Wiktor Piotr Tokarski OFM

Charyzmaty

Do każdej przesyłki
dołączamy prezent!

Nakład wyczerpany!

Notka

Niniejsze opracowanie "Charyzmaty. Studium biblijno - teologiczne", wychodzi naprzeciw potrzebom wiernych, którzy doświadczają rzeczywistości działającego w ich życiu Ducha Świętego.

Jednak służyć może równie dobrze tym chrześcijanom, dla których trzecia osoba Trójcy Świętej pozostaje nadal rzeczywistością anonimową, i których postawę można porównać do tej uczniów z Efezu. Na pytanie Pawła czy otrzymali Ducha Świętego, gdy przyjęli wiarę, odpowiedzieli: "Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty" (Dz 19,2).

Spis treści

SPIS TREŚCI
WPROWADZENIE
WSTĘP

Rozdział I
EGZEGEZA PAWŁOWYCH TEKSTÓW o CHARYZMATACH
1. Charyzmaty w l Kor 12, 1.4-31 - egzegeza tekstów
2. Posługiwanie charyzmatami a miłość - egzegeza l Kor
3. Charyzmaty w Rz 12, 6-8 i Ef 4,

Rozdział II
CHARYZMATY DUCHA ŚWIĘTEGO. ZAGADNIENIA SZCZEGÓŁOWE
1. Analiza terminu, próba zdefiniowania pojęcia i systematyzacji charyzmatów
2. Charyzmaty a dary duchowe. Człowiek duchowy
3. Charyzmaty spektakularne
A. Charyzmaty: języków i tłumaczenia
B. Charyzmat proroctwa
C. Charyzmat uzdrawiania chorych

Rozdział III
WSPÓŁCZESNA TEOLOGIA WOBEC ZJAWISKA CHARYZMATÓW
1. Soborowa wizja charyzmatów
2. Komplementarna rola charyzmatów w strukturze Kościoła
3. Charyzmaty w ujęciu teologów protestantyzmu i prawosławia
4. Miejsce charyzmatów w nauczaniu Jana Pawła II

Dodatek
ŚWIADECTWA
WYKAZ SKRÓTÓW
BIBLIOGRAFIA

Wstęp

Działanie Ducha Świętego w Kościele po Jego zesłaniu w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 2, 1-13), pozostaje nieustannym formowaniem ludu Bożego w świętości i prawdzie. Zainteresowanie ze strony teologów działaniem trzeciej Osoby Boskiej i dokonane próby całościowego opisu Jego dzieła, zaowocowały w ostatnich posoborowych czterdziestu latach w postaci naprawdę cennych pozycji. Warto tylko przytoczyć takie nazwiska jak: Balthasar, Congar, Bułgakow, Evdokimov, Muhlen, Bouyer, Durrwell, czy Laurentin. Równie cennym ogniwem rozszerzającym tę pneumatologiczną perspektywę jest encyklika Papieża Jana Pawła II "Domimim et Vivificantem" (1986). Nie brakuje więc wiarygodnych głosów, które odkrywają przed czytelnikiem całe bogactwo i wspaniałość Boskiej interwencji w Osobie Ducha Świętego, interwencji obejmującej dzieło uświęcenia człowieka i prowadzenia go do chwalebnego życia w wieczności.

Dowartościowanie prawdy o Duchu Świętym, dostrzegalne po Soborze Watykańskim II, doprowadziło do świadomego pytania się wiernych o rolę trzeciej Osoby Trójcy Świętej w życiu społeczności Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa oraz w doświadczeniu duchowym poszczególnych wiernych. Wiemy już teraz z perspektywy czasu, iż pytania te pobudziły do rozwoju współczesnych ruchów charyzmatycznych.

Niniejsze opracowanie: ,, Charyzmaty. Studium biblijno-teologiczne ", wychodzi naprzeciw potrzebom wiernych, którzy doświadczają rzeczywistości działającego w ich życiu Ducha Świętego. Jednak służyć może równie dobrze także i tym chrześcijanom, dla których trzecia osoba Trójcy Świętej pozostaje nadal rzeczywistością anonimową, i których postawę można porównać do tej uczniów z Efezu. Na pytanie Pawła czy otrzymali Ducha Świętego, gdy przyjęli wiarę, odpowiedzieli: "Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty " (Dz 19, 2).
Istotnie, studium, pomimo iż zacieśnia zakres analizy do charyzmatów, a przecież zdajemy sobie doskonale sprawę, że Duch Święty jest sprawcą

Fragment tekstu

(...)

"I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli..." (w. 28a)

Paweł wskazuje na porządek pierwszeństwa, hierarchii posiadanych darów, jednak po wymienieniu trzech pierwszych Apostoł urywa myśl, co oznacza, że dalej nie ma to już większego znaczenia, choć ważne jest to, że dar języków został umieszczony na końcu tej listy. Pierwsze trzy określenia nie .odnoszą się wprost do samych charyzmatów, ale obdarowanych nimi. Fakt umieszczenia apostołów, czyli liderów wspólnoty, na początku zestawienia można wytłumaczyć tym, że "Paweł chce dać do zrozumienia, że dary, które posiadają Koryntianie, nie są autonomiczne, ale muszą być postrzegane w strukturze Kościoła".

Apostołowie (apostoloi) - to osoby, które miały za zadanie głoszenie Ewangelii na terenach, gdzie nie dotarł nikt z Dwunastu, a także kładzenie podwalin pod nowe wspólnoty kościelne. Ich nazwę należy pojmować nie w sensie historycznym, ale charyzmatycznym. Do apostołów należało także ustalanie reguł korzystania z charyzmatów.

Prorocy (prophetai) zajmują szczególne miejsce w Kościele. Ich zadaniem jest napominanie, pocieszanie i budowanie. Są oni tymi, którzy, obok apostołów otrzymali objawienie (Ef 3, 5), a sam Kościół jest zbudowany "na fundamencie" Apostołów i proroków (Ef 2, 30). Paweł wyróżnia wśród proroków tych, którzy mają uznaną posługę i tych, którzy od czasu do czasu miewaj ą natchnienia prorocze (por. 11, 4-5).

Nauczyciele (didaskaloi) w Koryncie mieli stałą posługę (ministerium), ale możemy wnioskować, że ktoś, kto do nich nie należał, mógł także otrzymać charyzmat nauczania. Pierwszorzędnym ich zadaniem było nauczanie rozumiane jako udzielanie wskazówek (didaskalia por. Rz 12, 7). Byli oni odpowiedzialni za głoszenie homilii podczas liturgii oraz katechizowanie. R. Rogowski pisze, że za nauczycieli można uważać tych, którzy zgłębiają i interpretują orędzie Chrystusa, wyjaśniają zawarte w nim prawdy i wykładają historię zbawienia w aspekcie aktualnych potrzeb Bożego Ludu. Orędzie, jakie oni głoszą, ma charakter usystematyzowanego wykładu teologicznego, w odróżnieniu od keryg-matycznego charakteru orędzia proroków.

"...a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, co uzdrawiają..." (w. 28b)

Paweł, powtarzając określenia: dynameis (działania mocy) oraz chari-smata iamaton (charyzmaty uzdrawiania), przypomina to, że każdy cud i uzdrowienie jest osobnym charyzmatem. W tym kontekście niezgodne są z myślą Pawła stwierdzenia, że ktoś ma "charyzmat czynienia cudów czy charyzmat uzdrowienia". Chrześcijanie obdarzeni tymi darami mogli sprawiać ulgę chorym i cierpiącym.(...)

Strona redakcyjna

Copyright Wydawnictwo "Calvarianum", Kalwaria Zebrzydowska 2003

Adiustacja tekstu głównego: Barbara Kurczych
Adiustacja dodatku: Monika Babicz
Projekt okładki: Cyprian Moryc OFM

ISBN 83-87395-89-7

IMPRIMI POTEST
Prowincja Niepokalanego Poczęcia N.M.P - OO. Bernardynów
o. Romuald Kośla OFM, prowincjał,

WYDAWNICTWO "CALVARIANUM"
30-960 Kraków
ul. Bernardyńska 2
tel. (012) 422-16-50 lub 0601-40-67-60
fax (012) 422-72-76
e-mail: wydawnictwo@calvarianum.pl

Zapraszamy do naszej księgarni internetowej:
www.calvarianum.pl