Ewa Trębińska-Szumigraj

Współuzależnienie matek narkomanów

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Pierwsza książka na rynku wydawniczym poruszająca problem współuzależnienia matek narkomanów. Niezbędna dla terapeutów uzależnień, chcących poszerzyć swoją wiedzę. Jej praktyczne zastosowanie jest gwarancją polepszenia efektów terapii.

Termin współuzależnienie często odnosi się do relacji mąż - żona, w której nałóg jednej osoby wpływa na sposób funkcjonowania drugiej. Coraz częściej znajduje on zastosowanie w diagnozowaniu zespołu trudności u osób z najbliższego otoczenia jednostki uzależnionej od narkotyków, internetu, seksu itp. Książka Ewy Trąbińskiej-Szumigraj w szczególności skupia się na problemie matek pozostających w specyficznej relacji z uzależnionym od narkotyków dzieckiem. Role przypisane społecznie u osoby współuzależnionej ulegają zawężeniu do koncentracji na zadaniach związanych z pomocą dziecku. Jest to proces zachodzący na płaszczyźnie emocjonalnej, intelektualnej, cielesnej i bywa podejmowany planowo (pod kątem skuteczności) lub intuicyjnie. Płacz jako zachowanie intuicyjne nie prowadzi do rozwiązania problemu, ale może skutecznie pomóc w rozładowaniu negatywnych emocji. Konsekwencją wypracowania i zastosowania strategii zaradczych są często choroby somatyczne i psychiczne (nerwice, choroby serca), zaburzenia relacji (brak zaufania do ludzi) i emocji (brak radości życia).

Źródeł współuzależnienia można szukać w głębszych schematach rodzinnych. Radzenie sobie z dzieckiem uzależnionym często odwraca uwagę od innego problemu, który pierwotnie destabilizował układ rodziny, co jednoczy jej członków i zacieśnia między nimi więzi, wobec czego rodzina stara się utrzymać daną sytuację, by odwrócić uwagę od nierozwiązanych problemów. Narkoman, widząc polepszenie stosunków rodzinnych, nie decyduje się na próbę rezygnacji z nałogu.

Trudne macierzyństwo daje matce poczucie bezradności i niespełnienia się w swojej roli. Jest to dramat kobiety unicestwiającej swoją kobiecość, która umożliwiła jej urodzenie dziecka, a zarazem "skazała" ją na posiadanie dziecka chorego czy uzależnionego.

Pierwszym etapem przerwania błędnego koła cierpienia jest identyfikacja przyczyn uzależnienia dziecka i własnego współuzależnienia. Refleksja nad życiem pojawia się w miarę szybko i wynika z buntu i niezgody matek na to, co się z nimi dzieje, dopiero później staje się podstawą podejmowania działań. Pozwala ona na uświadomienie sobie ścisłej zależności łączącej matkę z problemem dziecka. Konsekwencją uświadomienia są różne strategie oddalające współuzależnioną od skutecznej terapii. Podstawową metodą uporania się z nimi jest mówienie, a właściwie opowiadanie o własnych uczuciach. Ostatnim etapem jest redefiniowanie własnej tożsamości i akceptacja "nowej" siebie. Służy to odzyskaniu zdrowej kontroli nad własnym życiem i naprawieniu toksycznej relacji z własnym dzieckiem.


Książka jest adresowana głównie do szerokiego grona terapeutów. Wnioski w niej zawarte są poparte wynikami wielu badań przeprowadzonych na osobach dotkniętych problemem współuzależnienia. Autorka w ciekawy sposób uwidacznia etapy uwikłania się w ten problem i radzenia sobie z nim. Przedstawia skuteczne metody pomocy osobie współuzależnionej, które z pewnością wzbogacają naszą wiedzę i pozwolają na skuteczne jej wykorzystanie w terapii.
(Rh)