Św. Józef Sebastian Pelczar

O mistyce

Kategoria  Karmelici

Wydawnictwo OO. Karmelitów Bosych
Cena 24.90 zł

ISBN 978-83-7604-290-9
waga 0.231 kg
nr kat. Rhema 42596

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Zadzwoń i zamów

Zamów przez e-mail

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.


Pokaż koszyk

Notka

Z oddanej do rąk Czytelnika publikacji, jak również z pozostałych dzieł św. Józefa Sebastiana Pelczara przebija główne przesłanie, iż oznaką doskonałości chrześcijańskiej nie są zjawiska wykraczające ponad poziom natury, lecz łącząca z Bogiem i upodabniająca do Jezusa Chrystusa miłość. W tym też kluczu warto czytać publikowane niniejszym notatki poświęcone mistyce chrześcijańskiej.
Ze Wstępu s. Celiny N. Tendaj

Na książkach św. J.S. Pelczara wychowywali się święci:
"Chcę tu wspomnieć św. Józefa Sebastiana Pelczara (1842-1924), biskupa diecezji przemyskiej, którego mi dane było kanonizować w dniu moich osiemdziesiątych trzecich urodzin (...). Św. Biskup Pelczar znany był w Polsce również dzięki swej twórczości. Pragnę tu wspomnieć jego książkę Rozmyślania o życiu kapłańskim, czyli ascetyka kapłańska. (...) Książka ta jest owocem jego bogatego życia wewnętrznego i głęboko wpłynęła na całe pokolenia kapłanów polskich, zwłaszcza w moich czasach. W jakiś sposób i moje kapłaństwo zostało ukształtowane przez to dzieło ascetyczne.
Jan Paweł II, Wstańcie, chodźmy!, Kraków 2004, s. 102


Święty Józef Sebastian Pelczar
Ur. 17.01.1842 r. w Korczynie koło Krosna. Studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, a w latach 1866-1868 pogłębiał swą wiedzę w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z teologii i z prawa. Po powrocie do ojczyzny był wikariuszem w Wojutyczach, a następnie w Samborze. W roku akademickim 1869/1870 był prefektem w Seminarium Duchownym w Przemyślu, a w latach 1870-
-1877 wykładowcą teologii pastoralnej i prawa kanonicznego. 19.03.1877 r. otrzymał nominację na profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykładał historię Kościoła, prawo kanoniczne i teologię pastoralną na Wydziale Teologicznym. W roku akademickim 1882/1883 był rektorem tej uczelni. W 1899 r. został biskupem sufraganem, a w 1900 biskupem ordynariuszem przemyskim.
Zwołał w Przemyślu trzy synody diecezjalne (1902, 1908, 1914), które przyczyniły się do odnowy życia religijnego. W 1894 r. założył Zgromadzenie Służebnic Najśw. Serca Jezusowego.
Zmarł w opinii świętości 28 marca 1924 r.
Dnia 2 czerwca 1991 r. w Rzeszowie papież Jan Paweł II wpisał Jego imię w poczet błogosławionych, a 18 maja 2003 r. w Rzymie w poczet świętych.
(Rh)

 

Powrót