Dominik Wider OCD

Zapatrzeni w Chrystusa

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Droga, którą osoby konsekrowane powinny podjąć
na początku nowego tysiąclecia, jest naznaczona
kontemplacją Chrystusa...
Można zapytać:
gdzie kontemplować oblicze Chrystusa?
Istnieje wiele rodzajów Jego obecności,
które należy wciąż na nowo odkrywać.
Jest On realnie obecny w swoim Słowie
i Sakramentach, w sposób szczególny w Eucharystii.
Żyje w swoim Kościele, staje się obecny
we wspólnocie tych, którzy się jednoczą w Jego imię.
Staje przed nami w każdej osobie, utożsamiając się
w sposób szczególny z najmniejszymi, biednymi,
z tymi, którzy cierpią i są w potrzebie.
Wychodzi na spotkanie w każdym wydarzeniu
radosnym i smutnym, w próbie i w radości,
w cierpieniu i w chorobie.
Świętość jest owocem spotkania z Nim
w różnych okolicznościach, gdzie możemy odkryć
oblicze Syna Bożego, oblicze cierpiące,
a jednocześnie oblicze Zmartwychwstałego.
Tak jak był obecny w codzienności życia, tak również
dzisiaj ukazuje swoje oblicze w życiu codziennym.
Dla rozpoznania Go potrzebne jest spojrzenie wiary,
wypływające z zażyłości ze Słowem Bożym,
z życia sakramentalnego, z modlitwy,
a przede wszystkim z praktykowania miłości,
ponieważ tylko miłość
pozwala na całkowite poznanie Mistrza.
Rozpocząć na nowo od Chrystusa (p. 23)
Instrukcja Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego

Fragment tekstu

(...)
Jezus - jedynie konieczny
Maria (...) siadła u nóg Pana i przy. słuchiwała się Jego mowie.
Łk l0, 39 (PC 4)
Wybranie Jezusa Chrystusa w powołaniu zakonnym stawia ci konkretne wymagania. Ponieważ jest to wybór oparty na wzajemnej miłości Boga i człowieka, stan ten jest porównywalny do miłości dwojga osób zawierających małżeństwo. Nie ma potrzeby w tym miejscu mówić o nieskończonej i wiernej miłości Jezusa. Wystarczy wziąć do ręki Ewangelię. Natomiast musisz sobie przypomnieć o twojej miłości do Jezusa i wymaganiach jakie ci ona stawia. Przede wszystkim jest to miłość "na zawsze": na całą wieczność, która dla ciebie już się rozpoczęła. Następnie jest to miłość, która wiąże twoje życie z życiem Jezusa: twoje życie powinno mocą miłości przylgnąć do życia Jezusa. Jezus w Ewangelii określa to słowami: "Chodź za Mną" (Mt 19, 21). Iść za kimś oznacza: zamieszkać razem, prowadzić wspólne życie, wszystko mieć wspólne, duchowo obejmować i realizować te same cele, te same wartości, po prostu - stanowić jedno. Związanie się miłością z Jezusem sprawia, że On staje się jedynie konieczny. Wszystko inne nie ma żadnego znaczenia, to znaczy
nie absorbuje sobą, nie nęci, jest czymś drugorzędnym- Kościół, chcąc zobrazować tę miłość, odwołuje się do przykładu Marii i jej siostry Marty (Łk 10, 39). Ona kocha Jezusa. Nie myślała nawet, że mogłaby czymś Go ugościć. Jej wystarczyło patrzenie na Niego i słuchanie tego, co mówi. Obraz krzątającej się Marty wydaje się bardziej realistyczny i praktyczny. W wymiarze czysto ludzkim ma to pewne znaczenie. W wymiarze duchowym, szczególnie w wymiarze miłości Boga - niewiele znaczy. O wiele ważniejsze jest to, że Umiłowany Jezus jest jedynym, najważniejszym. Bo ważne jest to, że jest, że
o czymś mówi, że miłujący pragnie Go słuchać i spełniać wszystko, czego On sobie życzy. I wreszcie, prawdziwa miłość nie zajmuje się sobą, swoimi sprawami. Osoba zakonna, związana jedynie i wyłącznie z Jezusem, troszczy się tylko o Jego sprawy
i bierze je za swoje (l Kor 7, 32). To wszystko oznacza, że w twoim życiu Jezus jest jedynie konieczny. Idź więc za Jezusem jako za jedynie koniecznym, słuchaj Go i troszcz się o Jego sprawy.
(...)