W każdym sakramencie można wyodrębnić:
1. słowo: "ja ciebie chrzczę", "ja odpuszczam tobie grzechy", "to jest Ciało moje";
2. gest: polanie wodą, nałożenie rąk, udzielenie Komunii świętej;
3. materię: wodę, olej, chleb, wino.
Przez te kilka słów, proste gesty, Bóg przemienia zwyczajną materię w coś, co jest wewnętrzne i duchowe, najbardziej intymne i najgłębsze, to znaczy w swoje własne życie Boże, w swoją tajemnicę tryni-tarną.
Sakramenty to Ewangelia, która nadal się dzieje; to życie Jezusa, które trwa pośród nas, we wszystkich krajach, aż po krańce ziemi.
W ramach tego skromnego cyklu będę mówił o słowie Bożym, modlitwie, Kościele, zaś w tej książce przede wszystkim o sakramencie Eucharystii.
Eucharystia nie jest sakramentem jednym z wielu, lecz sakramentem w pełnym znaczeniu tego słowa -tym, z którego wypływają i ku któremu zmierzają wszystkie inne. Nie jest jednym z darów Boga, ale samym Bogiem, który nam się udziela. Ona nie przekazuje łaski, lecz jest sama Osoba Jezusa, który jest
źródłem wszelkiej łaski. W pewnym sensie jest jedynym sakramentem nie "prowizorycznym", lecz wiecznym, gdyż jest samą obecnością Pana Jezusa, z którym będziemy żyli, uczestnicząc w Jego chwale przez całą wieczność.
Próba określenia
Eucharystia! Nigdy nie dość wysławiania jej wspaniałości. Jej tajemnica jest dosłownie nieskończona, gdyż sam Bóg ofiarowuje się w niej w swej miłości nieskończonej. Dosłownie wiecznej, bo zawiera się w niej cała wieczność. Aby to wyrazić, trzeba by całych ksiąg, lub raczej symfonii, lecz ciągle niedokończonych... W 2003 roku Jan Paweł II podarował nam encyklikę Ecclesia de Eucharistia.
W latach, kiedy prowadziłem życie samotne, miałem łaskę ułożenia swego rodzaju wielkiego oratorium, w którym w piętnastu rozdziałach poruszyłem piętnaście aspektów tej tajemnicy, nigdy do końca nie zgłębionej. Gdy obecnie do niego wracam, to choćby było najpiękniejsze, opatrzone licznymi cytatami świętych i doktorów Kościoła, wydaje mi się mierzwą niezdolną oddać to, co jest niewyrażalne. Tę wstrząsającą rzeczywistość zrozumiemy dopiero w niebie.
5