Przygoda wiary - homilie na niedziele i święta ROK A
Tadeusz Szarwark
fragment tekstu:
(...)
III NIEDZIELA ADWENTU - 12 XII 2004 Grzech jest złem wobec ludzi
Iz 35,l-6a.W; Ps 146; Jk 5,7-10; Mt 11,2-11
W pierwszym czytaniu mszalnym słyszeliśmy proroczy opis osoby i działalności Chrystusa. Pełno było w nim metafor. Izajasz chciał przez nie podkreślić, że w czasach mesjańskich, po przyjściu Chrystusa na ziemię, świat zmieni swoje oblicze. W życie społeczne wstąpi ład i harmonia. Zapanuje w nim pokój i zgoda: wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i maly chłopiec będzie je poganiał (Iz 11,6).
Jeśli jednak mimo - że od dwóch tysięcy lat głoszona jest Ewangelia - wciąż brakuje pokoju i zgody, to winni są sami ludzie. Ktoś powiedział, że 70 procent cierpień ludzkich jest skutkiem grzechu.
Słyszeliśmy, że grzech jest złem wobec Boga. Ale grzech jest także złem wobec ludzi. Pan Bóg dał Dekalog, aby ludzie mogli żyć szczęśliwi już tu na ziemi. Kto łamie Dekalog, ten niszczy drugiego człowieka, burzy ład i harmonię życia społecznego. W wyniku niezachowania przykazań Bożych współżycie między ludźmi staje się koszmarem. Rozważmy to dokładniej.
Czym jest grzech? Spójrzmy na to, co człowiek może zrobić człowiekowi? Stara spracowana matka. Liczyła, że spokojnie spędzi przy córce swoją starość. Córka wyłudziła majątek, a teraz czeka na śmierć matki. Dla staruszki nie ma ani kromki chleba, ani kąta w pokoju. Ma natomiast najgorsze słowa. Matka przeżywa ostatnie chwile gorzko płacząc. Dlaczego? Bo podeptano IV przykazanie Boże.
W innym domu. Jest wieczór, a męża jeszcze nie ma. Żona z lękiem spogląda na zegarek. Wreszcie słyszy kroki za drzwiami. Cała drży. I słusznie, bo pijany mąż ledwie przekroczył próg, a już sypią się najgorsze słowa pod jej adresem.