Klaus W. Vopel
Sztuka opowiadania, sztuka słuchania. Praktyczne wskazówki i ćwiczenia
Kategoria naukoweWydawnictwo Jedność
ISBN 83-7224-590-8
216 stron
format 160x230 mm
oprawa miękka
wydane Kielce 2003 r.
waga 0.235 kg
nr kat. Rhema 06472
Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!
Pozycja archiwalna.
Zadzwoń i zamówZamów przez e-mail
Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.
Pokaż koszyk
Notka
Opowiadania są doskonałym tworzywem do pracy z grupami w szkole i poza nią; stanowią również instrument pomocny w rozmaitych terapiach i treningach. Opowiadania przemawiają do naszej podświadomości. Dzięki nim łatwiej się uczymy, ponieważ budzą zainteresowanie obrazami i symbolami. "Sztuka opowiadania, sztuka słuchania" oferuje różnorodny materiał ćwiczeń dla wszystkich, którzy chcieliby płynnie pisać i żywo opowiadać. Zamieszczone tutaj eksperymenty pomagają uczestnikom w rozwijaniu fantazji i kreatywności. Wzmacniają one zdolność komunikowania się oraz przyczyniają się do rozpoznawania ograniczających uprzedzeń, które są przeszkodą w intensywnych kontaktach tak ze sobą, jak i z innymi ludźmi. Dobre opowiadania stanowią nieodpartą pokusę spojrzenia na życie z innej perspektywy.
Fragment tekstu
(...)
Opowiadania o miłości i małżeństwie
W wielu rodzinach opowiadane są również takie historie, które mówią o tym, jak poszczególne pary poznały się i jak przebiegało ich małżeństwo. Niektóre z tych historii mają silny dramatyczny akcent, szczególnie jeśli chodzi o zdradę małżeńską, alkoholizm, albo nagłe zniknięcie jednego z partnerów. Ale historie te są opowiadane nie tylko po to, by zaspokoić ciekawość, lecz również by zagwarantować stabilność rodziny. Każde zachowanie, które zagraża stabilności rodziny, jest w takich opowieściach napiętnowane. Miłość, jeśli jest zbyt namiętna i niekontrolowana, nieposkromiona seksualność i nieślubni potomkowie, wszystko to postrzegane jest w wielu rodzinach jako groźne. A nawet jeśli obecnie za oczywiste uważamy indywidualne prawo do szczęśliwego związku miłosnego: każde nowe małżeństwo jest sprawą rodzinną. Świadomie albo nieświadomie członkowie rodziny starają się, by udzielić nowej parze odpowiednich instrukcji. Klasyczny temat, który jest już prawie stereotypem, związany jest z miłością i pieniędzmi. W historiach rodzinnych oba motywy pojawiają się często powiązane, a prawie zawsze opowiada się, jakie fatalne skutki ma to, gdy jeden z partnerów zarabia za mało pieniędzy, jest zbyt rozrzutny czy nie posiada "talentu do zarabiania pieniędzy". Inny temat związany jest z namiętnością. Często opowiada się, jak ogromna miłość przeradza się w nienawiść i prowadzi do rozwodu albo ucieczki partnera, lub też do utraty rodzinnego majątku. Tylko nieliczne opowieści zachwalają zalety romantycznej miłości.
Jest jeszcze trzeci motyw, wyrażany przede wszystkim w pośredni sposób, a są to ostrzeżenia przed małżeństwem. W tym przypadku rodzice mają nieświadome pragnienie, aby zachować status quo. Rodzice pozostają rodzicami, a dzieci pozostają dziećmi. Wtedy opowiadane w rodzinie historie służą temu, by podsycać niepewność dzieci tak, że albo w ogóle nie wstępują w związek małżeński, albo ich małżeństwa kończą się porażką. Jeśli powtarza się to z pokolenia na pokolenie, wtedy możemy mówić już o pewnego rodzaju klątwie, jaka spoczywa na rodzinie, a która dla każdego następnego pokolenia oznacza trudną hipotekę. Dzieci i dzieci tych dzieci wątpią w swoją kompetencję połączenia spontanicznej miłości i stabilnego małżeństwa.(...)