R. Corti, G. Moioli, L. Serentha

Sztuka rozeznawania i kierownictwo duchowe

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Książka ta służy pomocą każdemu kto pragnie korzystać z mądrości i doświadczenia powszechnie szanowanych i kompetentych osób w sztuce rozeznawania i kierownictwa duchowego.
Gdy chodzi o życie chrześcijańskie narzuca się nie tylko problem dokonywania wyborów o charakterze ogólnym, ważny dla wszystkich aspektów chrześcijańskiego doświadczenia, w których podjęte decyzje ukierunkowujące ku dobru, pociągają za sobą rezygnacje z innych bardzo ważnych wartości, ale również aspekt specyficzny. Chodzi o uznanie Dobra, które chociaż zakorzenione jest w chrześcijańskim doświadczeniu, posiada pochodzenie wykraczające poza nie, które wprowadza w dziedzinę doświadczenia również pewien nieład, wymóg radykalności, co wywołuje czasem sytuacje konfliktowe z różnymi innymi wartościami ludzkimi. Dobro chrześcijańskie, a jest nim Królestwo Boże, nie posiada norm oceniających zgodnych ze zdrowym rozsądkiem czy oczekiwaniami osobistymi lub społecznymi. Królestwo Boże posiada własne zasady, które są zasadami Ducha. Jak zastosować zasady ogólne, według których Duch Święty uzdalnia nas do przyswojenia sobie osobiście modelu Chrystusa, wartości Królestwa w sytuacji historycznej, w jakiej znajduje się każdy, w określonym kontekście, wobec niektórych dóbr, niektórych propozycji wynikających z historii osobistej i relacji społecznych?

Spis treści

Przedmowa
Konieczność kierownictwa duchowego
W poszukiwaniu aktualnej formy specyficznej
Rozeznanie duchowe

Kierownictwo duchowe a komunikacja wiary dzisiaj
I. Wprowadzenie w zagadnienie
1. Dane psychologii i socjologii
2. Potrzeba i odrzucenie kierownictwa duchowego
a) Pozytywny charakter odmowy kierownictwa duchowego
b) Wartość negatywna poszukiwania kierownictwa duchowego
3. Problematyczność kierownictwa duchowego
II. Sondaż bibliograficzny
1. Schemat dogmatyczny
2. Schemat egzystencjalny
3. Schemat symboliczny
4. Uwagi końcowe
III. Szkic teoretyczny
1. Przypadek Jezusa
a) Komunikatywność wiary
b) Uzupełniająca się różnorodność form komunikacji wiary
2. Subiektywne zastosowanie obiektywnych praw życia chrześcijańskiego
3. Doświadczenie, przeżywanie, przeżycie we dwoje
4. "Autorytet"
5. Współistnienie innych form komunikatywnych wiary
6. Różnorodność "form" kierownictwa duchowego
7. Jaka "forma" dzisiaj?

Rozeznanie duchowe i kierownictwo duchowe
Uściślenia wstępne dotyczące "rozeznania duchowego"
Rozeznanie jako stała potrzeba egzystencji chrześcijańskiej
Warunki i kryteria ogólne rozeznania chrześcijańskiego w sprawowaniu kierownictwa duchowego
Kierownictwo duchowe w perspektywie rozeznania chrześcijańskiego

Jaki kierownik duchowy?
Wprowadzenie
I. Przykład ewangeliczny
a) Okazjonalne kierownictwo duchowe
1. Prawdziwe spotkania międzyosobowe
2. Okazje i ich niepowtarzalność
3. Kreatywność i bystrość
b) Systematyczna edukacja indywidualna
1. Kontekst wspólnotowy
2. Cele i styl
3. Głęboka intencja
II. Przykłady z historii chrześcijańskiej i obserwacje dotyczsce teraśniejszości
a) Apostoł Paweł
b) Monastycyzm wschodni
c) Kierownictwo duchowe na Zachodzie w epoce współczesnej
d) Uwagi dotyczące obecnych czasów
1. Fakt istnienia kierowników duchowych
2. Jaki powinien być kierownik duchowy?

Fragment tekstu

Rozeznanie duchowe to właśnie owa zdolność do ustalenia łącznika między ogólnymi regułami życia według Ducha i szczegółowymi przypadkami, w jakich znajduje się chrześcijanin.
Cała wspólnota chrześcijańska wezwana jest do udzielania pomocy każdemu wierzącemu na drodze jego wzrostu "aż do pełni Chrystusa". Ale doświadczenie Kościoła mówi nam o konieczności przewodnika duchowego, postaci, która dziś historycznie, chociaż niekoniecznie, utożsamia się najczęściej z kapłanem. W rzeczywistości zgodna z głosem Ducha interpretacja duchowa własnej historii osobowej posiada tyle nietypowych, szczególnych i niepowtarzalnych aspektów, że wymaga połączenia i znajomości konkretnych sytuacji, które przerastają możliwości wspólnoty i domaga się specyficznej relacji międzyosobowej. Wspólnota podaje ogólne kryteria życia według Ducha, a także konkretne przykłady zaktualizowane w pewnych momentach historycznych i dotyczące pewnych problemów życia według Ducha, ale nie może wchodzić w te dziedziny historii osobistej, jedynej i szczególnej, które muszą zostać wypełnione za zgodą danej osoby, która zezwala na wkroczenie w jej własne życie, dotknięcie ją bezpośrednio, aby zobaczyć jej wszystkie konsekwencje negatywne i pozytywne.
Powstaje tu problem wiarygodności chrześcijańskiej, koniecznej do tego rodzaju relacji; trzeba zrozumieć, jak ona winna być dziś przeżywana.
Pomoc w zrozumieniu tego może przyjść przez ukazanie, opis przeżycia chrześcijańskiego. W nim bowiem ukazują się prawa dostosowania do siebie według Ducha. Jest to zadanie dla każdego wierzącego, kto żyje wewnątrz wspólnoty chrześcijańskiej.
W tej perspektywie musiały znaleść miejsce niektóre konkretne doświadczenia i świadectwa kierownictwa duchowego. Nie było jednak możliwym zebrać je w sposób organiczny i wystarczający, aby je opublikować.
Tomik kończy się więc przyczynkiem dotyczącym postaci "kierownika duchowego". Ten fakt może być emblematyczny.
W tym trudnym momencie ustalenia obiektywnej formy "kierownictwa duchowego" wydaje się być słusznym powierzenie odpowiedniej i twórczej postaci "mistrza" zadania przezwyciężenia braków, przywrócenia wiarygodności tej rzeczywistości chrześcijańskiej i otwarcia jej nowych ścieżek.