Krzysztof Moskal

Matka Jedności. Ekumeniczne rozważania tajemnic Różańca na każdy m-c

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Nakład wyczerpany!

Spis treści

Wprowadzenie

TAJEMNICE RADOSNE
1. Zwiastowanie I (Łk 1,26-28)
2. Zwiastowanie II (Łk 1,28b-38)
3. Nawiedzenie I (Łk 1,39-45)
4. Nawiedzenie II (Łk 1,46-49)
5. Narodzenie I (Łk 2,1-7)
6. Narodzenie II (Łk 2,12b-20)
7. Ofiarowanie w świątyni I (Łk 2,36-38)
8. Ofiarowanie w świątyni II (Łk 2,22;34-35)
9. Odnalezienie Jezusa w świątyni I (Łk 2,41-50)
10. Odnalezienie Jezusa w świątyni II (Łk 2,51-52)

TAJEMNICE ŚWIATŁA
11. Chrzest Jezusa w Jordanie I (Mt 3,13-15)
12. Chrzest Jezusa w Jordanie II (l Kor 12,13)
13. Objawienie na weselu w Kanie I (J 2,1-5)
14. Objawienie na weselu w Kanie II (J 2,7-12)
15. Głoszenie królestwa Bożego - wezwanie do nawrócenia I (Mt 5, 1-2;3-16)
16. Głoszenie królestwa Bożego - wezwanie do nawrócenia II (Mt,1-2)
17. Przemienienie na górze Tabor I (Mt 17,1-8)
18. Przemienienie na górze Tabor II (2 Kor 3,18)
19. Ustanowienie Eucharystii I (Mk 14,22-25)
20. Ustanowienie Eucharystii II (l Kor 11,23-26)

Wstęp

Nazwy Mater unitatis - "Matka jedności" użył po raz pierwszy św. Augustyn (Sermo 192,2). Dla naszych rozważań teologicznie można ją wyprowadzić z wydarzenia Zesłania Ducha Świętego, kiedy to Maryja była obecna w wieczerniku wraz całym Kościołem zjednoczonym na modlitwie (Dz 1,14).
W Konstytucji dogmatycznej o Kościele Sobór Watykański II wzywa: "Niechaj wszyscy chrześcijanie błagają wytrwale Matkę Boga i Matkę ludzi, aby Ona, która modlitwami swymi wspierała początki Kościoła, także i teraz w niebie, wywyższona ponad wszystkich Świętych, wstawiała się do Syna swego, dopóki wszystkie rodziny ludów, zarówno tych, które noszą zaszczytne imię chrześcijan, jak i tych, co nie znają jeszcze swojego Zbawiciela, nie zespolą się szczęśliwie w pokoju i zgodzie w jeden Lud Boży na chwałę Przenajświętszej i nierozdzielnej Trójcy" (LG 69).
Określenia "Matka jedności" używali także niekiedy w swoim nauczaniu papieże drugiej połowy XX wieku. W swoim rozważaniu z dnia 29 czerwca 1996 r. Jan Paweł II modlił się: "Zawierzajmy sprawę pełnej komunii między Kościołami Wschodu i Zachodu Najświętszej Dziewicy, kontemplując Ją w wieczerniku - tak jak Ją przedstawiają Dzieje Apostolskie - gdy w otoczeniu apostołów oczekuje zesłania Ducha Świętego (por. Dz 1,14). Maryja jest ikoną jedności i Ona powinna zawsze być naszym natchnieniem. Matka Kościoła niech wspomaga nasze wysiłki i przyspieszy nasze kroki, abyśmy «wobec Wielkiego Jubileuszu mogli stanąć jeśli nie całkowicie pojednani, to przynajmniej o wiele bliżsi przezwyciężenia podziałów powstałych w drugim tysiącleciu>> (Tertio millenio adveniente, 34)".
Kult maryjny wciąż dzieli dużą część chrześcijan. Spór jaki, toczył się wokół niego, oddalił od siebie wierzących w Chrystusa, niekiedy dość daleko. Należy tutaj powiedzieć, że Maryja nie przeszkadzała i nigdy nie będzie przeszkadzać w przywracaniu jedności między nimi. Utrudniają je niestety niewłaściwe formy pobożności maryjnej, a także nieuzasadnione uprzedzenia biorące się często z nieznajomości tradycji i duchowości innych chrześcijan. W przepowiadaniu i nabożeństwach - najczęściej prywatnych -zastrzeżenia budzą także nie zawsze poprawne ujęcia tematu pośrednictwa Maryi. "W wielu kazaniach nawet samo uzasadnienie pośrednictwa przybiera formę mariocentryzmu. Dochodzi tu do głosu przekonanie, że Maryja ma do tego prawo i może nawet żądać od Boga spełnienia próśb (...). Ten mariocentryzm jest także widoczny w kazaniach, które mówią na temat wstawiennictwa Maryi, jak i zakresu i sposobu pośrednictwa. W tych zagadnieniach dominuje antro-pomorfizm, wyrażający się w stwierdzeniach, że Maryja uspokaja Bożą sprawiedliwość, że wszystko może, że przez Jej ręce przechodzą wszystkie łaski, które rozdziela według upodobania, przypisuje się Jej jakby rolę sakramentu" (T. Lewandowski, Soborowa wizja Maryi a polskie kaznodziejstwo maryjne, "Współczesna Ambona" 13 (1985) nr 4, s. 141-142). Biorąc pod uwagę uwrażliwienie na te sprawy chrześcijan innych denominacji wyznaniowych (szczególnie protestanckich), nie można powiedzieć, aby takie błędne - nawet w rozumieniu katolickim - sformułowania przyczyniały się do przywracania jedności.
Niniejszy zbiór rozważań wychodzi naprzeciw tym, którzy w rozważaniu tajemnic Różańca chcieliby skorzystać nie tylko ze skarbów duchowości Kościoła rzymskokatolickiego, ale także z duchowego bogactwa Kościoła prawosławnego i Kościołów poreformacyjnych. Wybór tekstów był subiektywny i nie zawsze są one reprezentatywne dla poglądów dominujących w danym Kościele. Zawarte tu rozważania odnoszą się także do tematyki ekumenicznej, mogą zatem stanowić materiał do przygotowania homilii z okazji Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Zasadniczo jednak rozważania przeznaczone są do wygłoszenia podczas październikowych nabożeństw różańcowych. Kolejność, w jakiej są podane, nie jest zobowiązująca, a nawet nie wydaje się stosowne, aby trzymać się jej niezależnie od tego, jakie z tajemnic rozważamy na modlitwie. Po odmówieniu części różańca należy wybrać rozważanie, odnoszące się do jednej z należących do niej tajemnic. Zaleca się, aby rozważania były głoszone przed wizerunkami Maryi z Dzieciątkiem lub Pięty. Nie wydaje się przy tym konieczne wprowadzanie adoracji Najświętszego Sakramentu.
Źródłem większości rozważań wybranych fragmentów Pisma Świętego są teksty opublikowane w tomach serii: Beatam me dicent... Teksty o Matce Bożej pod red. o. Stanisława Celestyna Na-piórkowskiego: t. 7 i 8, Prawosławie, wybór, opracowanie i posłowie: ks. Henryk Paprocki, przedmowa: o. Jan Sergiusz Gajek MIC, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów 1991; t. 10, Chrześcijaństwo ewangelickie, wstęp, wybór, opracowanie: Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 2000.(...)

Fragment tekstu

(...)
3. NAWIEDZENIE I
" W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę, Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana» " (Łk 1 ,39-45).
Większość chrześcijan, gdyby zapytać ich dzisiaj, bez wątpienia zgłosiłaby gotowość pełnienia czynów miłosierdzia i wyraziła przekonanie, że będą one stanowić świadectwo ich wiary. Jak wielu jednak nie zastrzegłoby od razu, że owszem są gotowi, ale nie w tej chwili, może za jakiś czas; i na pewno nie przy tym stanie majątkowym, bo wiadomo, jak teraz wszystkim jest ciężko. Maryja w tajemnicy Nawiedzenia uczy nas gotowości do służby bliźniemu w każdym czasie. Jak pisał Marcin Luter w swoim Komentarzu do hymnu Magnificat: "[Maryja] mogła była powiedzieć: mam teraz dosyć, jestem Matką Bożą i mam Syna Bożego w swoim żywocie, byłoby mi wstydem, żebym komukolwiek służyła, powinnam siedzieć na fotelu i mieć wokoło siebie sześć służących, które by mi służyły. Ale ona tego nie czyni, idzie dalej i chce innym służyć".
Spoglądając oczami duszy na Maryję podążającą górskimi drogami, w skwarze judejskiego klimatu uczmy się naśladować Jej postawę. Ks. Marek Jerzy Uglorz, tak o tym pisał: "Służąc Maria stała się matką Chrystusa, Pana i Zbawiciela. Służąc stała się łonem Bożego dzieła na ziemi. Stąd możemy powiedzieć, że każda służba podejmowana z pokorą i świadomością konieczności usłuchania słowa Bożego, jest Bożym dziełem na ziemi. Gdzie jest służba, tam jest dobro i miłość, tam jest Bóg w człowieku i przez człowieka. Gdzie jest służba, tam jest krzyż i poświęcenie, tam jest ratunek i wybawienie. Dlatego godnym błogosławieństwa i najwyższego szacunku jest każdy człowiek, który jak Maria potrafi podjąć Boże dzieło służby wśród ludzi jej czekających: «Błogosławionaś ty między niewiastami>>. [...] Jeśli zatem myślimy o sobie jako o chrześcijanach oraz przeżywamy swoją egzystencję na ziemi jako powołanie do miłości, nie wahajmy się pójść drogą Maryi, drogą służby. Bądźmy łonem Chrystusa w naszym świecie, małej ojczyźnie [... w naszej parafii], to znaczy niech Chrystus przez nas i w nas działa wśród ludzi potrzebujących i uciśnionych, czekających na dobroć i miłość". W postawie Maryi dostrzec możemy też przykład wielkiej pokory. Niekiedy wyróżnienie i godność nadane człowiekowi wbijają go - sam nawet nie wie, kiedy - w dumę i wytwarza dystans pomiędzy nim a ludźmi z którymi do tej pory żył. Jest nawet odpowiednie do takiej sytuacji łacińskie przysłowie: honores mutant mores (godności zmieniają obyczaje). Maryja została przez Boga wyróżniona, tak bardzo jak żaden człowiek przed Nią, ani nigdy potem nie będzie, a jednak pozostała wciąż tą samą, gotową do pomocy, młodą dziewczyną. Wspomniany wyżej Autor wzywa nas do Jej naśladowania. "Istotną cechą Marii i jej służby była uniżoność i pokora, której brakuje wielu ludziom. W cichości i zaufaniu szukała dla siebie pocieszenia, a nie w eksponowaniu własnej osoby. Właśnie dlatego znalazła uznanie w oczach świętego Boga. Przyjście Zbawiciela na świat miało dokonać się w pokorze i cichości, co okazało się nieco później w Betlejem. Sprawa Boża zawsze dzieje się przez pokorę i w cichości. Jezus też nie szukał rozgłosu, ale uzdrowionym przez siebie ludziom i świadkom Jego cudownych dzieł, nakazywał milczenie. Dorastający i dojrzewający Jezus znalazł zatem w osobie swojej Matki zapewne dobrą nauczycielkę służby i pokory. Nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy i my dostrzegli w Marii nauczycielkę codziennego postępowania. Uczmy się od niej, jak mamy nosić Chrystusa w sobie i jak przez nas Zbawiciel ma rodzić się na ziemi. (...)

Strona redakcyjna

Copyright by Wydawnictwo BIBLOS, Tarnów 2003

ISBN 83-7332-146-2

N i h i l o b s t a t
Tarnów, dnia 3.07.2003 r.
ks. dr hab. Antoni Żurek

Imprimatur
OW-2/37/03, Tarnów, dnia 7.07.2003 r.
Wikariusz Generalny
Bp Władysław Bobowski

Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej
BiblosPlac Katedralny 6, 33-100 Tarnów
tel. (0 prefix 14)621-27-77
fax(0 prefix 14)622-40-40
e-mail: biblos@wsd.tarnow.pl
http://www.diecezja.tarnow.pl/biblos