ks. Jerzy Wełna (red.)

Misterium Serca Jezusa. Duchowość na III Tysiąclecie

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Właściwe rozumienie istoty obietnic Jezusa przekazanych św. Małgorzacie Marii, a przede wszystkim sens prawdziwego nabożeństwa i kultu Bożego Serca wyjaśnił w piękny i precyzyjny sposób Pius XII w encyklice Haurietis aquas. To miłość Boża staje w centrum kultu Serca Jezusowego, nie zaś prywatna korzyść posiłkowana przez pragnienie zadośćuczynienia warunkom określonym w obietnicach Boskiego Zbawiciela.

Spis treści

Wstęp- ks. Jerzy Wełna SCJ

Część I. Święta Małgorzata Maria i sługa Boży Leon Dehon

ks. Józef Gaweł SCJ - Aktualność przesłania św. Małgorzaty Marii Alacoque
ks. Leszek Poleszak SCJ - Obietnice Najświętszego Serca - studium teologiczne
ks. Eugeniusz Ziemann SCJ - Kult Najświętszego Serca Jezusowego w ujęciu o. Leona Dehona

Część II. Wezwani do okrywania tajemnicy Serca Jezusa

ks. Jan Hojnowski SCJ -150 lat liturgicznego kultu Serca Jezusowego
o. Ryszard Machnik SJ - Przebite Serce Jezusa ośrodkiem duchowego życia chrześcijan ks. Stanisław Mieszczak SCJ - Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tradycji Kościoła
ks. Wiesław Pietrzak SCJ - Formy przepowiadania o Sercu Jezusa. Uwagi homiletyczno-praktyczne
ks. Jan Sypko SCJ - Zarys historii, kultu i duchowości Najświętszego Serca Jezusa i Miłosierdzia Bożego
ks. Zbigniew Morawiec SCJ - Jezus Chrystus w ikonografii
ks. Jacek Szczygieł SCJ - Serce otwarte, aby kochać. Duchowość Serca Jezusa jako droga ku dojrzałości uczuciowej

Fragment tekstu

Właściwe rozumienie istoty obietnic Jezusa przekazanych św. Małgorzacie Marii, a przede wszystkim sens prawdziwego nabożeństwa i kultu Bożego Serca wyjaśnił w piękny i precyzyjny sposób Pius XII w encyklice Haurietis aquas. To miłość Boża staje w centrum kultu Serca Jezusowego, nie zaś prywatna korzyść posiłkowana przez pragnienie zadośćuczynienia warunkom określonym w obietnicach Boskiego Zbawiciela. "Nie ulega więc żadnej wątpliwości, że wierni oddając hołd Najświętszemu Sercu Jezusa czynią zadość, z całą pewnością, najpoważniejszemu obowiązkowi, jakim jest służenie Bogu, oddając równocześnie Stwórcy i Odkupicielowi siebie samych wraz ze wszystkim, co posiadają, a więc swoje najgłębsze uczucia i czyny. W ten sposób spełniają posłusznie przykazanie Boże: "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją siłą" (Mk 12, 30; Mt 22, 37). Dzięki temu nabierają pewności, że do oddania czci Bogu skłania ich nie korzyść prywatna, mająca na oku ciało lub duszę, albo życie doczesne czy wieczne, lecz sam Bóg, któremu pragną służyć poprzez akty miłości, uwielbienia i dziękczynienia. Gdyby było inaczej, kult Najświętszego Serca Jezusowego nie zgadzałby się z istotną właściwością religii chrześcijańskiej, ponieważ człowiek nie czciłby na pierwszym miejscu miłości Bożej. Dlatego nie bez słuszności zarzuca się miłość własną i zbytnią troskę o siebie tym wszystkim, którzy ów najszlachetniejszy rodzaj pobożności fałszywie rozumieją i niewłaściwie praktykują. Niechże więc wszyscy będą przekonani, że w kulcie oddawanym Najświętszemu Sercu Jezusa nie są najważniejsze zewnętrzne przejawy pobożności, a znaczenie tego kultu nie wiąże się wyłącznie z określonymi dobrami, które Chrystus prywatnie obiecał. Obietnice te zostały dane w tym celu, by ludzie spełniając swoje zasadnicze obowiązki religijne, jakimi są miłość i zadośćuczynienie, odnieśli przez to jak największe korzyści duchowe". /Pius XII, Encyklika Haurietis aquas, V/
W świetle powyższej wypowiedzi staje się jasne, iż zachęty i obietnice Jezusa przekazane za pośrednictwem św. Małgorzaty Marii Alacoque stanowią miłosny przywilej Mistrza, który wymaga współpracy człowieka w dojściu do pełniej komunii z Bogiem. To właśnie poprzez częste przyjmowanie Komunii Świętej wzrasta i posila się owa miłość wybrania, która została wszczepiona w ludzkie serce w akcie stworzenia. Realizacja tego daru miłości czyni nas moralnie pewnymi, iż staniemy się dziedzicami zbawienia obiecanego w Bożym Synu.