To czyńcie na moją pamiątkę. Eucharystia w perpektywie ekumenicznej
Leonard Górki SVD
fragment tekstu:
SŁOWO WSTĘPNE
Potrzeba odkrywania fundamentalnej jedności, którą stanowi sakrament chrztu, znajduje się w samym sercu ekumenizmu. Chrześcijanie różnych Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich są dziś przekonani, że sakrament "wcielenia" w Chrystusa, w Jego mękę i zmartwychwstanie, prowadzi nas do pełnego wyznawania wiary oraz do wspólnoty Eucharystii. Paradoksalnie ołtarz eucharystyczny ciągle nie łączy wszystkich chrześcijan. Dziś jednak jedni od drugich uczymy się zgłębiania i pełniejszego przeżywania eucharystycznego daru Chrystusa. Pomagają nam w tym prowadzone w ostatnich dziesięcioleciach dialogi ekumeniczne na temat Eucharystii.
W wielu kwestiach podzielamy wspólne przekonanie: " Dar Eucharystii, taki jakim go Chrystus pragnął, przekracza nasze podziały, nie obalając ich ani nie zasłaniając, ale już dziś dając nam zadatek i skuteczny znak jedności, o którą zawsze modli się do Ojca: "Aby byli jedno, aby świat uwierzył"" 1. Mamy również pełną świadomość odpowiedzialności za wiarygodność chrześcijaństwa, jako że "chrześcijanie nie mogą zjednoczyć się w pełnej wspólnocie wokół tego samego stołu, aby spożywać ten sam chleb i pić z tego samego kielicha, ich misyjne świadectwo jest osłabione zarówno na płaszczyźnie indywidualnej, jak i zbiorowej" 2. A zatem uznanie chrztu. które nie prowadzi do uczestnictwa w Eucharystii, jest znakiem sytuacji anormalnej. Narusza wewnętrzny dynamizm paschalny sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Dla wszystkich chrześcijan Eucharystia jest największym wezwaniem do jedności. Epikletyczna modlitwa Kościoła to nie błaganie o przemienienie świętych darów, ale również o przeobrażenie i zjednoczenie nas samych. Wyrażają to słowa II Modlitwy eucharystycznej: "Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa".
Uzgodnione dokumenty dialogu mówią, że Eucharystia jest nie tylko ofiarą, lecz także Wieczerzą Paschalną i zgromadzeniem, dziękczynieniem i ucztą braterską, znakiem, darem i obecnością Ducha Bożego. Dzięki temu jaśniej zdajemy sobie sprawę z duchowego bogactwa tajemnicy Eucharystii i uczymy się od siebie nawzajem. Co więcej, za Janem Pawłem II należy przypomnieć prawdę, że "chrześcijanie, celebrując Eucharystię, to jest przywołując na "pamięć" swego Pana, nieustannie odkrywają swoją tożsamość" 3. Dialog ekumeniczny, ujawniając punkty zbieżne w rozumieniu tajemnicy Eucharystii, ukazuje chrześcijaństwo jako uczącą się wspólnotę Kościołów. Świadczy to o głębokim sensie prowadzenia braterskich rozmów o wspólnej wierze.
Dziś coraz częściej odkrywamy, że obok prawd i "antyprawd" istnieją także "współprawdy", czyli prawdy przynaglające do wspólnego i wzajemnego uczenia się szczerego braterstwa. Eucharystia jest więc największym wezwaniem do jedności chrześcijan. Wszakże tak długo, jak długo instytucje kościelne pozostaną na swoich pozycjach historycznych, jurydycznych i dyscyplinarnych, tak długo nie zaistnieje możliwość osiągnięcia porozumień w sprawie jednoczącego charakteru Eucharystii. O tych wszystkich zagadnieniach, trudnościach i nadziejach mówią szerzej publikowane poniżej teksty, autorów z różnych konfesji chrześcijańskich.
Instytut Ekumeniczny KUL wyraża wdzięczność Dyrektorowi Wydawnictwa Verbinum, ks. dr Michałowi Studnikowi SVD, za inspirację i podjęcie się wydania prezentowanych materiałów. Mamy nadzieję, że ekumeniczna refleksja zawarta w tej książce pomoże pogłębić naszą wiarę w Eucharystię i wzbudzi nadzieję na pojednanie chrześcijan przy jednym stole eucharystycznym.
Wielki Czwartek 2005, Rok Eucharystii
Leonard Górka SVD