Elizabeth Johnston Taylor
Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości
Kategoria duchowośćWydawnictwo WAM
ISBN 978-83-7505-177-3
waga 0.262 kg
nr kat. Rhema 24716
Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!
Pozycja archiwalna.
Zadzwoń i zamówZamów przez e-mail
Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.
Pokaż koszyk
Notka
Jak rozmawiać, gdy chory chciałby się przed nami otworzyć, porozmawiać o swych rozterkach związanych z sensem życia, cierpienia, śmierci, o swych duchowych ranach? Co robić, żeby wyznawana przez niego religia lub system wartości były dla niego źródłem pociechy? Co powiedzieć, żeby poprawić stan psychiczny pacjenta, bardzo ważny dla procesu zdrowienia?
Uczy tego książka-poradnik Elizabeth Johnston Taylor. Poparta rzetelną wiedzą psychologiczną oraz praktyką w rozmowach z chorymi i prowadzeniu treningów z ich opiekunami, proponuje konkretne ćwiczenia, przykładowe rozmowy z analizą błędów. Przydatna wolontariuszom, kapelanom, psychologom, pracownikom placówek medycznych i tym wszystkim, którzy chorym chcą służyć.
Dr Elizabeth Johnston Taylor wykłada w szkole pielęgniarskiej przy Loma Linda University w Kalifornii, specjalizuje się w pielęgniarstwie onkologicznym i opiece paliatywnej. Brała udział w kursach dla kapelanów i kierowników duchowych. Jest autorką ponad 50 publikacji.
Kupując książkę, wspierasz działalność Towarzystwa Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza".
1 zł. ze sprzedaży każdego egzemplarza przeznaczamy na rzecz krakowskiego Hospicjum.
Pola Nadziei - Tym, którzy idą przed nami...
Towarzystwo Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza" w Krakowie od chwil powstania przyjęło od Zespołu Synodalnego, skupionego przy Kościele Arka Pana w Nowej Hucie, misję Czynnego Miłosierdzia realizowanego przez służenie pomocą choremu w ostatnich miesiącach, dniach, godzinach jego życia, niesienie wsparcia rodzinie oraz myśl o budowie domu hospicyjnego.
W powstałym, głównie ze środków społecznych - w latach 1990 - 1996 - budynku, są ofiarowywane wszystkie formy opieki hospicyjnej: domowa, stacjonarna i dzienna. Dom hospicyjny nie pełni funkcji szpitala. Chory może w nim znaleźć przyjaznego towarzysza swej wędrówki.
Hospicjum stara się pomóc pacjentowi w odzyskaniu równowagi psychicznej oraz uczynić wszystko, aby mógł żyć bez bólu, wśród bliskich i przyjaznych mu osób. W trosce o chorego Hospicjum stara się zjednoczyć w pełnieniu opieki nad nim jego rodzinę, personel medyczny i wolontariuszy. Do opieki zapraszani są również przyjaciele chorego. Hospicjum św. Łazarza, opierając swoją działalność na wartościach chrześcijańskich, stara się nieść pomoc wszystkim ludziom, bez względu na wyznanie, poglądy, sytuację rodzinną czy materialną.
Dom służy nie tylko chorym. Rodziny osierocone spotykają się na wspólnych nabożeństwach i rozmowach, wyjeżdżają na wycieczki i pielgrzymki. Odbywają się w nim szkolenia i praktyki, spotkania oraz konferencje lekarzy, pielęgniarek, wolontariuszy, studentów krakowskich uczelni oraz uczniów z różnych placówek oświatowych.
Opieka hospicyjna stacjonarna i domowa jest nieodpłatna dla chorego i jego rodziny. Członkowie Towarzystwa proszą wszystkich ludzi dobrej woli o wspieranie działalności Hospicjum św. Łazarza, aby pomoc Hospicjum mogła być ofiarowywana każdemu choremu, potrzebującemu całościowej opieki: medycznej, duchowej, pielęgnacyjnej i socjalnej.
Towarzystwo Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. św. Łazarza"
ul. Fatimska 17,31-831 Kraków
tel./fax 012 641 46 59, e-mail:osrodek@hospicjum.org
www.hospicjum.krakow.pl, www.polanadziei.pl