Tematyka posługi kapłana-egzorcysty nie doczekała się jeszcze w obszarze polskojęzycznej literatury teologicznej szerszego ujęcia. Na półkach księgarskich pojawiło się wiele prac podejmujących tematy dotyczące walki duchowej i egzorcyzmów. W większości są to tłumaczenia włoskich, francuskich i anglojęzycznych autorów, które wnoszą w rzeczywistość polską bogate doświadczenia. W dziełach takich autorytetów, jak: Gabriele Amorth, Raul Salvucci, Philippe Madre, Rene Laurentin, Charles W. Harris i innych, znajdziemy wiele odniesień do posługi egzorcysty. Najczęściej prace te w całości lub części mają charakter praktyczny: ujawniają, w jaki sposób działają złe duchy, omawiają przypadki opętań, wskazują środki, podają źródła weryfikacji lub opisują metody konkretnych działań (np. jak przebiegają egzorcyzmy) albo określają zakres współpracy pomiędzy egzorcystami a lekarzami. Jeżeli znajdziemy w nich treści teologiczne, to w zdecydowanej większości poświęcone są demonologii, a szczególnie refleksji nad przedstawieniem dowodów potwierdzających istnienie złych duchów (świadectwa biblijne, Ojców Kościoła, Magisterium Kościoła) oraz ich działania. Innym tematem teologicznym, typowym dla tej literatury, jest obraz Jezusa Chrystusa, który zwyciężył szatana i przewodniczy wszelkiej walce duchowej, jaką podejmuje i w której uczestniczy Kościół święty. Wciąż jednak brakuje głębszej refleksji ukazującej teologiczno-duchowe podstawy posługi kapłana-egzorcysty.
Naprzeciw temu zapotrzebowaniu próbuje wyjść niniejsza rozprawa. Podejmuje ona problem posługi kapłana-egzorcysty wykorzystując jako materiał źródłowy polskojęzyczną literaturę teologiczną opublikowaną pomiędzy Soborem Watykańskim II a polskim wydaniem odnowionego Rytuału rzymskiego egzorcyzmów (2002 rok). Służba ta wymaga dużego zaangażowania wspólnotowego (całego Kościoła) i indywidualnego (poszczególnych egzorcystów) w naśladowaniu miłości Chrystusa, uległości Bożej woli i w zdecydowanym działaniu. Z tego powodu domaga się refleksji nad duchowością kapłana, nad jego władzą nad złymi duchami i zadaniami pastoralnymi.
Bogdan Kocańda, franciszkanin, urodził się 1 marca 1968 roku w Jaworznie. W 1990 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Krakowie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w WSD Franciszkanów w Krakowie (1991-1997). Tam też w 1997 roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1996-1998 był absolwentem Studium Duchowości Franciszkańskiej w Zakroczymiu. Po trzech latach pracy duszpasterskiej w Dąbrowie Górniczej i Chęcinach, gdzie od 1999 roku pełnił posługę egzorcysty na terenie Diecezji Kieleckiej, rozpoczął studia specjalistyczne z zakresu teologii duchowości na wydziale teologicznym KUL. W roku 2004 obronił rozprawę doktorską pod kierunkiem ks. prof. Marka Chmielewskiego poświęconą duchowości i posłudze kapłana-egzorcysty. Obecnie jest dyrektorem Franciszkańskiego Domu Formacyjno-Edukacyjnego w Rychwałdzkie. Ojciec Bogdan jest cenionym wśród studentów kierownikiem duchowym i rekolekcjonistą, autorem książki o charakterze powołaniowym "Patrząc w kierunku krzyża z San Damiano" oraz wielu artykułów. Brał udział w licznych audycjach radiowych i w programach telewizyjnych, w których prezentował współczesne zagrożenia duchowe. Prowadzi zajęcia dydaktyczne w junioracie krakowskiej prowincji franciszkanów w zakresie duchowości katolickiej i franciszkanizmu oraz w Podyplomowym Studium Teologii Duchowości przy KUL, w zakresie zagrożeń demonicznych i walki duchowej.