ks. Arkadiusz Nocoń

Uczył nas chodzić z Maryją. Karol Wojtyła - Jan Paweł II o świętym Jacku

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Św. Jacek Odrowąż urodził się w Kamieniu na Śląsku (1183 r.) i pochodził z rycerskiego rodu. Był pierwszym polskim dominikaninem. Głosił Ewangelię od Morza Bałtyckiego po Morze Czarne czym zyskał sobie przydomek Apostoła Północy.

Jego działalność sprawiła, że wiek XIII był okresem wielkiego przebudzenie religijnego, zaowocował ożywieniem pobożności ludowej i był pierwszym stuleciem polskich świętych. Trzy podstawowe elementy jego apostolstwa: kult eucharystyczny, kult maryjny i praktyka indywidualnej spowiedzi, pozostały aż do dnia dzisiejszego wyróżnikiem polskiej duchowości na tle innych narodów.

Oprócz odnowienia życia religijnego wpłynął także znacząco na zjednoczenie narodu w okresie rozbicia dzielnicowego. Zdaniem historyków był "największą polską postacią historyczną w XIII wieku i jednym z najwybitniejszych mężów ówczesnej Europy" ( F. Koneczny). W pełni zasłużył na miano "wielkiego syna, a w pewnej mierze i ojca naszej ojczyzny" (Biskupi polscy, 1957 r.), ponieważ dzięki niemu "Polacy otrząsnęli się z wad, wyzbyli niedbalstwa i zapalili do rzeczy wielkich" (lektor Stanisław OP).

Kanonizowany w 1594 r. był najbardziej znanym polskim świętym aż do czasów Jana Pawła II. Jest też jedynym Polakiem na kolumnadzie Berniniego w Rzymie.

"Światło ze Śląska" (Lux ex Silesia), jak mówiono o nim w Krakowie, "zapala nadal do rzeczy wielkich", np. pomysł Metropolitalnego Święta Rodziny organizowanego corocznie na terenie Górnego Śląska, narodził się podczas obchodów 750-lecia śmierci św. Jacka.

W roku 2013 w plebiscycie "Dziennika Zachodniego" św. Jacek uznany został za najwybitniejszego Ślązaka w historii.
(Rh)