E. Gurba, R. Komurka, M. Krzak

W Kościele - Notes ucznia dla kl. I lic i tech

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

PODRĘCZNIK W FORMIE E-BOOKA Z ELEMENTAMI INTERAKTYWNYMI

Podręcznik przygotowany w formie e-booka na płycie CD. Teksty wzbogacone są o elementy interaktywne (nagrania, krótkie filmy itp.). Podręcznik może być wykorzystany podczas lekcji przy użyciu rzutnika lub tablicy interaktywnej.
Tematyka podręcznika dotyczy tożsamości młodego człowieka, jego wiary w Boga Trójjedynego i miejsca w Kościele.
Każdy rozdział rozpoczyna się tekstami biblijnymi oraz literackimi.
W zeszycie ucznia przygotowane zostały najważniejsze informacje dotyczące treści katechez m.in. w formie myśli, cytatów oraz schematów ułatwiających ich zapamiętanie. Ponadto w książce znajdują się tytuły książek, piosenek i filmów, które mogą być poszerzeniem tematu oraz wolne miejsca do dyspozycji ucznia.


Podręcznik zgodny z programem nauczania "Świadek Chrystusa" nr AZ-4-01/10 dla liceum oraz programem "Świadek Chrystusa" nr AZ-6-01/10 dla technikum autorstwa Komisji Wychowania Katolickiego KEP z dnia 9.06.2010 r.

Numer dopuszczenia podręcznika: AZ-41-01/10-KR-1/12
Data dopuszczenia: 26.05.2012 r.
Nr Imprimatur - dopuszczenia do druku: 1625/2011 (Rh)

Fragment tekstu

12. Istota wiary


Wspomnieliśmy już o tym, że w codziennym życiu korzystamy z wiary naturalnej. Pomaga ona osiągać życiowe cele, pokonywać pojawiające się życiowe problemy. Inspiruje też do dalszej pracy i wysiłku. Mówimy też o wierze nadprzyrodzonej, która jest wynikiem działania w nas Ducha Świętego. Wiara nadprzyrodzona - religijna *** różni się od wiary naturalnej przedmiotem wiary *** - jest nim niematerialny Bóg. Wiarę w Boga, podobnie jak wiarę naturalną, wyprzedza pragnienie spotkania z Miłością. Zazwyczaj zanim człowiek uwierzy w nieśmiertelnego Boga, już doświadcza miłości, której ciągle szuka i pragnie. To pragnienie jest podstawową potrzebą człowieka, do spełnienia której nieustannie dąży. Bóg, który jest miłością (1 J 4) wychodzi naprzeciw człowiekowi z zapewnieniem, że jest w stanie spełnić jego największe pragnienie. Osoba, która doświadczyła tej miłości i przyjęła ją - uwierzyła Bogu, uwierzyła też w Jego zamiary wobec siebie. Wiara wynika więc z pragnienia miłości.


Doświadczanie miłości


Mówiąc o rzeczywistości wiary *** należy pamiętać, że w niej człowiek odkrywa to, co nieskończone, boskie i to go fascynuje. Jednocześnie jednak doświadcza swojej ograniczoności i walki o to, co rzeczywiście boskie, walki o relację z Absolutem. Jest to walka trudna i niekiedy kończy się porażką człowieka, który nie jest zdolny uznać i zaakceptować swoich możliwości nawiązywania relacji z Bogiem. Zauważmy też, że w naturę wiary wpisane jest również zwątpienie, które ma charakter egzystencjalny. Człowiek wierząc, zadaje pytania i jest świadomy, że nie uzyska na nie odpowiedzi podobnej do tej, jaką daje dociekanie intelektualne.

Wyjaśnienia te nie precyzują jeszcze, czym jest wiara w chrześcijańskim rozumieniu. Jej podstawy przybliża dopiero biblijne opowiadanie o wierze Abrahama (Rdz 12, 1-8; 15, 1-18; 17, 1-18; 22, 1-19), w którym Bóg objawia siebie jako osobę prowadzącą dialog z człowiekiem. Bóg objawiając się Abramowi, zażądał od niego bezgranicznego zaufania i radykalnej przemiany życia. Znakiem tej przemiany jest między innymi zmiana jego imienia (przestaje być Abramem - staje się Abrahamem) i zmiana miejsca zamieszkania.


Odkryta Miłość


Wiara w chrześcijańskim rozumieniu jest zatem odpowiedzią na objawienie się Boga ***. Nie jest ona mglistym, pozbawionym treści uczuciem. Ma konkretną treść: jest nią sam Bóg, tak jak objawił się On ludziom w dziejach zbawienia ***. Według św. Augustyna (IV-V w.) o tym, że mamy do czynienia z wiarą, stanowi: przyzwolenie umysłu (wierzę, że Bóg jest i że się objawił) i przyzwolenie woli (wierzę Bogu, to znaczy ufam Mu i zawierzam Mu siebie). Z tych dwóch elementów wynika trzeci: wierzę w Boga, to znaczy idę ku Niemu i z Nim.

Wiarę w Boga charakteryzują trzy określenia: wolność, darmowość i tajemniczość. Oznacza to, że człowiek sam ją wybiera***; że jest ona darem udzielonym mu przez samego Boga; i że odnosi się do spraw niepoznawalnych ludzkim umysłem. Co więcej, wierze musi towarzyszyć konkretne działanie człowieka. Takiej wiary, która nie jest tylko deklaracją, ale wyraża całe życie człowieka, uczą Abraham, Maryja, a przede wszystkim sam Jezus Chrystus. To właśnie bezwzględne posłuszeństwo woli Ojca sprawiło, że Jezus dokonał ostatecznego usprawiedliwienia ludzkości, wprowadził ją na drogę życia wiarą, na tej drodze oczyszcza ją i wyzwala z niesprawiedliwości - z grzechu. Dlatego wiara jest konieczna do zbawienia. "Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia" (Rz 10, 9-10).

Z perspektywy wiary


Istotą wiary jest i to, że pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z innej perspektywy - z perspektywy Boga, przed którym nie trzeba zakładać masek, grać kogoś, kim się nie jest, aby zostać zauważonym. Wiara prowadzi człowieka do samego siebie, do innych i do Boga. Drogowskazami na tej drodze są pewne przyjęte zasady. Nie stanowią one żadnego zewnętrznego przymusu, ale tworzą styl życia oparty na rozwijanej przez człowieka więzi z Bogiem. Podstawą tej więzi jest objawiona przez Boga prawda o człowieku: "on jest dzieckiem Boga" (por. J 1, 13). Przyjęcie tej prawdy prowadzi do uznania wiary za drogę życia, po której człowiek nigdy nie kroczy sam, ale z doświadczonym przewodnikiem. To z kolej daje poczucie bezpieczeństwa, komfortu psychicznego, a nadto wskazuje sens życia.

Można powiedzieć, że wiara to okno, przez które widać światło. Ona wyzwala człowieka z elementarnego lęku wynikającego z tego, że w sobie nie znajduje ostatecznego oparcia. Ona też kreśli przed człowiekiem perspektywy ostatecznego spełnienia się, które możliwe jest dzięki opieraniu się w sprawach codziennego życia na Bogu i powierzaniu Mu całego swego życia. W ten sposób wiara staje się początkiem życia wiecznego.

Stwórco niewypowiedziany!
Ukształtuj mój język i wlej w moje usta
łaskę swego błogosławieństwa.
Daj mi jasność rozumienia,
zdolność zapamiętywania,
łatwość uczenia się,
dokładność wyjaśniania i omawiania.
Gdy rozpoczynam - pouczaj mnie,
gdy rozwijam i wyjaśniam - kieruj mną,
gdy kończę - dopełnij łaską zrozumienia.