Stefan Wyszyński

Błogosławione oczy, które widzą

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Notka

Rozważania rekolekcyjne Stefana kard. Wyszyńskiego wygłoszone przez Sługę Bożego w sierpniu 1959 r. do członkiń Instytutu Prymasa Wyszyńskiego.
"Tak wcześnie miałem do czynienia z Bożym Duchem. Gdy tylko otworzyłem oczy na świat, od razu spoczęło na mnie działanie jakiegoś Bożego ducha, który przemawiał do mnie bez słów, w pogodnym, chrześcijańskim uśmiechu matki. Ona ducha macierzyństwa wzięła z Ojcostwa Bożego i tym duchem mnie osłaniała i pielęgnowała. W tym duchu prostowała mi palce, gdy czyniła nade mną znak krzyża, aby mnie wcześnie przyzwyczajać do wzywania Trójcy Świętej. A później spłynęły na mnie wody ożywcze i działał we mnie sam Duch Boży. Głos Boży dał się słyszeć u drzwi kościoła: To jest syn mój miły, w którym sobie upodobałem (por. Mt 3,17) i to jest dziecko moje, które także włączam do mej świętej rodziny. "Accipe Spiritum Sanctum!"
(...)
"Błogosławione oczy, które widzą to, co wy widzicie". Niech widzą każdego dnia, każdej chwili, w każdym miejscu. Niech się nie zagubiają, niech się nie rozpraszają na zbędne pokusy. Nawet wtedy, gdy patrzę na wszystkie nasze dzienne sprawy, niech widzę w nich to, co jest przyczyną naszego błogosławieństwa. Jest to duch apostolski, są to oczy apostolskie, które z całego świata i wszystkich zjawisk zbierają właśnie pokój i dobro. A więc niech patrzą! Niech widzą!"

(fragmenty książki)
(Rh)