Józef Życiński

Struktura rewolucji metanaukowej

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Po raz pierwszy prezentujemy polskiemu odbiorcy dzieło, w którym Józef Życiński przedstawia summę swoich wieloletnich badań na gruncie filozofii nauki. W erudycyjnym i usystematyzowanym wywodzie Życiński pokazuje ukryte mechanizmy rządzące ewolucją nauki od jej początków aż po czasy nam współczesne. (Rh)

Spis treści

Michał Heller

Wstęp



Wprowadzenie

Rozdział pierwszy

Programy badawcze i rozwój nauki

1. Rola ideatów w nauce

2. Koncepcja ideologicznych programów badawczych

3. Ideologiczne programy badawcze i rozwój nauki nowożytnej

4. Podsumowanie i wnioski



Rozdział drugi

Nauka jako opium dla ludzkości

1. Początek optymizmu epistemologicznego

2. Negatywne aspekty filozofii pozytywistycznej

3. Nauka more eschatologico



Rozdział trzeci

W poszukiwaniu racjonalnej zjednoczonej nauki

1. Program racjonalizacji nauki Koła Wiedeńskiego

2. Racjonalność poza doświadczeniem

3. Racjonalne warunki wstępne indukcji



Rozdział czwarty

Korekty w Euklidesowskim paradygmacie Matematyki

1. Odwrót od samooczywistości i trywialności w matematyce

2. Zmierzch Hilbertowskiej metamatematyki

3. Twierdzenia limitacyjne i niepewność w matematyce



Rozdział piąty

Socjologizm versus racjonalność

1. Epistemologiczne problemy z racjonalnością

2. Pozaracjonalne składniki nauki

3. Koniec natychmiastowej racjonalności

4. Epistemologiczna zasada nieoznaczoności



Rozdział szósty

Poszukiwanie nowego paradygmatu

1. Między aksjologią a nauką

2. W stronę nauki zhumanizowanej"

3. Filozofia nieładu czy nieład filozofii"

4. Epistemologiczne aspekty zasady antropicznej

5. Podsumowanie i wnioski



Rozdział siódmy

Od epistemologii do doksalogii

1. Powstanie doksatycznej filozofii nauki

2. Anarchistyczna teoria rewolucji naukowej

3. Otwarta nauka w otwartym wszechświecie

4. Podsumowanie i wnioski



Bibliografia

Indeks

Fragment tekstu

Józef Życiński skupił swoją uwagę na jednej rewolucji, i to nie rewolucji przebiegającej w nauce, lecz rewolucji, jaka dokonała się w poglądach na naukę, czyli na rewolucji metanaukowej. Została ona wywołana przez dwie wielkie rewolucje naukowe uwieńczone (ale nie zakończone) powstaniem teorii względności i mechaniki kwantowej. Jeszcze raz okazało się, że nauka jest "częścią większej całości". To, co się dzieje w nauce, ma oddźwięk - niekiedy bardzo daleko idący - w szeroko rozumianej przestrzeni kultury; szeroko rozumianej, bo obejmującej duże obszary życia współczesności. (...) Życiński zawsze głęboko przeżywał piękno naukowej przygody - piękno i element transcendencji: "Mimo niedoskonałości i braków prawdziwa nauka ma swoje piękno, które ujawnia się w przeobrażeniu tajemnicy w informację". Samo to przeobrażenie jest piękne i tajemnicze.

[Ze Wstępu Michała Hellera]