz daje swoje życie za owce swoje; w niebezpieczeństwie nie porzuca owiec; nie ucieka od nich, jak to czynią najemnicy; troszczy się o owce; zna swoje owce po imieniu, co wyraża Jego zażyłość z owcami; jest zatroskany o te owce, które nie są z jego owczarni i pragnie je przyprowadzić do siebie; także owce Go znają, bo jest z nimi, bo mogą zawsze liczyć na niego, czuć się bezpiecznie pod jego opieką. Te słowa znajdują potwierdzenie w życiu Chrystusa. Przychodzi On na świat po to, by "nastała jedna owczarnia i jeden pasterz". Nieustannie gromadzi, poucza, napomina, jest ze swoimi uczniami i oddaje swe życie za ich zbawienie.
(...)

Strona redakcyjna

Copyright by Wydawnictwo Karmelitów Bosych Kraków 2004

PROJEKT OKŁADKI
Iwona Pawłowska

IMPRIMI POTEST
o. dr Szczepan T. Praśkiewicz OCD, prowincjał
Kraków, l października 2003 r.
Nr 651/03

IMPRIMATUR
Jan Szkodoń, wik. gen. Kraków,
12 listopada 2003 r. Nr 3121/2003

Wydawnictwo Karmelitów Bosych 31-222 Kraków,
ul. Z. Glogera 5
tel.: (0-12) 416-85-00,416-85-01 fax: (0-12) 416-85-02
www.wkb.krakow.pl
www.karmel.pl
e-mail: wydawnictwo@wkb.krakow.pl

ISBN 83-7305-103-1