Dodaj do koszyka

ks. stanisław Pałach CSMA Nabożeństwo do Męki Chrystusowej w rozważaniach na każdą godzinę Kategoria   Wielkanoc Wielki Post Wydawnictwo Michalineum Cena 14.00 zł ISBN 916-83-7019-238-9 112 stron format 20x15x0,7 cm oprawa miękka Marki 2004 waga 0.144 kg nr kat. Rhema 10555                                    Towar lub tytuł już niedostępny

Notka

Człowiek z natury swej przeznaczony jest do wieczności. Wieczność człowieka zaczyna się od jego zaistnienia. Do życia wiecznego człowiek idzie przez całe ziemskie życie. Jeśli za życia ziemskiego wierny jest Bogu, czeka go szczęśliwa wieczność z Bogiem. Jeśli za ziemskiego życia nie uznaje Boga, względnie sprzeciwia Mu się, czeka go wieczność bez Boga, nieszczęśliwa. Wieczność szczęśliwą zawdzięczamy Jezusowi Chrystusowi, Synowi Bożemu, który przez mękę krzyżową i śmierć odkupił nas, czyli wyzwolił z grzechu pierworodnego i przeznaczył do nieba.
Chciejmy zagłębić się w rozważaniu cierpień Chrystusa i dziękujmy za łaskę odkupienia i wskazanie nam drogi przez cierpienie do naszego zbawienia. Chrystus, zawieszony na krzyżu między niebem a ziemię, umiera w męczarniach dlatego tylko, że Ciebie, grzesznika, tak umiłował, że życie swoje oddaje za twoje zbawienie.
Autor

Spis treści

Słowo wstępne
Wprowadzenie
Słowo do czcicieli cierpiącego Chrystusa
Nabożeństwo do Męki Chrystusowej
Godziny Męki Pańskiej
Ofiarowanie się Bogu w Trójcy Św. Jedynemu
Rozmyślania o Męce Pańskiej na każdą godzinę
Godzina piąta wieczór Umywanie nóg Apostołom
Godzina szósta wieczór Ostatnia Wieczerza
Godzina siódma wieczór Smutek Pana Jezusa w Ogrójcu
Godzina ósma wieczór Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Godzina dziewiąta wieczór Pojmanie Pana Jezusa
Godzina dziesiąta wieczór Ucieczka Apostołów
Godzina jedenasta w nocy Pan Jezus u Annasza
Północ Pan Jezus u Kajfasza
Godzina pierwsza po północy Zaparcie się Piotra

Wstęp

(...)
Człowiek jest istotą, w której dokonuje się zjednoczenie natury z nadnaturą, które razem dopełniają się w doskonaleniu człowieka, polegającym na ustaleniu się trzeciej łączności człowieka z Bogiem przez Chrystusa: "Wszystko jest wasze, wyście Chrystusowi, a Chrystus jest Boży" (l Kor 3,23; Wprowadzenie do KDK). Człowiek z natury swej przeznaczony jest do wieczności. Wieczność człowieka zaczyna się od jego zaistnienia. Do życia wiecznego człowiek idzie przez całe ziemskie życie. Jeśli za życia ziemskiego wierny jest Bogu, czeka go szczęśliwa wieczność z Bogiem. Jeśli za ziemskiego życia nie uznaje Boga, względnie sprzeciwia Mu się, czeka go wieczność bez Boga, nieszczęśliwa. Wieczność szczęśliwą zawdzięczamy Jezusowi Chrystusowi, Synowi Bożemu, który przez mękę krzyżową i śmierć odkupił nas, czyli wyzwolił z grzechu pierworodnego i przeznaczył do nieba. Do nieba możemy dojść w łączności z Chrystusem, co wymaga jednak pewnego moralnego wysiłku. Pan Jezus powiedział: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje" (Mk 8,34). Nie ma innej drogi zbawienia, tylko przez Jezusa Chrystusa. Ojciec św. Jan Paweł II powiedział: "Każdy człowiek, który szuka zbawienia, nie tylko chrześcijanin, musi zatrzymać się wobec Krzyża Chrystusowego. Bóg wszystkich ogarnia życiem i zmartwychwstaniem swojego Syna" (Przekroczyć próg nadziei p. 70). Z krzyżem łączy się cierpienie, które stwarza największe trudności. Jedynie przez Krzyż Chrystusowy przychodzi odpowiedź na pytanie o sens cierpienia.

Fragment tekstu

(...)
Godzina siódma rano
PAN JEZUS z TRZCINĄ ZAMIAST BERŁA
"Do prawej ręki dali Mu trzciną. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: «Witaj, Królu Żydowski». Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie" (Mt 27,29-30).
Oprawcy szydzili z cierpiącego Jezusa jako króla ziemskiego. Pan Jezus nie uważał się za króla ziemskiego i królestwo ziemskie nie miało dla Niego żadnego znaczenia. Pan Jezus głosił, że jest królem Królestwa Bożego, nadprzyrodzonego, do którego należą wszyscy, którzy uwierzą w Chrystusa i przyjmą Jego naukę. Aby ludzie mogli uwierzyć w Niego i żyć Jego nauką, postanowił wyrwać ich z mocy zła przez swoje straszne cierpienie, które stanowi okup za grzechy świata. Dlatego Pan Jezus bez oporu przyjmuje biczowanie, cierniem koronowanie i inne tortury. Większą boleść sprawia Mu myśl, iż mimo Jego cierpienia, wielu ludzi zdradzi Go i stworzy sobie własne bożki. Pierwszy Judasz okazał się zdrajcą, choć uległ kłamstwom starszyzny żydowskiej. Zdrajców gorszych od Judasza będzie w dziejach ludzkości bardzo dużo. Okażą się. fałszywymi prorokami i głosić będą zdradliwą naukę. Za nimi pójdą szeregi zbałamuconych ludzi i tak powstaną różne sekty religijne, a i w Kościele świętym powstaną rozłamy. Pan Jezus gorąco modlił się o jedność Kościoła: "Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno" (J 17,11)-Prawda jest jedna i Bóg jest jeden, ale umysły ludzkie są różne i
każdy może pojmować prawdę na swój sposób i tu tkwi niebezpieczeństwo fałszowania prawdy. Fałszywi prorocy, kierując się niezdrowymi ambicjami, często posługując się wrodzonym uzdolnieniem łatwego oddziaływania na otoczenie, a przy tym posługując się demagogią, szerzą nowinkarstwo religijne, twierdząc, że dopiero ich przekonania są prawdziwe. Prawdziwą religią me może być inna prócz tej, którą głosi święty Kościół katolicki, bo twórcą religii katolickiej jest sam Jezus Chrystus, Bóg, który mylić się nie może. Wszystkie inne wierzenia nie mogą być prawdziwe, bo prawda jest jedna. Wszystkie wierzenia wymyślone przez ludzi są fałszywe. A jako fałszywe nie mogą prowadzić do zbawienia.
Człowiek może się zbawić i osiągnąć nagrodę nieba tylko przez Jezusa Chrystusa, który istnieje i działa w Kościele świętym, gdyż Kościół święty jest ciałem Mistycznym Chrystusa. Wiara święta jest wielkim darem Bożym, za który winniśmy gorąco dziękować. Równocześnie wiarę należy pogłębiać przez praktyki religijne. Zaniedbanie praktyk religijnych prowadzi do osłabienia wiary, a nawet do jej utraty, co jest największym nieszczęściem dla człowieka, gdyż prowadzi do rozminięcia się z Bogiem w wieczności. Gdy upada religijność, mnożą się pseudoreligie. Twórcy sekt kierują się zwykle względami ambicjonalnymi, uważając się za nadludzi. Mniej im chodzi o cześć Boża, więcej o cześć własną. Żądają bezwzględnego posłuszeństwa od swoich wyznawców i związanych z tym korzyści materialnych. Wiara prawdziwa wyrabia tężyznę duchową, zdecydowane oddanie się Bogu na śmierć i życie, co jest źródłem łask i opieki Bożej za życia i nagrodą Nieba po śmierci- W Kościele świętym mamy wielkich świętych, męczenników i wyznawców, którzy za św. Pawłem mogli powiedzieć: "Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy Prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz... jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzch-ności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas
(...)

Strona redakcyjna

Redakcja:
ks. Stanisław Palach

Korekta:
Maria Homerska

Fot. okładki:
ks. Zbigniew Pajor
Za zgodą Kurii Biskupiej Warszawsko - Praskiej z dnia 03.03.2000 r. nr 242/K/2000
Notariusz Ks. Robert Szewczyk
Wikariusz Generalny Biskup Stanisław Kędziora

ISBN: 83-7019-238-6

Wydawnictwo Michalineum
ul. Piłsudskiego 248/252
05-261 Marki 4 tel. (0-22) 781-14-20, fax (0-22) 771-36-15