Anna Katarzyna Emmerich

Zmartwychwstanie Pana Naszego Jezusa Chrystusa - 2 część Pasji

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Anna Katarzyna Emmerich urodziła się 8 września 1774 roku w ubogiej rodzinie w wiosce Flamske, w diecezji Munster w Westfalii, w północno-wschodnich Niemczech. Od czwartego roku życia miała częste wizje historii Zbawienia. Po wielu trudnościach w wieku 28 lat wstąpiła ona do klasztoru augustianek w Dulmen. Od 1813 roku do końca życia ciężka choroba przykuła ją do łóżka.
Była naznaczona stygmatami Męki Pańskiej i otrzymała charyzmat niesienia pociechy licznie odwiedzającym ją gościom. Oficjalne badania stygmatów wykazały ich autentyczność.
Począwszy od 1813 roku jedynym pokarmem, który przyjmowała, była Komunia Święta.
Anna Katarzyna najpierw próbowała sama spisywać codzienne wizje spraw nadprzyrodzonych, jednak czuła, że to zadanie przerasta jej możliwości. Kiedy dowiedział się o tym znany niemiecki pisarz, Klemens Brentano, odwiedził ją, pod jej wpływem się nawrócił i w rezultacie łata 1818-1824 spędził przy łożu stygmatyczki, spisując jej relacje.
Anna Katarzyna Emmerich zmarła 9 lutego 1824 roku. Po jej śmierci Brentano zebrał i uporządkował zapiski, i opublikował je pod tytułem Bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa (Zmartwychwstanie Pana naszego Jezusa Chrystusa to druga część tego dzieła). Książka stała się, jak byśmy dziś powiedzieli, "światowym bestsellerem". Jednym z owoców jej trwającej do dziś popularności jest film Mela Gibsona, Pasja,
Proces beatyfikacyjny Anny Katarzyny Emmerich, rozpoczęty pod koniec XIX wieku, został na nowo podjęto w roku 1972.
Przez swoje szczególne powołanie mistyczne Anna. Katarzyna Emmerich uzmysławia nam wartość ofiary i współcierpienia z ukrzyżowanym Panem.

Spis treści

Wstęp
1. Wieczór przed zmartwychwstaniem Jezusa
2. Zmartwychwstanie Pańskie
3. Zeznania straży
4. Pierwsza wspólna uczta miłości po Zmartwychwstaniu
5. Komunia świata Apostołów
6. Uczniowie w Emmaus. Jezus ukazuje się Apostołom
w Wieczerniku
7. Apostołowie głoszą Zmartwychwstanie Pańskie
8. Druga uczta miłości. Tomasz wkłada rękę w rany Jezusa
9. Jezus ukazuje się Apostołom nad Morzem Galilejskim
10. Jezus ukazuje się pięciuset uczniom
11. Uczta miłości w Betanii i w Wieczerniku
12. Dostojność i godność Najświętszej Panny
13. Wzrost Kościoła Chrystusowego
14. Ostatnie dni przed Wniebowstąpieniem
15. Wniebowstąpienie
16. Zielone Świątki
17. Kościół nad sadzawką Betesda
18. Piotr odprawia pierwszą Mszę świętą w wieczerniku

Wstęp

(...)
Anna Katarzyna Emmerich urodziła się 8 września 1774 roku w ubogiej rodzinie w wiosce Flamske, w diecezji Munster w Westfalii, w północno-wschodnich Niemczech.
Od czwartego roku życia miała częste wizje historii Zbawienia. Po wielu trudnościach spowodowanych przez ubóstwo rodziny i sprzeciw wobec wyboru przez Annę Katarzynę życia zakonnego, w wieku 28 lat wstąpiła ona do klasztoru augustianek w Dulmen.
Kiedy władze państwowe zamknęły klasztor, przeprowadziła się do prywatnego domu. Od 1813 roku do końca życia ciężka choroba przykuła ją do łóżka.
Była naznaczona stygmatami Męki Pańskiej i otrzymała charyzmat niesienia pociechy licznie odwiedzającym ją gościom. Oficjalne badania stygmatów wykazały ich autentyczność.
Począwszy od 1813 roku jedynym pokarmem, który przyjmowała Anna Katarzyna, była Komunia święta. Przez cały ten czas musiała znosić wyczerpujące przesłuchania prowadzone przez pełnomocników biskupa, policję Bonapartego i lokalne władze.
Anna Katarzyna Emmerich najpierw próbowała sama spisywać codzienne wizje spraw nadprzyrodzonych, jednak czuła, że to zadanie przerasta jej możliwości.
Kiedy dowiedział się o tym znany niemiecki pisarz, Klemens Brentano, odwiedził ja pod jej wpływem się nawrócił i w rezultacie lata 1818-1824 spędził przy łożu stygmatyczki, spisując jej relacje. Przychodził dwa razy dziennie, przepisując notatki z jej pamiętnika, a następnie pokazywał jej to, co napisał, by mieć pewność, że wiernie oddał jej słowa.

Fragment tekstu

(...)
l. WIECZÓR PRZED ZMARTWYCHWSTANIEM JEZUSA
Po szabacie Jan, Piotr i Jakub Starszy zeszli się kolejno do sali niewiast, by wspólnie z nimi oddać się żalowi i nieco je pocieszyć. Wnet jednak odeszli, a niewiasty jeszcze raz wróciły do swych celek wysypanych popiołem i otuliwszy się w okrycia żałobne, pogrążyły się w modlitwie.
Wtem pojawił się Najświętszej Pannie anioł z poleceniem, by wyszła do furtki Nikodema, bo zbliża się Pan. Radość napełniła serce Maryi. Nie wspominając nic innym niewiastom otuliła się płaszczem i pospieszyła do furtki w murach, którą wychodziło się do ogrodu Józefa.
Była może godzina dziewiąta wieczorem. Najświętsza Panna szła spiesznie we wskazanym kierunku, gdy wtem już w pobliżu furtki zatrzymała się nagle i z zachwyceniem radosnym zaczęła spoglądać w górę ku wysokim murom miejskim. Spostrzegła bowiem jak powietrzem płynęła ku niej świetlista, najświętsza dusza Jezusa bez żadnego śladu ran, otoczona licznym orszakiem dusz praojców. Jezus, zwróciwszy się ku Patriarchom, wskazał na Najświętszą Pannę i rzekł: "Oto Maryja, Matka Moja!". Po czym, jak mi się zdawało, uścisnął Ją i zniknął.

Strona redakcyjna

Copyright by Klub Książki Katolickiej, 2004
Projekt okładki:
Piotr Łysakowski

ISBN 83-88481-77-0

Klub Książki Katolickiej Sp. z o.o.
ul. Woźna 13, 61-777 Poznań
tel. (061) 851 55 90 fax (061) 851 55 93
e-mail: klub@kkk.com.pl

Druk i oprawa:
ABRDIK Poznań