Jan Efrem Bielecki OCD

Myśli i słowa. Św.Teresa od Dzieciątka Jezus. Doktor Kościoła

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Nakład wyczerpany!

Wstęp

(...)
Dobiega końca jubileuszowy, setny rok od świątobliwej śmierci jednej z najbardziej popularnych świętych w Kościele, Teresy od Dzieciątka Jezus, młodej Karmelitanki Bosej, zmarłej w Lisieux. we Francji, 30 września 1897 r. Za życia była zupełnie nie znana. Jako młoda, bo zaledwie piętnastoletnia dziewczynka, wstąpiła do surowego klauzurowego klasztoru Sióstr Karmelitanek Bosych we wspomnianym Lisieux. Przeżyła w nim 9 lat. spędzając dni na modlitwie, pracy i pokucie. Całe swoje młode i zarazem surowe życie poświęciła Bogu za Kościół i jego rozwój, zwłaszcza za misje i misjonarzy, oraz za zbawienie - jak mawiała - nieśmiertelnych dusz. Zmarła mając niecałe 25 lat.
(...)

Fragment tekstu

(...)
402 Czy myślisz, że św. Teresa (od Jezusa) otrzymała więcej łask aniżeli ty?... Nie powiem ci, żebyś dążyła do seraficznej świętości, ale żebyś była doskonałą, jak Ojciec twój niebieski jest doskonały... (L 86/107).
403 Dziękuj Panu Bogu za wszystkie udzielone ci łaski, a nie bądź tak dalece niewdzięczna, by ich nie dostrzegać (L 87/109).
404 Robisz na mnie wrażenie małej wieśniaczki, do której przychodzi potężny król, by prosić ją o rękę, a ona nie ma odwagi go przyjąć pod pretekstem, że nie jest dostatecznie bogata ani nie zna się na dworskich zwyczajach, nie zastanawiając się nawet nad tym, że jej królewski narzeczony o wiele lepiej zna jej ubóstwo i jej słabość niż ona sama... (L 87/109).
405 Jeżeli ty jesteś niczym, nie możesz zapominać, że Jezus jest Wszystkim, a także, że masz zagubić swoje nic w Jego nieskończonym Wszystkim, jedynie godnym miłości (L 87/109).
406 Gdy poznamy, że jesteśmy bardzo nędzni, przestajemy wpatrywać się w siebie, a wpatrujemy się tylko w Umiłowanego... (L 87/109).
407 Co do mnie, nie znam lepszego środka, by dojść do doskonałości, jak miłość... (L 87/109).
408 Niekiedy szukam innego słowa, by wyrazić miłość, ale na ziemi wygnania słowa są niezdolne, by oddać wszystkie drgnienia duszy, i dlatego należy się trzymać tego jedynego wyrazu: Miłować!... (L 87/109).
409 Oddaj Jezusowi całe twoje serce, gdyż On tego pragnie... (L 87/109).
410 Uczyńmy w naszym sercu małe tabernakulum, w którym Jezus będzie mógł się schronić, i wtedy znajdzie pociechę i zapomni o tym, o czym my nie możemy zapominać: o niewdzięczności dusz, które Go zostawiają w pustelni tabernakulum... (L 88/108).
411 Nie proszę o miłość odczuwaną przeze mnie, lecz którą by odczuwał sam Jezus (L 89/114).
412 O, jak słodko miłować Jezusa i sprawiać, by Go inni miłowali!... (L 89/114).
413 Jeżeli taka jest wola Jezusa, będę zadowolona i zgodzę się przez całe życie iść mroczną drogą, byle bym kiedyś doszła do szczytu góry Miłości; sądzę jednak, że to nie będzie tu na ziemi... (L 90/112).
(...)