Ewelina Woźniak (opr.)

Droga światła z Ojcem Pio

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Droga światła to nabożeństwo związane z czasem wielkanocnym. Rozważając 14 stacji spotykamy Jezusa Zmartwychwstałego, zagłębiając się w tajemnicę Jego zwycięstwa nad śmiercią i misję, jaką zleca swoim uczniom po zmartwychwstaniu, zwieńczoną Zesłaniem Ducha Świętego.

Paschalny wymiar duchowości Ojca Pio w wymowny sposób podkreślili budowniczowie nowej świątyni na Piana Romana w Pietrelcinie. Kościół ten został wzniesiony w ostatnich latach XX wqieku dla uczczenia Jubileuszu roku 2000 i jako wotum za wyniesienie na ołtarze Ojca Pio. Na ścianach świątyni, w miejscu, gdzie tradycyjnie umieszcza się stacje drogi krzyżowej, zawieszono 14 stacji drogi światła. Ich fotografie są ilustracją do zawartych w tej książce rozważań.

Wstęp

Od kilkudziesięciu lat, w wielu regionach świata i Polski coraz większą popularnością cieszy się nabożeństwo drogi światła (via lucis). Stanowi ono niejako przedłużenie i uzupełnienie tak dobrze nam znanej tradycyjnej drogi krzyżowej. Nasze misterium wiary nie kończy się bowiem na złożeniu ciała Jezusa do grobu, ale jest w nie wpisane również odkrycie tajemnicy Jego zmartwychwstania. Droga światła stanowi w tym nieocenioną pomoc.

Sposób odprawiania tego nabożeństwa jest analogiczny do drogi krzyżowej, z tą różnicą, że na czele procesji zamiast krzyża ministranci niosą zapalony paschał, a treścią poszczególnych stacji nie są już kolejne etapy Męki Pańskiej, lecz opisywanie w Ewangeliach spotkania uczniów ze Zmartwychwstałym.

Nabożeństwo drogi światła zaczęło zdobywać popularność dopiero w drugiej połowie XX wieku, trudno więc przypuszczać, aby święty Ojciec Pio mógł je znać i praktykować. Niemniej jego życiorys zawiera wiele epizodów, które wymownie świadczą o tym, jak bardzo był otwarty na znaki czasu i jak chętnie włączał się w różne nowe inicjatywy Kościoła.

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów tak pisała w swoim Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii z 2002 roku:

Od kilkudziesięciu lat, w wielu regionach świata i Polski coraz większą popularnością cieszy się nabożeństwo drogi światła (via lucis). Stanowi ono niejako przedłużenie i uzupełnienie tak dobrze nam znanej tradycyjnej drogi krzyżowej. Nasze misterium wiary nie kończy się bowiem na złożeniu ciała Jezusa do grobu, ale jest w nie wpisane również odkrycie tajemnicy Jego zmartwychwstania. Droga światła stanowi w tym nieocenioną pomoc.

Sposób odprawiania tego nabożeństwa jest analogiczny do drogi krzyżowej, z tą różnicą, że na czele procesji zamiast krzyża ministranci niosą zapalony paschał, a treścią poszczególnych stacji nie są już kolejne etapy Męki Pańskiej, lecz opisywanie w Ewangeliach spotkania uczniów ze Zmartwychwstałym.

Nabożeństwo drogi światła zaczęło zdobywać popularność dopiero w drugiej połowie XX wieku, trudno więc przypuszczać, aby święty Ojciec Pio mógł je znać i praktykować. Niemniej jego życiorys zawiera wiele epizodów, które wymownie świadczą o tym, jak bardzo był otwarty na znaki czasu i jak chętnie włączał się w różne nowe inicjatywy Kościoła:

Via lucis może stać się doskonałą pedagogią wiary, zgodnie z powiedzeniem przez krzyż do światła. Przez metaforę drogi via lucis prowadzi nas boeim do ukazania rzeczywistości cierpienia, które w planach Bożych nie jest czymś ostatecznym, do nadziei osiągnięcia prawdziwego przeznaczenia człowieka, którymi są wolnosć, radość i pokój. A są to owoce paschalne (n. 153).

Jakże bliskie są te słowa opisowi życia Ojca Pio, który bardzo cierpiał, nosząc na swym ciele znaki Męki Jezusowej, aby po śmierci móc kosztować chwały zmartwychwstania. Dziś zaś, po kanonizacji może spoglądać z wysokości ołtarzy na swoje duchowe dzieci i orędować za nimi, aby potrafili jego śladami pielgrzymować do domu Ojca.

Ten paschalny wymiar duchowości Ojca Pio w wymowny sposób podkreślili budowniczowie nowej świątyni na Piana Romana w Pietrelcinie. Kościół ten został wzniesiony w ostatnich latach XX wqieku dla uczczenia Jubileuszu roku 2000 i jako wotum za wyniesienie na ołtarze Ojca Pio. Na ścianach świątyni, w miejscu, gdzie tradycyjnie umieszcza się stacje drogi krzyżowej, zawieszono 14 stacji drogi światła. Ich fotografie są ilustracją do zawartych w tej książce rozważań.