Elżbieta Domareck-Malinowska (red.)

Wychowanie dzieci upośledzonych umysłowo w ośrodkach specjalnych ...

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Spis treści

SPIS TREŚCI
WSTĘP
Elżbieta Domarecka-Malinowska, s. Jolanta Wojtaszak FMM SPECYFIKA WYCHOWANIA UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO W PLACÓWKACH PROWADZONYCH PRZEZ ZGROMADZENIA ZAKONNE
1. Pojęcie upośledzenia umysłowego
2. Charakterystyka osób z upośledzeniem umysłowym
3. Rozwój opieki nad dzieckiem upośledzonym umysłowo w Polsce
4. Specyfika opieki i wychowania dzieci upośledzonych umysłowo
w placówkach prowadzonych przez zgromadzenia zakonne
Bibliografia
S. Jolanta Wojtaszak FMM
DZIAŁALNOŚĆ WYCHOWAWCZA ZGROMADZENIA
SIÓSTR FRANCISZKANEK MISJONAREK MARYI
W DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ W KADŁUBIE
1. Tradycje wychowawcze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi
2. Powstanie i dzieje Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci w Kadłubie
3. Działalność wychowawcza prowadzona w Domu Pomocy Społecznej w Kadłubie
Bibliografia
S. Bożena Sztukowska RM
WYCHOWANIE DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO
W ZGROMADZENIU SIÓSTR FRANCISZKANEK RODZINY MARYI
1. Tradycje wychowawcze Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi
2. Historia Specjalnego Ośrodka Wychowawczego
w Markach-Pustelniku na podstawie kronik zakładu,
wspomnień Sióstr i innych dokumentów
Bibliografia

Fragment tekstu

Zgromadzenia zakonne od początków swego istnienia opiekowały się ludźmi potrzebującymi pomocy - samotnymi, ubogimi, chorymi, upośledzonymi. Siostry prowadziły działalność oświatową, organizowały szkoły i zakłady opiekuńczo-wychowawcze.
Do tradycji polskiej myśli pedagogicznej należy współistnienie wielu poglądów wychowawczych i form edukacyjnych realizowanych w różnych placówkach oświatowych; publicznych i prywatnych, sudeckich i prowadzonych przez organizacje wyznaniowe. Najstarsze placówki oświatowe były w Polsce kierowane przez instytucje kościelne, a więc parafię, zgromadzenia, zakonne, a w przypadku opiekuńczych - przez bractwa miłosierdzia.
Szczególnie bogata jest historia wychowania organizowanego przez zgromadzenia zakonne w różnego typu szkołach, w placówkach opiekuńczych dla chorych i upośledzonych oraz w zakładach dla moralnie zaniedbanych. W okresie powojennym działania władz, ukierunkowane na ateizację społeczeństwa, spowodowały znaczne ograniczenie lej działalności. Mimo to zakłady prowadzone przez zgromadzenia funkcjonowały i starały się kontynuować swój styl wychowania. Polegał on na poszanowaniu wartości zakorzenionych w etyce chrześcijańskiej, na przestrzeganiu praw zawartych w dekalogu, szacunku dla siebie i drugiego człowieka. Działalność tą obrazuje wypowiedź Siostry Przełożonej z Ośrodka Opiekuńczo-Wychowawczego w Nowym Sączu: "Bez względu na czasy historyczne, na warunki w jakich przyszło żyć, bez względu na utrudnienia, zmieniające się metody, personel, itd., jeden cel pozostawał niezmienny: przywrócić dzieci l Jogu, rodzicom, środowisku w jak najlepszej kondycji psychicznej, fizycznej i umysłowej, rozwinąwszy to, co najwartościowsze, nie zatraciwszy tego, co już mają najlepsze" (J. Piotrowska, 1995, s. 4).