o. Cherubin Pająk OFM

Wytrwajcie w miłości mojej rok C

Kategoria  homiletyka

Wydawnictwo Calvarianum
Cena 14.90 zł

ISBN 83-87395-46-3
248 stron
format 140x200 mm
oprawa miękka
wydane Kalwaria Zebrzydowska 200
waga 0.302 kg
nr kat. Rhema 07609

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Zadzwoń i zamów

Zamów przez e-mail

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.


Pokaż koszyk

Fragment tekstu

PIERWSZA NIEDZIELA ADWENTU
Jr 33, 14-16: Potomek Dawida będzie wymierzał sprawiedliwość
1 Tes 3, 12-4, 2: Utwierdzenie w świętości na przyjście Chrystusa
Łk 21, 25-28. 34-36: Oczekiwanie powtórnego przyjścia Chrystusa

U progu nowego roku liturgicznego
Czy rozpoczynać od nowa?
Ktoś powiedział taką sentencję: "Źle pracuje ten, kto ciągle zaczyna od nowa". Zdanie to zawiera wiele prawdy. Jeśli ktoś ciągle zaczyna od nowa, tzn., że popełnił jakiś błąd w założeniu. Jeśli musi zaczynać od nowa, to znaczy, że coś mu się nie udało, coś nie wyszło. Może cel był za mało lub za bardzo ambitny? A może przyczyną niepowodzenia był słomiany zapał lub wewnętrzne rozbieganie? Może to wskazywać na niedojrzałą osobowość.
W psychologii mówi się o tym, że trzeba korygować swoje życie, coś nieraz wypada zburzyć, aby zacząć budować na wyższym poziomie.
W nauce moralnej Kościoła katolickiego pojęcie odnowy jest powszechne. Nawet w piosence ewangelicznej śpiewamy: "Ciągle zaczynam od nowa, choć często w drodze upadam. Wciąż jednak słyszę te słowa, że kochać, to znaczy powstawać". Czy w naszym życiu religijnym żyjemy tylko cyklicznie, czy też jest miejsce na kontynuację? Kolejny rok liturgiczny, który rozpoczynamy nakłania nas do postawienia sobie takiego pytania.
W religii naszej ciągle jest nawoływanie do odnowy, do nawrócenia, do rozpoczynania od nowa. Konieczność odnowy nie wypływa jednak z niedojrzałości planów, z niedojrzałości doktryny, prawdy. Tę mamy objawioną i niezmienną. Kościół przedkłada każdemu jako program do realizacji, program na całe życie.Konieczność odnowy płynie jednak z niedoskonałości naszego postępowania, z naszej małoduszności, skłonności do złego, braku konsekwencji, słabości itp.
Pozornie wydawać się może, że Kościół więcej mówi o wyczekiwaniu, o spojrzeniu w przyszłość niż o teraźniejszości. Ostatecznie jednak chodzi o to, by spoglądając w przyszłość, żyć teraźniejszością, teraźniejszością ukierunkowaną w przyszłość.

Adwent, który przed nami
Przeżywamy Pierwszą Niedzielę Adwentu. Z jej nadejściem rozpoczynamy kolejny, nowy rok liturgiczny. Kościół, tworząc rok liturgiczny, nie bierze pod uwagę zjawisk astronomicznych: ruchu gwiazd, słońca i księżyca, choć Boże Narodzenie zbiega się w przybliżeniu z rzymskim świętem "sole invictus" (zwycięskiego słońca). Kalendarz liturgiczny w swoim przebiegu odtwarza dzieje zbawienia a także życie i działalność ziemską Chrystusa. Jest zatem rok liturgiczny pewną całością, którą się cyklicznie przeżywa. Jednak jego odniesienie w przyszłość świata i człowieka stanowi pewne kontinuum, jest czymś stałym. Treści ideowe przeżywane w roku liturgicznym kierują naszą uwagę na rzeczy ostateczne.
Przez rok liturgiczny prowadzą nas słowa Pisma świętego i świętej liturgii. Od reformy liturgicznej przeprowadzonej na Soborze Watykańskim II czytania liturgiczne są ułożone w cykle. Mamy dwa cykle na dni powszednie i trzy na niedziele i święta. W cyklach niedzielnych i świątecznych wykorzystywane są Ewangelie według ich autorstwa (Mateusza Marka i Łukasza). Ewangelia według św. Jana, tak odrębna od Ewangelii synoptycznych, jest wykorzystywana we wszystkich cyklach jako pewien dodatek. Teksty czytań mszalnych są tematem naszych rozważań.
Będziemy słuchać i rozważać Ewangelię zredagowaną przez św. Łukasza, który był lekarzem. Nawrócił się około roku 40. Znał świętego Pawła i niekiedy towarzyszył mu w podróżach
apostolskich. Częste kontakty z ludzkim cierpieniem uczyniły z niego pisarza dobroci, miłosierdzia i współczucia. Jego Ewangelia powstała już po zburzeniu Jerozolimy (r. 75-80). To, że widział gruzy tego świętego miasta również wpłynęło na redakcję jego Ewangelii i drugiej przypisywanej mu księgi - Dziejów Apostolskich.
Godne podkreślenia jest to, że był w bezpośrednim kontakcie z Matką Bożą i z pobożnymi niewiastami, które towarzyszyły Jezusowi w Jego wędrówce po Palestynie.
Ze źródeł, z których mógł korzystać przy pisaniu wspomnianych dzieł można m. in. wymienić Ewangelię św. Marka oraz aramejską wersję Ewangelii św. Mateusza.
Pod względem doktryny Ewangelia Łukasza jest Ewangelią zbawienia. Od św. Pawła, swego mistrza, przejął uniwersalizm nauki o zbawieniu. Na pierwszy plan wysunął miłość Chrystusa do biednych i ubogich, cierpiących.

(...)

Strona redakcyjna

Opracowanie graficzne
Ks. Wacław Piszczek CM

Zdjęcie na okładce
Br. Albert Mocarski OFM

Imprimatur
Kuria Diecezjalna w Rzeszowie
Bp Edward Białogłowski, vic. generalny

Jmprimi potest
O. Romuald Kośla OFM, prowincjał

Adiustacja
Lucyna Budacz

Wydawnictwo oo. Bernardynów "CALVARIANUM"
34-130 Kalwaria Zebrzydowska
ul. Bernardyńska 46
tel. (033) 87-66-304; 87-65-518
fax 87-66-641

ISBN 83-87395-46-3

Druk:
Wydawnictwo ITKM ul. Stradom 4, 31-058 Kraków

 

Powrót