Bernard Sesboue SJ

Władza w Kościele - Autorytet, prawda i wolność

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Nakład wyczerpany!

Notka

Sprawowanie magisterium stanowi dziś w Kościele katolickim nie lada problem. Konieczność istnienia instancji regulującej kwestie wiary, tak aby Kościół mógł dawać pełne świadectwo o Bożym zbawieniu, jest oczywista. Jednak jej praktyczne funkcjonowanie może prowadzić do centralistycznego, a przez to autorytarnego wypaczenia sprawowanej władzy. Czy jesteśmy obecnie świadkami inflacji władzy magisterium? Czy powracamy, paradoksalnie, do sytuacji przedsoborowej?
W swoim ważnym dziele Bernard Sesboue podejmuje się konstruktywnej krytyki, szukając odpowiedzi na pytania: na czym opiera się autorytet doktrynalny w Kościele? W jaki sposób rozwijał się on na przestrzeni historii? Czym jest nieomylność w jej różnorakich formach? Czym jest odpowiedzialność papieża i odpowiedzialność biskupów wobec prawa kolegialności?
Wnikliwe studium podjęte przez Bernarda Sesboue przekonuje, że Kościół katolicki winien odnaleźć równowagę między wymaganiami autorytetu, prawdy i wolności. Autor podkreśla naglącą potrzebę pojednania między magisterium Kościoła a współczesną świadomością oraz szkicuje propozycje dotyczące kształtu, jakie magisterium mogłoby przyjąć w XXI wieku.
Bernard SESBOUE jest jezuitą, wykłada teologię dogmatyczną w Centre-Sevre. Opublikował liczne dzieła, z których nakładem Wydawnictwa "M" ukazała się czterotomowa Historia dogmatów (pod jego redakcją). Wkrótce ukaże się dzieło Jezus Chrystus na obraz ludzi (Jesus-Christ a 1'image des hommes).

Spis treści

Wprowadzenie
Pochodzenie tekstów
Skróty
PRZESZŁOŚĆ: LEKCJE HISTORII
1. Pojęcie magisterium w historii Kościoła i w historii teologii
ŚWIADECTWO NOWEGO TESTAMENTU
EPOKA PATRYSTYCZNA
Trzy pierwsze stulecia przed Soborem Nicejskim
Okres wielkich soborów powszechnych
ŁACIŃSKIE ŚREDNIOWIECZE
CZASY NOWOŻYTNE
Sobór Trydencki
Wiek XVIII
Wiek XIX
Sobór Watykański I
Teologia szkolna końca XIX wieku
WIEK XX: CIĄGŁOŚĆ I ZERWANIE
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
Encyklika Humani generis
Sobór Watykański II
Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
KONKLUZJE
Dodatek do rozdziału l
ROLA DENZINGERA OD XIX WIEKU DO NASZYCH CZASÓW
1. Zadziwiający los pewnej książki
2. Denzinger znakiem ewolucji w teologii

Wstęp

(...)
"Magisterium wystawione na próbę": ten tytuł jest niejako ogólnym wyznacznikiem studiów zebranych w tym tomie. Można by powiedzieć również: 'wielkość i ograniczenia" albo "wielkość i poddaństwo" magisterium. Wielkość magisterium bierze się z jego konieczności i z jego misji. Poddaństwo pochodzi od pokusy związanej ze sprawowaniem wszelkiego ludzkiego autorytetu: rozciągać - z różnorakich powodów i niesłusznie - granice swej odpowiedzialności i chcieć wszystko ukierunkowywać. To niebezpieczeństwo jest szczególnie groźne, kiedy ów autorytet jest sprawowany w sferze interpretacji Słowa Bożego w Kościele.
Ale przede wszystkim wielkość: wyrasta ona z samego misterium Wcielenia. Jezus powierzył swe orędzie, podobnie jak zarządzanie swymi tajemnicami, ludowi, jaki zechciał zgromadzić w Kościele. Owo orędzie musi trwać nienaruszone aż do Jego powrotu. Powierzone jest ludowi, który pozostal nieomylny w wierze przez działanie łaski. Łaska wszakże nie usuwa ludzkiej mediacji. Podobnie jak orędzie przyjęło formę ludzkich słów Jezusa, tak i winno być przekazywane z pokolenia na pokolenie jako żywe słowo. W takim kształcie posłuszne jest prawom przekazywania wszelkiej wiedzy między ludźmi. Nieobce mu są zatem zmienne koleje losu. (...)

Fragment tekstu

(...)
Doktryna wolności religijnej: zmiana czy ciągłość w Kościele?
Tradycjonalistyczna kontestacja Soboru Watykańskiego II ze strony arcybiskupa Marcela Lefebvre'a uległa stopniowo wyklarowaniu i radykalizacji. Wyklarowała się o tyle, o ile stało się jasne, że nie idzie w niej przede wszystkim o zakwestionowanie nowych form liturgii. Zradykalizowała się, biorąc na cel samą doktrynę soboru w jednym z decydujących punktów: wolności religijnej. Oto cała stawka "sprawy Lefebvre'a". Czy ten sobór wpisuje się w wielką tradycję Kościoła i wymaga posłuszeństwa ze strony katolików? Czy może raczej "sprzeniewierzył się" jej, wprowadzając stopniową apostazję wiary katolickiej, nie tylko u wiernych i księży, ale też u biskupów i samego papieża?
Takie właśnie wydaje się oskarżenie, później wyraźniej sformułowane przez arcybiskupa Lefebvre'a. 31 sierpnia 1985 roku skierował on do papieża Jana Pawła II "uroczyste ostrzeżenie" z okazji synodu nadzwyczajnego, który właśnie przygotowywano w Rzymie w związku z dwudziestą rocznicą Vaticanum II. Było to niemal nie zawoalowane ultimatum: synod jest ostatnią szansą Kościoła, by wyrzec się zatrutego owocu soboru, jakim jest doktryna o wolności religijnej. Trzema dokumentami, wokół których skupia się oskarżenie arcybiskupa Lefebvre'a, są Deklaracja Dignitatis humanae o wolności religijnej, Deklaracja Nostra aetate o religiach niechrześcijańskich (zawierająca długi paragraf o religii żydowskiej) oraz Dekret Unitatis redintegratio o ekumenizmie. Ta wypaczona trylogia jest odbiciem ideologii czasów współczesnych, które długo były potępiane przez papieży, propaguje apologię indyferentyzmu religijnego i rujnuje wiarę katolicką. (...)

Strona redakcyjna

Tytuł oryginału: Le magistere a l'epreuve. Autorite, verite et liberie dans l'Eglise
Redaktor techniczny: Ewa Czyżowska
Korekta:
Jolanta Kunowska
Barbara Wojtanowicz
Przygotowanie okładki: Pracownia AA
Copyright by Desclee de Brouwer, 2001
Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo "M", Kraków 2003
ISBN 83-7221-454-9
Wydawnictwo "M"
ul. Zamkowa 4/4, 30-301 Kraków
tel./fax (012) 269-34-62, 269-32-74, 269-32-77
http://www.wydm.pl
e-mail: wydm@wydm.pl
Druk: Pracownia AA, Pl. Na Groblach 5, Kraków