ks. Krzysztof Kośka

Czas mój jest bliski

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Ks. KRZYSZTOF KOŚKA (nr. 1961 r.) ukończył studia teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w 1986 r. 18 maja 1986 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował na Żywiecczyźnie, Ziem! Wadowickiej, Krakowskiej, Chrzanowskiej i na Podhalu, gdzie nadal zajmuje się duszpasterstwem. Jest autorem zbioru kazań pasyjnych pt. Zrozumieć Krzyż (Wydawnictwo WAM, 1998}
Adwentowe i Bożonarodzeniowe rozważania, które oddaję do rąk Szanownego Czytelnika, zrodziły się w czasie mojej choroby. W oczekiwaniu na decyzje lekarzy dotyczące dalszego leczenia miałem okazję spojrzeć w oczy prawdzie o kruchości ludzkiego życia i przekonać się o tym, że nie znamy dnia ani godziny.,,
(fragment Wstępu)

Spis treści

WSTĘP
Pierwsza niedziela Adwentu, rok A
TRZY PRZYJŚCIA PANA
Druga niedziela Adwentu, rok A
NAWRÓCENIE
Trzecia niedziela Adwentu, rok A
IZAJASZ I JAN CHRZCICIEL
Czwarta niedziela Adwentu, rok A
MARYJA I JÓZEF WZOREM ZAUFANIA BOGU
Pierwsza niedziela Adwentu, rok B
CZUWAJMY I MÓDLMY SIĘ
Druga niedziela Adwentu, rok B
PROSTUJMY ŚCIEŻKI
Trzecia niedziela Adwentu, rok B
RADUJMY SIĘ W PANU
Czwarta niedziela Adwentu, rok B
SŁUŻMY PANU
Pierwsza niedziela Adwentu, rok C
WEZWANIE DO CZUJNOŚCI
Druga niedziela Adwentu, rok C
WEZWANIE DO CZYSTOŚCI

Wstęp

(...)
Adwentowe i Bożonarodzeniowe rozważania, które oddaję do rąk Szanownego Czytelnika, zrodziły się w czasie mojej choroby. W oczekiwaniu na decyzje lekarzy dotyczące dalszego leczenia miałem okazję spojrzeć w oczy prawdzie o kruchości ludzkiego życia i przekonać się o tym, że nie znamy dnia ani godziny, kiedy nastąpi przyjście Pana. Ten czas może być bardzo osobisty, bo takim jest zetknięcie się z własną śmiercią, czego doświadczyłem przeżywając zawał serca. Dziękuję Panu Bogu, za moje doświadczenie choroby i zwrócenie oczu na to, co najważniejsze dla chrześcijanina - osiągnięcie zbawienia! Czytelnikowi zaś, sięgającemu po te refleksje ujęte w formie kazań, życzę, aby mógł wznieść swe oczy ku niebu i na nim zobaczyć betlejemską gwiazdę, która napełni jego serce radością w oczekiwaniu i dążeniu na spotkanie z Panem, Który jest i Który byt, i Który przychodzi.
Autor
(...)

Fragment tekstu

(...)
Pierwsza niedziela Adwentu, rok A
TRZY PRZYJŚCIA PANA
Rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny. Każdy ADWENT, jaki przeżywamy, posiada trzy wymiary rzeczywistości naszej chrześcijańskiej wiary - Chrystus PRZYSZEDŁ, PRZYCHODZI i PRZYJDZIE. O tych trzech przyjściach naszego Pana Jezusa Chrystusa św. Bernard Opat powiedział: "pierwsze przyjście jest w ciele i słabości, to pośrodku w duchu i mocy, ostatnie zaś w chwale i majestacie". "Za pierwszym swoim przyjściem - mówił św. Bernard - Pan był widziany na ziemi i przebywał wśród ludzi, bo jak sam o tym mówi: ujrzeli i znienawidzili. Gdy nastąpi ostatnie przyjście, wtedy «wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże» i «będą patrzeć na Tego, którego przebodli». Ale pośrednie przyjście, o którym mówimy, jest ukryte i tylko wybrani widzą Pana w sobie, a ich dusze dostępują zbawienia".
Pierwsze przyjście Pana, które wspominamy, miało miejsce w Betlejem. Jezus, Syn Boży, w określonym miejscu i czasie przyszedł w "ciele i słabości", ukazując się naszym oczom. Stał się człowiekiem, aby podnieść do godności dzieci Bożych wszystkich ludzi.
Ostatnie przyjście, w "chwale i majestacie", nastąpi wtedy, gdy - jak to sam zapowiedział, a my z wiarą wyznajemy -"przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych". Stanie się to
na końcu czasów, gdy Chrystus uwielbiony przyjdzie sądzić człowieka i jego czyny.
Przyjście pośrodku "w duchu i mocy" dzieje się aktualnie. CHRYSTUS PRZYCHODZI.
Przychodzi codziennie na ołtarzach całego świata, rodząc się w kapłańskich rękach podczas konsekracji. Przychodzi i puka do naszych serc, w których pragnie zamieszkać.
Mieszkańcy Betlejem nie rozpoznali czasu nawiedzenia, w ubóstwie rodziny szukającej miejsca nie rozpoznali dnia spełnienia nadziei Izraela, nie rozpoznali czasu przyjścia Chrystusa - Zbawiciela.
"Gdybyśmy wiedzieli..." - mogli po narodzeniu Jezusa mówić - otworzylibyśmy dla Niego drzwi naszych domów, przyjęlibyśmy Go z radością. Gdybyśmy wiedzieli - mogli szeptać między sobą mieszkańcy Betlejem - że ta uboga kobieta oczekująca narodzin Dziecka jest Matką oczekiwanego Zbawiciela, nie pozwolilibyśmy Jej rodzić w ubogiej stajence.
Gdyby wielu z nas wiedziało, jak wielkie szczęście chce dać nam przychodzący Jezus, nie ociągalibyśmy się z przemianą życia, ale wzorem Noego rozpoczęlibyśmy budowę nowego świata opartego na Chrystusowych darach miłości i pokoju. Gdybyśmy uwierzyli Jego słowom zapowiadającym powtórne przyjście, nie tracilibyśmy czasu na to, co oddala od Boga, ale staralibyśmy się o to, by zawsze znajdował miejsce w naszych sercach.
Chrystus przychodzi do nas i przechodzi obok nas, ukrywając się w ludziach chorych, samotnych i opuszczonych. Często jednak nie chcemy Go zobaczyć zamieszkującego w drugim, zwłaszcza potrzebującym pomocy człowieku, a przecież sam nam powiedział: Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).
(...)

Strona redakcyjna

Wydawnictwo WAM, 1998
ul. M. Kopernika 26, 31-501 Kraków

Redakcja:
Ingrid Kraińska-Rogala

Projekt okładki:
Andrzej Sochacki

ISBN 83-7097-493-7

NIHIL OBSTAT. Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego,
ks. Adam Żak SJ, prowincjał. Kraków, 21IX 1998 r., l.dz. 218/98.