Michał Zioło OCSO

Dziennik Galfryda

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Dziennik Galfryda to zapiski mnicha, trapisty, który prowadzi życie ukryte za murami klasztoru - życie egzotyczne, a zarazem powszednie, zwyczajne i proste, po prostu ludzkie. Oddany modlitwie i pracy, Michał Zioło, wnikliwy obserwator, potrafi zarazem z pewnego dystansu spoglądać na rzeczy tego świata. Pisze o życiu duchowym i osobistych zmaganiach, ale też o współczesnym Kościele i jego bolączkach, obchodzi go rzeczywistość polskiej i francuskiej polityki, uczestniczy w intelektualnej debacie, przygląda się współczesnym modom.
O mnichach mówi się, że żyją poza światem i zarazem w sercu świata. Takie właśnie jest życie, którego strzępy zawiera Dziennik Galfryda.

Galfryd to imię kota z poematu Christophera Smarta. Galfryd został nazwany w tym wierszu "sługą Boga żywego, służącego Mu co dzień punktualnie i pilnie", który "poświęciwszy uwagę Bogu i samemu sobie, poświęca ją swojemu bliźniemu". I "mruczy z wdzięcznością, gdy Bóg pochwali go jako dobrego kota".

Przy lekturze poematu Smarta - pisze Zioło - myślałem przekornie, że właśnie tak powinien wyglądać spełniony mnich i szczery chrześcijanin. Umieściłem więc to imię w tytule niejako "życzeniowo", dla zawstydzenia siebie, człowieka wciąż szukającego i wciąż w drodze.

MICHAŁ ZIOŁO OCSO - ur. w 1961 r. w Tarnobrzegu. W 1980 r. wstępuje do dominikanów, 7 lat później przyjmuje święcenia kapłańskie. W 1989 r. zostaje duszpasterzem akademickim w Gdańsku; zakłada tam Dom na Skraju - przystań dla dzieci z trudnych rodzin. W 1995 r. przechodzi do zakonu trapistów. Nowicjat ma odbywać w algierskim klasztorze w Tibhirine, ale uprowadzenie i zamordowanie 7 tamtejszych mnichów wiosną 1996 r. niweczy te plany. Habit trapisty przyjmuje w 1997 r. w Fezie, w Maroku. Po rocznej formacji we francuskim opactwie Notre Dame d'Aiguebelle zgłasza się na ochotnika, aby z kilkoma braćmi przywrócić do życia klasztor w Tibhirine. Trzyletnia misja kończy się niepowodzeniem. Po powrocie do Francji zostaje mistrzem nowicjatu, potem pełni tę funkcję w Kamerunie. Od 2004 r. znów mieszka w Aiguebelle.