ks. Józef Tischner

Jak żyć?

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Notka

O człowieku nie można powiedzieć, że jest, albowiem człowiek jest w stadium ciągłego stawania się. Sens tego stawania się leży w tym, by człowiek z osoby, jaką jest przez swoją naturę, przekształcił się w osobowość, to znaczy, by doszedł do pełnego rozkwitu w swych władzach duchowych i cielesnych. Im bardziej człowiek jest osobowością, tym bardziej jest człowiekiem.

Spis treści

1. O powinności etycznej
2. Czy człowiek jest istotą wolną?
3. Wolność i temperament
4. O prawie natury
5. O kształtowaniu sumienia
6. Czym jest sumienie?
7. Ucieczka przed sumieniem
8. Pole odpowiedzialności
9. Czy cel uświęca środki?
10. Sens normy etycznej: zakazu i nakazu
11. Czyn etycznie dobry
12. Zło moralne a grzech
13. Cnota jako etyczna sprawność
14. Wiara religijna
15. Dlaczego ludzie wierzą i nie wierzą
16. Wiara i modlitwa
17. W Bogu pokłada się nadzieję
18. Miłuj Boga nade wszystko
19. Miłuj samego siebie
20. Troska o ciało - dzisiaj
21. Nasz bliźni jest osobą
22. Trzy zasady naszego stosunku do bliźniego
23. O miłości człowieka do człowieka
24. Miłość nieprzyjaciół
25. O nienawiści: "komu bije dzwon"
26. Jestem chrześcijaninem
27. Ku pięknemu człowieczeństwu
28. Oblicze Boga: Bóg jest prawdomówny
29. Bóg jest dobry
30. Bóg jest wszechmocny
31. Bóg jest miłością
32. Bóg jest święty

Wstęp

Nikt nie może być zapomniany, kto był wielki na świecie; ale każdy był wielki na swój sposób, a każdy w zależności od wielkości tego, co umiłował. Albowiem ten, kto umiłował siebie, był wielki sam przez siebie; ten, kto kochał ludzi, stał się wielki przez swoje oddanie, ale ten, kto Boga ukochał, stal się największy ze wszystkich.
Soeren Kierkegaard

Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Ewangelia wg św. Jana 14,6

Fragment tekstu

(...)
4. O PRAWIE NATURY
Jednym z najbardziej podstawowych pojęć etyki chrześcijańskiej jest pojęcie prawa natury, tj. prawa, które z natury przysługuje osobie ludzkiej i nie potrzebuje być wyznaczane przez specjalne ustawy. Czym jest prawo natury? Jakie jest jego etyczne znaczenie?
Przypomnijmy sobie lata, kiedy byliśmy jeszcze dziećmi lub lepiej - zwróćmy uwagę na dzieci, jakie z pewnością znajdują się w zasięgu naszej obserwacji. Co robiliśmy my sami, co robi każde dziecko, gdy odczuje, że jest traktowane niesprawiedliwie? Za dobrą odpowiedź uzyskuje gorszą notę, za dobre - w jego mniemaniu czyny - naganę? Protestuje spontanicznie. Jest rozżalone i wszem, i każdemu z osobna ogłasza bezmiar krzywdy, jakiej doznało. (To samo zresztą robią i starsi.)
To bardzo interesujące. Skąd może dziecko wiedzieć, że każdemu trzeba oddać to, co mu się należy? Skąd wie, że za dobry czyn należy mu się nagroda, a nie kara? A my skąd o tym wiemy? Nie na podstawie kodeksów, bo tych jako dzieci nie czytaliśmy. Rzecz tym bardziej dziwna, że wszyscy ludzie są pod tym względem jednomyślni.
Odpowiedź prosta: Człowiek ma świadomość własnej natury i z niej czerpie nieokreślone wyczucie swych podstawowych praw i podstawowych obowiązków.
Aby to lepiej zrozumieć, odwołajmy się do wyobraźni. Każdy z nas posiada zapewne w domu aparat radiowy.(...)