ks. Jakub Wujek

Ewangelia Jezusa Chrystusa

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Pozycja archiwalna.

Nie gwarantujemy, że zamówienie będzie mogło być zrealizowane.

Wstęp

Od Wydawnictwa

Uczniowie, po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa, z pomocą Ducha Świętego, zaczęli głosić Dobrą Nowinę, czyli wieść o Jego zwycięstwie nad śmiercią. Głosili też, że ci, którzy uwierzą w Niego, nie muszą bać się sądu po śmierci, gdyż Bóg odpuszcza im grzechy w chrzcie świętym. Wiedzieli jednak, że do chrztu trzeba ludzi przygotować, nauczyć ich o Chrystusie, o Bożym Słowie w Piśmie Świętym, o prawdach objawionych przez Jezusa. W tym celu konieczne okazało się napisanie książek, które w tym mogłyby pomóc. Tak powstały Ewangelie, księgi będące skrzyżowaniem pamiętników apostołów i podręczników dla przygotowujących się do chrztu katechumenów. Rzeczywiście stały się one punktem odniesienia dla całych pokoleń chrześcijan przekazujących swą wiarę potomkom.
Księgi Ewangelii przetłumaczono na wszystkie ważniejsze języki świata, gdyż na całym świecie ma być głoszona Dobra Nowina. Z powodu znaczenia Ksiąg, starano się, by język przekładu był jak najlepszy i jak najczcigodniejszy. Nie bez powodu więc tłumaczenia Pisma Świętego stawały się wzorcowymi tekstami, na których uczono się czytać, a także starano się brać z nich przykład przy układania innych dzieł. Dzięki temu tłumaczenie ks. Jakuba Wujka, sporządzone w XVI wieku, wywarło wielki wpływ na współczesny język polski. Jest ono zabytkiem naszego języka i naszej kultury, pomocnym w rozumieniu wielkich pisarzy i poetów. Dlatego też zdecydowaliśmy się na wydanie Ewangelii właśnie w tym tłumaczeniu, opracowanym w połowie XX wieku przez o. Władysława Lohna.

Fragment tekstu

(...)
UZDROWIENIE PARALITYKA (Mk 2, 1 - 12)
I znowu wszedł do Kafarnaum po jakimś czasie. I usłyszaszano, że jest w domu; a wielu się zebrało, tak że nie mogli się zmieścić ani u drzwi; i głosił im słowo. I przyszli do niego, niosąc paralityka, którego dźwigało czterech. A gdy go nie mogli wnieść przedeń z powodu ciżby, rozebrali powałę tam, gdzie był, a uczyniwszy otwór, spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Gdy zaś Jezus ujrzał ich wiarę, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczają ci się grzechy twoje! A byli tam niektórzy z doktorów, siedząc i myśląc w sercach swoich: Czemu ten tak mówi? Bluźni. Któż grzechy odpuszczać może, jeśli nie sam Bóg? Gdy to Jezus zaraz poznał duchem swoim, że tak w sobie myślą, rzekł im: Czemu to myślicie w sercach waszych? Cóż łatwiej jest rzec paralitykowi: Odpuszczają ci się grzechy, czy rzec: Wstań, weźmij łoże swoje i chodź? Żebyście zaś wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy na ziemi (rzekł do paralityka): "Tobie mówię: Wstań, weź łoże swoje, i idź do domu swego. A on natychmiast wstał, i wziąwszy łoże, wyszedł przed wszystkimi, tak iż się wszyscy zdumieli, i chwalili Boga, mówiąc: Iżeśmy nigdy nic takiego nie widzieli.
(...)

Strona redakcyjna

Copyright Wydawnictwo WAM Kraków 2002

Opracowanie graficzne Andrzej Sochacki
Ilustracje pochodzą z Pisma świętego w obrazach
Księgarnia i Instytut Sztuk Pięknych, Poznań 1930

Korekta Małgorzata Zając

ISBN 83-7097-949-1

Wydanie IV tekst na podstawie wydania III - l962 r.

Tekst poprawił oraz wstępem opatrzył KS. WŁADYSŁAW LOHN SI
Redaktor wydania KS. JÓZEF ŻUKOWICZ SI

MOŻNA DRUKOWAĆ
Kraków, dnia 12 września 1962,
L. 175/62, ks. Antoni Kuśmierz SI,
prowincjał małopolski.

IMPRIMATUR
Kuria Metropolitalna w Krakowie,
dnia 22 września 1962, L. 4472/62
Bp Karol Wojtyła, vic. capitularis.