Pasquale Ionata

W poszukiwaniu harmonii. Jak osiągnąć równowagę pomiędzy instynktami..

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

Pasquale Ionata jest psychologiem i psychoterapeutą,
autorem prac Psychologia a problemy życia religijnego
Optymizm, Umieć kochać. Specjalizuje się w logoterapii treningu autogennym i hipnozie. Mieszka i pracuje w Rzymie.
Stopy oparte na ziemi, a głowa zwrócona
ku otwartemu niebu - naturalna postawa
jest odzwierciedleniem naszej podwójnej natury,
złożonej z instynktów i ducha.
Wiecznie rozdarci pomiędzy potrzebą bycia na ;
a pragnieniem podążania w nieznane,
nieustannie poszukujemy harmonijnej równowagi.
Aby ją osiągnąć,
musimy się nauczyć wykraczania poza siebie,
nawiązywania relacji z innymi,
okazywania im miłości i szacunku.
Sytuacje przedstawione w książce,
w których wszyscy możemy się rozpoznać,
mogą być receptą na to,
jak osiągnąć pełną równowagę psychofizyczną.

Fragment tekstu

(...)
Radzenie sobie z krytyką
Nie chcę dać się innym poznać, aby potem nie być krytykowaną. Zważywszy na to, że boję się samotności, czy można poradzić sobie z krytyką?
(Czytelniczka z Rzymu)
Wiele problemów lęku społecznego wiąże się ze strachem przed negatywnym osądem innych. Łatwo można zranić krytyką, ponieważ stanowi ona groźbę odrzucenia. Dawniej, gdy przetrwanie bardziej niż dziś zależało od więzi ze swoją grupą, lęk przed odrzuceniem musiał być bardzo silny.
Istnieją dwa rodzaje krytyki: konstruktywna i manipulacyjna. Pierwsza kierowana jest po to, aby zmienić nie osobowość jednostki, ale jej zachowanie w określonej sytuacji. Na przykład: "Twoja odpowiedź wydaje mi się przesadna; za bardzo podniosłeś głos".
Krytyka manipulacyjna natomiast uderza w osobowość jednostki. Jest ogólna i generalizująca, dzięki obecności słów: "nigdy", "zawsze", "wszystko", "nic" w zdaniach takich, jak: "Nigdy się nie zmienisz". Jej skutkiem, jeśli nie celem, jest często wpędzenie nas w poczucie winy.
Dlaczego niektórzy próbują nami manipulować? Naturalnie, aby wyciągnąć z tego korzyść, kontrolując na przykład
nasze uczucia. Nie łudźmy się, większość interakcji społecznych stanowią często te agresywne i manipulacyjne. Agresywność jest formą otwartej przemocy, która działa z zewnątrz: podnosi się głos, wręcz dochodzi do rękoczynów. Manipulacja, przeciwnie, jest formą agresywności, która oddziałuje na swoją ofiarę z wnętrza, nieraz nawet łagodnie. Zdanie w rodzaju: "Nigdy bym się tego po tobie nie spodziewał" budzi w drugim emocje każące mu myśleć, że zdradził oczekiwania kogoś, kto życzył mu tak dobrze. Albo: "Dziś czułam się przez ciebie bardzo źle", "Zniszczyłeś całe moje życie" itp., są to manipulacje, które wywołują w rozmówcy poczucie winy, przypisując mu nieadekwatną odpowiedzialność. Zamierza się ugodzić w jego wolę zdaniami w rodzaju: "Nigdy nic nie robisz"; w pewność siebie: "Nigdy byś tego nie zrobił"; a nawet w cechy moralne: "Jesteś tępy i ograniczony".
Ale poza poczuciem winy krytyka wywołuje także poczucie niewiedzy związane ze strachem przed powiedzeniem czegoś głupiego. Taka krytyka godzi w inteligencję za pomocą zdań w rodzaju: "Jak to, nie rozumiesz?"; w pamięć: "Nigdy nic nie pamiętasz" i w uwagę: "Nigdy nie uważasz".
Istnieją poza tym zdania, które dają nam odczuć pewną niejasną groźbę, coś dwuznacznego, mogącego jednak zburzyć spokój. Na przykład: "Jak Pan śmie?"; "Nie wie Pani, kim jestem"; "Zapłaci Pan za to!"; "Poczekaj, aż wróci dziadek"; "O wszystkim powiem twoim rodzicom".
Jak odpowiada się na krytykę? Pomyłki zdarzają się
wszystkim, a poczucie winy wydaje się w takim przypadku
czymś właściwym; uświadomienie sobie winy, prośba o prze-
znaczenie i przyjęcie krytyki i kary jest oznaką bycia osobą
psychicznie zdrową. Przeciwnie, ten kto unika uświadomie-
nia sobie własnych błędów, albo nigdy nie prosi o wybaczenie,
słusznie uważany jest za osobę egocentryczną i niepewną.(...)