Librorum Amatori - księga pamiątkowa ofiarowana ks. Cz.Michalunio SJ
ks. Andrzej Bieś
fragment tekstu:
Czesław Michał Michalunio1 urodził się dnia 29 września 1919 roku w Łówczycach, powiat Żydaczów, województwo Stanisławów, jako syn Teodora i Stanisławy z domu Kubrycht. Ojciec był funkcjonariuszem policji państwowej, matka zaś nauczycielką w szkole powszechnej. Rodzina była liczna; Czesław był piątym dzieckiem z sześciorga rodzeństwa.
Łówczyce należały do parafii Kochawina. Było to znane w ówczesnej Małopolsce Wschodniej Sanktuarium Matki Boskiej Kochawińskiej. Cztery klasy szkoły powszechnej skończył Czesław w rodzinnej miejscowości, dalsze trzy klasy w sąsiedniej Rudzie.
Wychowany w atmosferze rodziny głęboko katolickiej i polskiej, od najmłodszych lat związany z Sanktuarium Kochawińskim, obsługiwanym przez jezuitów, wcześnie powziął myśl oddania się na służbę Bogu w zakonie i kapłaństwie. Toteż nauki gimnazjalne od 1932 roku kontynuował już jako wychowanek Małego Seminarium Duchownego jezuitów w Nowym Sączu.
Do zakonu jezuitów Czesław wstąpił dnia 18 sierpnia 1936 roku i w Starej Wsi koło Brzozowa odbył dwuletni nowicjat. Po nowicjacie wyjechał w roku 1938 do kolegium jezuitów w Pińsku na Polesiu, gdzie przez jeden rok uzupełniał studia średnie, licealne. Rok drugi i maturę uniemożliwił mu jednak wybuch II wojny światowej. We wrześniu 1939 roku po dwutygodniowej tułaczce wojennej na Polesiu, w warunkach rozproszenia jezuickich domów i studiów, przebywał w Małopolsce Wschodniej (Lwów, Stryj i okolice), zarabiając na życie jako nauczyciel w szkole powszechnej i jako pracownik w ogrodach miejskich w Stryju. Za zrządzeniem Opatrzności, uniknąwszy wywózki i grożącego wcielenia do Armii Czerwonej, mógł w 1941 roku wrócić do Starej Wsi, gdzie w jezuickim ośrodku tajnego nauczania przerobił drugi rok liceum i w 1942 roku zdał maturę.