Gabriele Kuby

Rewolucja genderowa. Nowa ideologia seksualności

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Znana polskim czytelnikom niemiecka autorka Gabriele Kuby, omawia zjawisko tzw. "gender mainstreaming" dotyczące sfery zachowań seksualnych. W swojej najnowszej publikacji pragnie odpowiedzieć na trzy fundamentalne pytania:
* Czy dyktatura ideologii relatywizmu etycznego przerodzi się w dyktaturę realnej polityki społeczno-kulturowej?
* Czy kultura ludzka może istnieć bez obiektywnych i obowiązujących wartości i norm moralnych?
* Co my, uczniowie Jezusa Chrystusa z XXI wieku, możemy i powinniśmy czynić wobec "dyktatury ideologii relatywizmu" i "tyranii seksualizacji"?

Analizy powstania, rozwoju i konsekwencji tych zjawisk oraz obecnej sytuacji, poparte obszerną i aktualną dokumentacją naukową, wyrażają nie tylko głębokie i uzasadnione obawy naukowca o przyszłość chrześcijańskiej Europy i świata ludzkiej kultury, ale również - jeśli nie przede wszystkim - katolickiej małżonki i matki trojga dzieci, która troszczy się o przyszłość "wszystkich naszych dzieci".


GABRIELE KUBY jest socjologiem, pisarką i matką trójki dzieci. Urodziła się w Bawarii (Niemcy); w wieku ośmiu lat na własną prośbę została ochrzczona w kościele ewangelickim. Studiowała socjologię na uniwersytetach w Berlinie i Koblencji. W roku 1997, po ponad dwudziestoletnich poszukiwaniach w dziedzinie ezoteryki i psychologii oraz fascynacji ideologią New Age, nawróciła się na katolicyzm. Obecnie jako autorka książek, publicystka i prelegentka odkrywa ślepe uliczki współczesnego społeczeństwa, wskazując drogi wychodzenia z nich przez żywą wiarę w Jezusa Chrystusa oraz powrót do wartości chrześcijańskich.

Wstęp

Niemiecka pisarka i publicystka Gabriele Kuby jest znana Czytelnikowi polskiemu przede wszystkim jako au­torka książki Harry Potter - dobry czy zły? (Radom 2006), która wzbudziła wiele literackich i etycznych kontrowersji w mass mediach, a zwłaszcza wywołała prawdziwą burzę ideologiczną ze strony fanów Pottera. Młody czytelnik, jak pisze Gabriele Kuby, "jest konsekwentnie pozbawiany umiejętności odróżniania dobra od zła. Dokonuje się to przez emocjonalną manipulację i intelektualny zamęt... Harry Potter jest jedną z ofert kultury wypełniającej duszę treściami zabijającymi dążenie do piękna i świętości, a ak­tywizującymi egoizm i pragnienie bycia "niczym Bóg"".

Do polskiego wydania Autorka napisała dodatkowy rozdział zatytułowany: Papież Benedykt XVI ostrzega przez Harrym Potterem. "Dobrze, że wyjaśnia pani sprawę Harry'ego Pot­tera - pisze kardynał Joseph Ratzinger w liście do Gabriele Kuby z 7 marca 2003, zamieszczonym w tymże rozdziale - ponieważ jest to subtelne uwiedzenie, które od­działuje niepostrzeżenie, a przez to głęboko, i rozkłada chrześcijaństwo w duszy człowieka, zanim mogło ono w ogóle wyrosnąć".

Wbrew pozorom, wiele wspólnego z "subtelnym uwie­dzeniem" młodego czytelnika i "rozkładem chrześcijaństwa w duszy człowieka" Starego Kontynentu ma programowo przygotowany i aktualnie narzucany "relatywizm etyczny", przede wszystkim w sferze zachowań seksualnych ludzi dorosłych, zwany "gender mainstreaming" (koncentrujący się na znaczeniu, roli i równości płci społeczno-kulturo­wej), który stał się "ideą przewodnią" i "podstawowym za­daniem" polityki Unii Europejskiej (Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie homofobii w Europie, 18 stycznia 2006). Przedmiotem wielopłaszczyznowych analiz powsta­nia, rozwoju i konsekwencji wypływających z narzucane­go siłą - administracyjną, medialną i polityczną - tego relatywizmu w sferze zachowań seksualnych jest książka Gabriele Kuby zatytułowana Rewolucja genderowa. Nowa ideologia seksualności.

Gabriele Kuby pragnie odpowiedzieć na trzy fundamen­talne pytania: Czy dyktatura ideologii relatywizmu etycz­nego przerodzi się w dyktaturę realnej polityki społeczno-kulturowej, jak to miało miejsce w historii w wypadku narodowego socjalizmu i komunizmu? Czy kultura ludzka może istnieć bez obiektywnych i obowiązujących wartości i norm moralnych? Co my, uczniowie Jezusa Chrystusa z XXI wieku, możemy i powinniśmy czynić wobec "dykta­tury ideologii relatywizmu" i "tyranii seksualizacji"?

Jak się zrodził relatywizm i na czym polega jego "dykta­tura", o której mówił kardynał Ratzinger w kazaniu otwiera­jącym konklawe 18 kwietnia 2005 roku? "Relatywizm" jest pojęciem filozoficznym: według niego każde poznanie jest jedynie względnie słuszne (relatywne), a tym samym nigdy nie będzie uznane za powszechnie prawdziwe. Teoriopo­znawcze stanowisko przedstawicieli relatywizmu prowadzi w konsekwencji do zaprzeczenia istnienia obiektywnych i powszechnie obowiązujących prawd i praw.

Jeżeli fun­damentem i gwarantem istnienia obiektywnego porządku moralnego jest Bóg (Najwyższe Dobro, Absolutna Prawda) i rozumna natura ludzka (naturalne prawo moralne), nale­żało "walczyć z Bogiem" i z religią w imię "swojej prawdy", a w konsekwencji narzucić ją innym jako własną ideologię i "przekonać" do niej większość przy użyciu pseudonauki, socjotechnik lub siły policyjno-represyjnej. W ten sposób powstawały i wciąż powstają systemy totalitarne. Po tra­gicznej w skutkach traumie "chybionych ideologii narodo­wego socjalizmu i komunizmu", reżimy te - według Autorki - zostały zastąpione "systemami demokratycznej większo­ści", które w imię wolności wszystkich obywateli ustalają, co jest dla nich najwyższym dobrem, prawdą i prawem. Jeżeli zatem uprawomocniona i mająca władzę mniejszość (Zgromadzenie Narodowe ONZ, Parlament Europejski lub parlament danego państwa) uchwala "swoją subiektywną prawdę", uzasadniając ją wolnością przekonań, daleko posuniętą tolerancją lub zwykłym rezultatem rozwoju pro­cesów demokratycznych, a następnie pragnie ją narzucić większości (świat, Europa lub dane państwo), to mamy do czynienia z prawdziwą "dyktaturą relatywizmu".

Protagoniści współczesnego relatywizmu, pomimo że nie mają swojego odrębnego znaku, sztandaru czy logo, kwestionując istnienie i poznawalność obiektywnej praw­dy oraz fundamentalnych wartości osoby ludzkiej, negują tym samym celowość jej wolności gwarantującej godność i prawa człowieka jako osoby. Tylko człowiek, dzięki swojej rozumnej naturze, może poznać prawdę i dążyć do dobra, których proces realizacji dokonuje się w obrębie i poprzez właściwe funkcjonowanie podstawowych wspólnot osób - w małżeństwie i w rodzinie. Wspólnoty te wypływające i zagwarantowane wrodzonym, naturalnym prawem mo­ralnym (rozumność i wolność człowieka) i potwierdzone przez prawdę objawioną w wielkich religiach monoteistycz­nych nakreślają podstawowe prawa i normy zachowań czy­sto ludzkich, to znaczy odpowiedzialnych, tak w zakresie działań indywidualnych, jak i wspólnotowych.

W tym aksjologiczno-etycznym kontekście nie dzi­wi fakt, że "najważniejszym polem bitwy relatywizmu" - używając sformułowania Autorki - jest sfera zachowań seksualnych człowieka. Jeżeli bycie człowiekiem oznacza bycie mężczyzną lub kobietą definiowane na podstawie tzw. "płci naturalnej" (sex), wskazującej na naturalne ukierun­kowanie, dopełnienie i osobowy rozwój jedności w różno­rodności psycho-fizycznej, należy - według przedstawicieli relatywizmu - zmienić płeć lub znaczenie pojęcia płci. Chirurgiczno-hormonalna zmiana płci stanowi jedynie namiastkę radykalnej chęci "bycia kimś innym" w stosunku do wrodzonej i naturalnej płci, i realnie pozostaje jedynie "okaleczeniem", które nigdy nie będzie spełniać swoich funkcji prokreacyjnych. Również w świetle współczesnych osiągnięć biomedycyny "wszystkie podjęte w przeszłości próby biologicznego uzasadnienia homoseksualizmu [...] trzeba uznać za chybione". A zatem pozostaje jedynie rady­kalna zmiana "znaczenia płci". Zagorzali zwolennicy relaty­wizmu wprowadzili zatem do języka termin "gender". Tym słowem określa się "płeć społeczno-kulturową", to znaczy taką, którą można sobie wybrać dowolnie i być po prostu zdeklarowanym homo-, bi- lub transseksualistą.

Ale to nie koniec ideologii i "rewolucji genderowej". Celem jej akty­wistów są przede wszystkim akcje propagandowe mające wpływać na elity polityczne na całym świecie, począwszy od ONZ i UE, aby wydawały oficjalne dokumenty uznające równouprawnienie i propagowanie gejów, lesbijek, bisek­sualistów i transseksualistów. Po tym, jak udało się temu środowisku obalić kandydaturę włoskiego parlamentarzy­sty i zdeklarowanego katolika Rocco Buttiglione na ko­misarza UE, Parlament Europejski, w styczniu 2006 roku, wydał rezolucję potępiającą i zwalczającą "homofobię", stawiając ją na równi z rasizmem, ksenofobią, antysemity­zmem i seksizmem (Rezolucja Parlamentu Europejskiego, P6_TA(2006)0018, punkt A). Za niniejszą Rezolucją weszły w życie w krajach członkowskich Unii Europejskiej specjal­nie przygotowane programy propagandowo-pedagogiczne w szkołach, na uniwersytetach i w mediach, wspierane środkami administracyjnymi, legislacyjnymi i sądowymi. Wszelkie skargi rodziców i środowisk katolickich do Eu­ropejskiego Trybunału Praw Człowieka są systematycznie oddalane. A zatem pod pięknym hasłem walki z dyskrymi­nacją zachowań odmiennych seksualnie kryje się dobrze przygotowana strategia "powszechnej seksualizacji ludno­ści, zwłaszcza młodzieży" oraz kampania deprecjonowania i neutralizowania wpływu tradycyjnych wartości moralnych - zwłaszcza chrześcijańskich - na współczesną kulturę, oświatę czy programy szkolne. Jeżeli mniejszości seksualne otrzymały już swoje prawa i przywileje, to zatem - według Autorki - "w rewolucji genderowej nie chodzi o wolność, tolerancję i niedyskryminowanie mniejszości". Podstawową tezą książki Gabriele Kuby jest stwierdzenie: "Chodzi o to, co rzeczywiście się dzieje: o niszczenie chrześcijaństwa". Jej wymownym znakiem jest walka przeciwko odniesieniu do Boga w Konstytucji Unii Europejskiej.

Jaka powinna być odpowiedź ze strony ludzi wierzących? Bóg jest miłością i stworzył człowieka - mężczyznę i kobie­tę - do miłości. Człowiek jest zatem powołany, aby na Bożą miłość odpowiadać gotowością do uczenia się dojrzałej i odpowiedzialnej miłości. W świetle Objawienia i Nauki Kościoła, zwłaszcza pierwszej encykliki Benedykta XVI Deus caritas est, nie może być innej odpowiedzi ze strony chrześcijan i katolików. Chrześcijańscy rodzice wiedzą, że płodna miłość małżeńska jest uczestnictwem w stwórczym akcie Boga, realizacją siebie jako osoby w relacji do innej osoby i obrazem relacji Boga do człowieka. Miłość między małżonkami, stawanie się "jednym ciałem" przy jednocze­snym pozostaniu sobą (mężczyzną lub kobietą), wymaga jednak stałego czuwania, trudu i oczyszczenia się z często egoistycznego erosu do oblubieńczej miłości agape i caritas. W tym celu należy chronić niezbywalne prawa małżonków, rodziców i dzieci. Człowiek wierzący, jako pełnoprawny obywatel, uczestniczy i tworzy życie społeczno-politycz­ne swojego narodu i państwa. Chrześcijanin, tak jak cały Kościół powszechny, nie może milczeć, kiedy jego podsta­wowe prawa są systematycznie ograniczane lub łamane. Według Gabriele Kuby, ludzkość, a zwłaszcza zjednoczona Europa, "potrzebuje seksualnej kontrrewolucji" w sposo­bie bycia, wychowania (ruch na rzecz czystości, integralne wychowanie seksualne), nauczania (według nauki Huma­nae vitae Pawła VI, Familiaris consortio, Evangelium vitae i Veritatis splendor Jana Pawła II) i zachowania (aktywny udział w życiu społeczno-politycznym swojego narodu i państwa, zakładanie instytucji i organizacji promujących wartości chrześcijańskie, nowa ewangelizacja).

Radykalny i pozbawiony eufemizmów analityczny język Gabriele Kuby odzwierciedla "jedynie" realność zagrożeń i ważność poruszanej problematyki, tak z punktu widzenia teoretycznego (zagadnienia z zakresu antropologii, filozofii, socjologii, teologii), jak i czysto praktycznego (konkretne techniki manipulacyjne, specjalne programy pedagogicz­ne, społeczne i polityczne). Wspomniane analizy, poparte obszerną i aktualną dokumentacją naukową, wyrażają nie tylko głębokie i uzasadnione obawy naukowca o przy­szłość chrześcijańskiej Europy i świata ludzkiej kultury, ale również - jeśli nie przede wszystkim - katolickiej mał­żonki i matki trojga dzieci, która troszczy się o przyszłość "wszystkich naszych dzieci".

o. prof. Edmund Kowalski CSsR
Accademia Alfonsiana, Rzym